ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ
Τα τελευταία δύο έτη δρομολογήθηκε και συντελείται (με βάση το δόγμα του ΣΟΚ), σειρά περίεργων αλλαγών που δεν συνάδουν με την μέχρι τώρα πορεία και ιστορία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Δυστυχώς τα αποτελέσματά τους εάν κρίνουμε από την πλήρη αναταραχή που επικρατεί παντού στο..
στράτευμα, την κατακόρυφη πτώση των βάσεων στρατιωτικών σχολών τόσο σε επίπεδο (από 18.000 μόρια έπεσαν στα 10.000 και ορισμένες κάτω από τη βάση) γεγονός που οφείλεται στη ολοένα και μειωμένη επιθυμία των νέων για τις Σχολές αυτές, όσο και έμψυχο υλικό, καθώς οι απώλειες ξεπερνούν το 60-70% σε επίπεδο εισακτέων στις σχολές αλλά και από τη σωρεία ε.ε. στελεχών που το εγκαταλείπουν, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ότι πέραν πάσης αμφιβολίας, έχουν επιφέρει ένα καταστρεπτικό πλήγμα, το οποίο τείνει να γίνει μηΚαι ενώ όλα αυτά είναι ορατά και μη αμφισβητήσιμα, διάφοροι «αρμόδιοι» σπεύδουν να δώσουν τα εύσημα στον νυν υπουργό, αλλά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, επικροτεί τις εξελίξεις. Οπότε διαφαίνεται μία γενικότερη προσπάθεια αποδόμησης του έμψυχου υλικού, με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, ενεργοποιώντας σκοτεινούς μηχανισμούς και ασύστολα ψεύδη, χρησιμοποιώντας το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, οι οποίοι είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω αδιαφορίας συντάσσονται και συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια.
Ο λόγος; Πλέον έχει γίνει ορατός και αντιληπτός από το στράτευμα και εξ ου και οι όποιες αντιδράσεις. Μείωση της οροφής, «πάση θυσία» που επιτυγχάνεται με «διώξεις» στελεχών και κεκαλυμμένες απολύσεις. Στο πλαίσιο αυτό δρομολογήθηκε σειρά δηλώσεων και ύβρεων από τον νυν υπουργό προς τέρψη της άσχετης και αδιάφορης με το στράτευμα κοινής γνώμης και εκμεταλλευόμενη την απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης, η οποία απλώς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, προσπαθώντας να μαζέψει τα κομμάτια της και να αρθρώσει δομημένα επιχειρήματα και προτάσεις για τον τομέα της Άμυνας της χώρας. Το τραγικότερο και λυπηρότερο από όλα; Η παντελής απουσία, αδιαφορία και θα τολμούσαμε να πούμε και συνενοχή της στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία δυστυχώς αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων.
Στο πλαίσιο αυτό συνεχίζει η προβολή από τα φιλικά ΜΜΕ μιας πρωτοφανούς «παροχολογίας», ανακοινώνοντας σχεδόν καθημερινά αυξήσεις και μέτρα υπέρ του προσωπικού, με πυχηαίους τίτλους, (αυξήσεις άνω του 1.000%!!!) την πορεία των οποίων αδυνατούν να παρακολουθήσουν ακόμη και οι καλύτεροι λογιστές και οικονομολόγοι, οι οποίες ωστόσο συνεχίζουν να δημιουργούν κλίμα εναντίον των στρατιωτικών από την κοινωνία, πυροδοτώντας το λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», με θύμα τους «ευνοούμενους στρατιωτικούς που μένουν σε πολυτελείς οικίες με πισίνες, τις οποίες πληρώνει ο λαός».
Το έργο έχει στηθεί καλά και ο δόλιος μηχανισμός εργάζεται πυρετωδώς. Τα ΜΜΕ εντέχνως αποδίδουν στον «μεταρρυθμιστή Δένδια» τα εύσημα και αποδίδουν τις όποιες αντιρρήσεις ακούγονται σε αυτούς που «απλώς χάνουν τα προνόμια που είχαν». Έτσι, ο υπουργός έχοντας πείσει όλους για την ανάγκη πλήρους αναμόρφωσης του στρατεύματος προχωρεί στο ολέθριο έργο του. Το ερώτημα είναι το κάνει από μόνος του; Είναι και αυτός θύμα κάποιων άλλων συμφερόντων; Συνδυασμός των παραπάνω; Δυστυχώς για εμάς, το αποτέλεσμα μετράει.
Δεν είναι δυνατόν να μην βλέπουν στην κυβέρνηση την κατρακύλα του στρατεύματος. Δεν είναι δυνατόν η ηγεσία του στρατού να προτείνει τέτοιες υποτιμητικές «μεταρρυθμίσεις» σε βάρος του προσωπικού. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι κάποιοι βάζουν πάνω από το εθνικό συμφέρον τις μικροεπιδιώξεις τους.
