Πολλά ελληνικά σίριαλ, τα περισσότερα ίσως, έχουν και φέτος δυο ισχυρές σφραγίδες: τις καυτές ερωτικές σκηνές και τις κηδείες. Για τις πρώτες το καταλαβαίνεις, ανεβάζουν και τη λίμπιντο. Ας είναι. Οι δεύτερες είναι ακατανόητες και ρίχνουν την ψυχολογία του θεατή που είναι... ήδη στο πάτωμα με τα καθημερινά προβλήματα. Στήνονται ολόκληρες σκηνές με την κάμερα να δείχνει «ολοζώντανα» νεκρούς. Με κάθετα και παράλληλα τράβελινγκ στο ανθοστόλιστο φέρετρο, με ζουμ, με πλονζέ (η λήψη από πάνω), με γκρο πλαν στον πειστικότατο στον ρόλο του «αποδημήσαντα», εκκλησιαστικές τελετές, τάφοι, λήψεις μέσα από τάφους με κοντρ πλνζέ...
Δεν ξεχνάμε, βέβαια, ότι από μια τέτοια τηλεοπτική κηδεία είχε βγει στον Σασμό ένα εξαιρετικό κρητικό χορευτικό, ανάλογο με την περίσταση. Αλλά σιγά βρε παιδιά, διασκέδαση του κόσμου είναι τα σίριαλ. Πώς τον ψυχοπλακώνετε έτσι, με επικήδειες τελετές, ακόμα και με μοιρολόγια που κρατάνε αρκετά λεπτά όπως έγινε πρόσφατα σε μια καινούργια σειρά; Κάντε και λίγο σκόντο στην τέχνη σας. Γιατί τόσες μακάβριες σκηνές και μάλιστα για πολλά επεισόδια της ίδιας σειράς;
- από το harddog