Παράλληλα, το Κρεμλίνο παραδέχεται ότι ο κατάλογος των μη φιλικών χωρών, στον οποίο περιλαμβάνεται και η Ελλάδα, ενδέχεται να αναθεωρηθεί.
Σε συνέντευξη Τύπου αφιερωμένη στις προετοιμασίες για την Ενδιάμεση Συνάντηση, ο Sergei Lavrov δήλωσε ξεκάθαρα: «Σταδιακά απομακρυνόμαστε από τον όρο "μη φιλικές χώρες", αν και παραμένει στη νομοθεσία.
Όπως τόνισε πρόσφατα ο Πρόεδρος Vladimir Putin, μιλάμε πλέον για μη φιλικές ελίτ σε ορισμένες χώρες».
Τον Αύγουστο, ο Putin είχε δηλώσει ότι «δεν έχουμε μη φιλικές χώρες, έχουμε μη φιλικές ελίτ σε ορισμένες χώρες».
Στην ολομέλεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ 2025, πρόσθεσε ότι η Ρωσία «δεν βάζει εμπόδια στους τροχούς» της συνεργασίας με τις χώρες, ανοίγοντας το δρόμο για πιθανές διπλωματικές επαναπροσεγγίσεις.
Η λίστα των Μη Φιλικών Χωρών και η Ελλάδα
Ο πρώτος κατάλογος «μη φιλικών χωρών» εμφανίστηκε στη Ρωσία το 2021 και περιλάμβανε τις ΗΠΑ και την Τσεχική Δημοκρατία.
Στη συνέχεια προστέθηκαν και η Ελλάδα, η Δανία, η Σλοβενία, η Κροατία και η Σλοβακία.
Μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία, η ρωσική κυβέρνηση συνέταξε νέο κατάλογο, ο οποίος εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 2022 και περιλάμβανε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ (27 χώρες), καθώς και άλλες σημαντικές χώρες όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο κατάλογος αυτός, όμως, όπως παραδέχτηκε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov, δεν είναι «δόγμα».
Όπως εξήγησε, μια χώρα θεωρείται μη φιλική μόνο όσο συνεχίζει να πραγματοποιεί «μη φιλικές ενέργειες» εναντίον της Ρωσίας.
Μόλις σταματήσουν αυτές οι ενέργειες και ξεκινήσει η διαδικασία αποκατάστασης των διμερών σχέσεων, το ζήτημα της αναθεώρησης μπορεί να επανέλθει.
Ρώσοι αναλυτές: Μετά την κρίση η Ελλάδα δεν είναι κυρίαρχο κράτος – Πρέπει να φύγει ο Μητσοτάκης και να ενωθεί η Δεξιά
Την άποψή τους για τις ελληνορωσικές σχέσεις και πώς αυτές διαμορφώνονται προϊόντος του χρόνου, στο πλαίσιο των άκρως φιλοδυτικών πολιτικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καταθέτουν στο μέσο SV Pressa κορυφαίοι Ρώσοι αναλυτές…
Πράγματι, ανέκαθεν η Ελλάδα είχε αγαστές σχέσεις με τη Ρωσία, ωστόσο στην πορεία οι δύο χώρες έλαβαν διαφορετικές πορείες – σε σημείο τέτοιο που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αντίπαλες… Τι μπορεί να πήγε στραβά;
Σύμφωνα με τον πρώην μαχητή της πολιτοφυλακής LPR και γεωστρατηγικό αναλυτή Alexander Averin, «ιστορικά δεν υπάρχουν αντιφάσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας.
Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί. Ωστόσο, μετά την ανεξαρτησία της, τον 19ο αιώνα, η Ελλάδα προσανατολίστηκε στην Αγγλία.
Σημειωτέον, η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα.
Και φυσικά, εξακολουθεί να εμπλέκεται, αν και ανεπίσημα, στη διαμετακόμιση πετρελαίου από τη Ρωσία».
Σε ό,τι αφορά το αν οι Έλληνες πάσχουν από ρωσοφοβία όπως η κυβέρνησή τους, ο αναλυτής επισημαίνει πως «σε επίπεδο λαών, δεν υπάρχουν αντιθέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας.
Εάν δεν εμπλεκόταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο Τουρισμός θα είχε ανακάμψει αρκετά γρήγορα. Αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για αυτό.
Η δε Ελλάδα φοβάται εξαιρετικά την Τουρκία. Και θα τηρήσει μια συμμαχία με εκείνες τις δυνάμεις που μπορούν να την προστατεύσουν από την Τουρκία.
Και η Τουρκία βρίσκεται τώρα σε άνοδο. Έτσι, οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας δεν θα αλλάξουν τα επόμενα χρόνια».
Σύμμαχος χώρα
«Η Ελλάδα είναι η ιστορική σύμμαχος» εξηγεί ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Εξωτερικών Περιφερειακών Σπουδών και Εξωτερικής Πολιτικής στο Ρωσικό Κρατικό Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Επιστημών, Vadim Trukhachev και σημειώνει: «Αλλά δεν έγινε σοσιαλιστική χώρα. Και οι Βρετανοί, που έλεγχαν τα πάντα στη μεταπολεμική Ελλάδα, την έσυραν στο ΝΑΤΟ το 1952.