Τέλος, εντέχνως έχουν σκόπιμα πείσει τους πάντες ότι οι μόνοι που αντιδρούν είναι οι Υπαξιωματικοί γιατί χάνουν τα «προνόμιά τους» (!!!;;;) και επειδή βρέθηκε κάποιος να νοικοκυρέψει τα πράγματα, αντιδρούν. Οπότε έτσι δικαιολογούνται τα πάντα και όλοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Μάλιστα είναι τέτοιο το επίπεδο προπαγάνδας που πραγματοποιείται, που έχουν πιστέψει και αρκετοί στρατιωτικοί, ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουν, ότι οι αλλαγές που έρχονται είναι για το καλό τους.
Δυστυχώς όμως, όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν στον πραγματικό Ελληνικό Στρατό, μακριά από ίντριγκες και τη διαφθορά της «καμαρίλας» των χώρων της ηγεσίας (πολιτικής και φυσικής), ΤΡΕΜΟΥΝ για αυτά που έρχονται.
Και αυτό γιατί καλά όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα που εξαγγέλλονται που υπογράφονται χωρίς στην ουσία ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ, αλλά δυστυχώς όλα αυτά θα είναι ανώφελα καθώς δεν θα υπάρχει αυτή η κινητήρια δύναμη που θα τους επέτρεπε να είναι χρηστικά και αποτελεσματικά. Το ΕΠΑΡΚΕΣ, ΕΜΠΕΙΡΟ και ΑΡΙΣΤΟ προσωπικό. Ούτε καν σε αριθμούς δεν θα υπάρχει σε λίγα χρόνια. Και αυτό γιατί η έπαρση ορισμένων, η αδιαφορία κυρίως για το χαμηλόβαθμο προσωπικό και η πλήρη άρνηση να δουν το προσωπικό τους όπως πραγματικά είναι, δηλαδή ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, οδηγούν σε μαρασμό του στρατεύματος. Δυστυχώς η στρατιωτική και πολιτική ΕΛΙΤ «δεν βλέπουν», (όπως χαρακτηριστικά έλεγε πρώην αρχηγός από τότε που ήταν Ανώτερος), πέραν από το βαθμό του Ταγματάρχη ή των αντίστοιχων, ΚΑΝΕΝΑ. Αρνούνται να καταλάβουν την αγωνία και τα όνειρα που έχει ο κάθε εργαζόμενος άνθρωπος και τους βλέπουν ως αντικείμενο για να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους. Τους κατώτερους Αξιωματικούς ως «βοηθούς τους» για να παράγουν έργο γι΄ αυτούς και να απολαμβάνουν «τα του βαθμού τους», τους Υπαξιωματικούς ως το απόλυτο εργαλείο και τους ΕΠΟΠ, ως οπλίτες που θα πρέπει μία ζωή να κάνουν τη λάντζα και να λένε και ευχαριστώ «που τους δέχτηκαν στην οικογένειά τους». Δυστυχώς έτσι πορεύεται το στράτευμα. Και μετά ορισμένοι απορούν γιατί οι νέοι άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη σε αυτή την τιποτένια συμπεριφορά.
Ποιο λοιπόν είναι το (πολύ κοντινό) μέλλον του στρατεύματος;
- Μονάδες σε πλήρη διάλυση, καθώς το ολιγομελές προσωπικό θα στενάζει από τα πολλαπλά καθήκοντα και την παντελή έλλειψη συνεργασίας, μιας και επέρχεται η αντίληψη του ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ.
- Αξιωματικοί που θα τρέχουν από την μία θέση διοίκησης στην άλλη, με διπλά και τριπλά καθήκοντα, με αυξημένες υπηρεσίες και αντιμέτωποι με την άρνηση των υφισταμένων να «βάλουν» πλάτη και να συνδράμουν το διοικητή τους, καθώς θα πρέπει να αποχωρήσουν στην ώρα τους για να πάνε στην δεύτερη εργασία τους για να βγάλουν τα προς το ζην για αυτούς και τις οικογένειές τους.
- Υπαξιωματικοί (όσοι μείνουν) που δεν θα έχουν κανένα όνειρο σταδιοδρομίας και εξέλιξης, οι οποίοι πλέον θα ενστερνιστούν και ασπασθούν το επαίσχυντο ρητό «μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει, αλλά και πως βγαίνει;)
- ΕΠ.ΟΠ που με το που γίνουν οικογενειάρχες ή και νωρίτερα, δεν θα ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ την απρεπή συμπεριφορά των ανωτέρων τους, που θα τους βλέπουν χειρότερα και από έφεδρους και θα αποχωρούν ή θα αδιαφορούν.
Εάν κάποιοι νομίζουν ότι όλα αυτά είναι σενάριο φαντασίας, ας τους προσγειώσουμε στην πραγματικότητα. Μπορεί κάποιος από τους αρμόδιους να μας απαντήσει:
Πως και πότε θα μπορέσει να ορθοποδήσει το στράτευμα από την έλλειψη νέων σπουδαστών στις στρατιωτικές σχολές;
Ποιος θα αναπληρώσει το κενό των ΕΜΘ που αποστρατεύονται εντός των επόμενων 2 ετών και χάρη σε αυτούς λειτουργούν σήμερα τα εργοστάσια, οι Μονάδες Μεταφορών και λοιπές μονάδες Υλικού και ΔΜ; (Οι ΕΠ.ΟΠ, όσοι έρχονται και όσοι μένουν, είναι γνωστό ότι αφορούν σε αναπλήρωση των έφεδρων, καθώς η πλειονότητα πλέον δεν υπηρετεί ή επιδιώκει να βγει από Ι3 και κάτω για αποφυγή ένοπλης υπηρεσίας με τις ευλογίες και τις παρεμβάσεις πολιτικών προσώπων, άσχετα εάν κάποιος προσπαθεί να πείσει ότι θα «νοικοκυρέψει» και αυτό).
Ποιος θα διοικεί τις Υπομονάδες και τι βαθμό θα φέρει, μετά και την δρομολόγηση του «Σώματος Υπαξιωματικών»; Οι υφιστάμενοι Αξιωματικοί δεν φτάνουν ούτε για το 5% αυτών. Για να μην μιλήσουμε και για λοιπά καθήκοντα.
Ποιος θα λειτουργήσει τα εξοπλιστικά και την περίφημη Ασπίδα του Αχιλλέα;
Γιατί κάποιος να επιδιώξει να μπει στις στρατιωτικές σχολές, γνωρίζοντας ότι το μέλλον του είναι αβέβαιο και θα εξαρτάται πάντα από τις «ορέξεις», τα «θέλω» και τις προσωπικές επιδιώξεις του κάθε υπουργού; Εφόσον, καταλύονται τα πάντα και δεν ισχύουν ούτε καν οι κατατακτήριες Εγκύκλιοι με τις βάση οποίες έκανε την επιλογή του;
Γιατί να πάει κάποιος στις Σχολές Υπαξιωματικών (ΑΣΣΥ), να κάθεται «κλεισμένος» 3,5 χρόνια και να περνάει τα πάνδεινα, όταν η πορεία του και η «σταδιοδρομία» του (αν μπορεί κάποιος πλέον να χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη» δεν θα διαφέρει από αυτή του ΕΠ.ΟΠ;
Γιατί να πηγαίνει κάποιος Αξιωματικός, όταν καθώς θα φτάνει το πλήρωμα του χρόνου να ευοδωθούν οι προσπάθειές του και οι κόποι του, κάποιος με το «έτσι θέλω», θα περνάει νύχτα μία τροποποίηση και θα τον αποστρατεύει και μάλιστα με ατιμωτικό τρόπο;
Γιατί να παραμείνουν στο στράτευμα οι Υπαξιωματικοί ή όσοι μείνουν, γιατί να εργαστούν αόκνως, πέραν του ωραρίου, μη φειδόμενοι κόπου και προσωπικού χρόνου, όταν θα τους έχουν φερθεί ΑΔΙΚΑ, ΑΤΙΜΑ και ΥΠΟΥΛΑ;
Όλα λοιπόν τα παραπάνω, που αποτελούν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να κάνουν το άσπρο – μαύρο, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι όποιες αλλαγές δρομολογούνται αφορούν ιδιωτικές εταιρείες που θα παρεισφρήσουν στις ΕΔ (στους τομείς της συντήρησης κ.α.), το προσωπικό κέρδος του καθενός , την ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων μη ηθικών ατόμων, την απέχθεια προς το στράτευμα και την ικανοποίηση των όποιων επιδιώξεων «κύκλων», εντός και εκτός της χώρας.
Και εν κατακλείδι ποιος σώφρων και λογικός άνθρωπος θα ενστερνιστεί το αφήγημα της προπαγάνδας σχετικά με την Άμυνα, σύμφωνα με το οποίο: «Επενδύουμε στην εθνική άμυνα, γιατί επενδύουμε στην ασφάλεια, τη σταθερότητα και το μέλλον της πατρίδας μας.» ΟΧΙ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΕΣ, τα παραπάνω ΓΕΓΟΝΟΤΑ δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: ΕΠΕΝΔΥΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
Υ.Γ 1: Τα διαλαμβανόμενα στο παραπάνω, αφορούν σε προσπάθεια αφύπνισης – ενημέρωσης προς πάσα κατεύθυνση, μήπως και γίνει κάτι έστω την τελευταία στιγμή, μήπως βρεθεί κάποιος ΕΝΤΙΜΟΣ ηγέτης, πολιτικός ή «έχων τη δύναμη» να κάνει κάτι να ανατρέψει την εθνική καταστροφή που συντελείται στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες που προσπαθούν δολίως να τους πείσουν ότι οι ενέργειές τους αφορούν σε αγαθές προσπάθειες μεταρρυθμίσεων και νοικοκυρέματος του στρατεύματος. Υπάρχει άραγε κανείς ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ή έστω ΤΙΜΙΟΣ που θα βάλει την ΠΑΤΡΙΔΑ πάνω από την τσέπη του;
Υ.Γ 2: Τα παραπάνω συνέταξε ένας ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ που υπηρέτησε με τιμή και περηφάνεια το στράτευμα για πάνω από 35 έτη, ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένει να κερδίσει απολύτως τίποτα και δεν θα άλλαζε αυτή την εμπειρία με τίποτα στον κόσμο.