Πίσω στο παρόν, πριν ο σημερινός πρωθυπουργός Μητσοτάκης έρθει στην εξουσία το 2019, οι ρωσοελληνικές σχέσεις ήταν πάντα σε υψηλό επίπεδο.
Και η Ελλάδα επιβράδυνε τις κυρώσεις όχι λιγότερο από την Ουγγαρία του Orban.
Σε ό,τι αφορά την ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, σε σύγκριση με άλλες χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα σίγουρα δεν λειτουργεί ως μια αντιρωσική εμπροσθοφυλακή.
Αλλά λόγω του Μητσοτάκη και του περιβάλλοντός του, που συνδέεται με τις αγγλοσαξονικές ελίτ, ακολουθεί κοινή πορεία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Πρέπει να ειπωθεί ότι αυτή η επιλογή έχει προκαλέσει τη μήνιν των Ελλήνων.
Οι διαμαρτυρίες είναι αρκετά μαζικές… Οι Έλληνες δεν μπορούν να δεχτούν πως δίνουν στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία – ούτε δέχονται τη ρήξη με τη Ρωσία.
Η Ρωσία θα πρέπει να εργαστεί για την εδραίωση τόσο των δεξιών όσο και των αριστερών ευρωσκεπτικιστών, για να πάνε στις κάλπες ως ισχυρές φάλαγγες, και όχι με επτά ή οκτώ κόμματα, όπως κάνουν σήμερα.
Ο εκλογικός νόμος παρέχει στο κόμμα που καταλαμβάνει την πρώτη θέση μπόνους 50 έδρες (από τις 300) – εν προκειμένω στον Μητσοτάκη που έχει την πλειοψοφία.
Εάν οι δεξιοί και οι αριστεροί ευρωσκεπτικιστές ενωθούν, θα υπάρχουν λιγότερα κόμματα που θα φτάσουν το όριο.
Και ακόμη και 50 έδρες μπόνους δεν θα σώσουν τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη.
Επιπλέον, πρέπει να εργαστούμε για την ενίσχυση της συντηρητικής πτέρυγας στην ίδια τη Νέα Δημοκρατία».
Οι σχέσεις Ελλήνων – Ρώσων
Σύμφωνα με τον Trukhachen, «Δεν υπάρχει ρωσοφοβία στην Ελλάδα. Ακόμη και στη Βουλγαρία ή τη Σλοβακία η ρωσοφοβία είναι πιο έντονη...
Υπάρχει η επιθυμία της κυβέρνησης να ευχαριστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ επειδή μετά την κρίση χρέους οι Έλληνες έγιναν πολύ εξαρτημένοι από τα κονδύλια της ΕΕ.
Ο μαζικός τουρισμός από τη Ρωσία, πράγματι, ανήκει στο παρελθόν, διότι οι Ρώσοι πρέπει να περιμένουν πολύ καιρό για βίζα - αν και εξακολουθεί να είναι πολύ πιο εύκολο να αποκτήσετε ελληνική βίζα σήμερα από τις περισσότερες άλλες θεωρήσεις "Σένγκεν".
Οι σχέσεις μας μπορούν να βελτιωθούν με μια αλλαγή κυβέρνησης στην Αθήνα.
Υπάρχει προθυμία για διάλογο με τη Ρωσία και μείωση της υποστήριξης προς την Ουκρανία ακόμη.
Απλώς οι εκλογές δεν θα γίνουν σύντομα - οπότε θα πρέπει να περιμένουμε.
Η ήπια δύναμη της Ρωσίας δεν οριστικοποιείται παντού, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.
Στις ευρωεκλογές, το κόμμα του Μητσοτάκη κέρδισε μόνο το 28%.
Οι Έλληνες θέλουν επιστροφή στις ορθόδοξες συντηρητικές αξίες, ενώ υπάρχει και κομμουνιστικό κοινό.
Και η Ρωσία θα μπορούσε κάλλιστα να ικανοποιήσει και τα δύο κοινό, αλλά το ελληνικό πολιτικό πεδίο πρέπει να αντιμετωπιστεί».
«Πολιτική ανεξαρτησία»
«Η Ελλάδα έχει χάσει εδώ και καιρό την πολιτική ανεξαρτησία της», λέει ο Alexander Dmitrievsky, ιστορικός, δημοσιογράφος και μόνιμος εμπειρογνώμονας στο Izborsk Club.
«Επί του παρόντος, είναι ένα από τα πιο εξαρτημένα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μόνο η Βαλτική εξαρτάται περισσότερο από τη βούληση της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.
Κατ' αρχήν, αυτό δεν προκαλεί έκπληξη: οι φιλοδοξίες των Ελλήνων ηγετών, οι οποίες επικράτησαν μετά την πτώση του καθεστώτος των μαύρων συνταγματαρχών, προκάλεσαν την απώλεια ακόμη και των υφιστάμενων στοιχείων οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας. Επομένως, δεν υπάρχει κανείς να μιλήσει εκεί.
Και γενικά, η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ σοβαρός σύμμαχός μας. Αλλά ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των χωρών μας ως κέντρων επιρροής στον ορθόδοξο κόσμο λαμβάνει χώρα από την εποχή του Βυζαντίου...».
www.bankingnews.gr