Καταγράφεται ένας «πολιτικός-πληθωριστικός φαύλος κύκλος», όπου η κυβέρνηση τυπώνει χρήμα για να χρηματοδοτήσει δαπάνες, προκαλώντας αύξηση τιμών, η οποία στη συνέχεια οδηγεί το κοινό να απαιτεί περισσότερη κυβερνητική βοήθεια, απαιτώντας ακόμη περισσότερη εκτύπωση χρήματος.
Υπάρχει μια σκόπιμη και εκτεταμένη παρεξήγηση της ρίζας του πληθωρισμού, με την κοινή γνώμη να κατηγορεί τις εφοδιαστικές αλυσίδες ή την εταιρική απληστία αντί για τη νομισματική πολιτική.
Ο πόλεμος της Fed κατά των αποταμιεύσεων
Μετά από μια ιστορική επέκταση της προσφοράς χρήματος, ένα ζοφερό οικονομικό αφήγημα κυριαρχεί, ένα αφήγημα που παρουσιάζει την Federal Reserve όχι ως θεματοφύλακα σταθερότητας, αλλά ως τον κύριο αρχιτέκτονα ενός σιωπηρού πολέμου εναντίον των Αμερικανών αποταμιευτών.
Σύμφωνα με τον οικονομικό αναλυτή Nick Giambruno, οι ΗΠΑ έχουν παγιδευτεί σε έναν «πολιτικό-πληθωριστικό φαύλο κύκλο» που καταστρέφει συστηματικά τις οικονομίες μιας ζωής και ανοίγει έναν άμεσο δρόμο προς έναν βαθιά ριζωμένο, φτωχοποιητικό σοσιαλισμό. Η καρδιά της κρίσης, υποστηρίζει ο Giambruno, είναι μια θεμελιώδης παρεξήγηση του πληθωρισμού.
Ενώ το κοινό κατηγορεί τις εφοδιαστικές αλυσίδες, ξένους αντιπάλους ή την εταιρική απληστία, εκείνος δείχνει σταθερά τη Federal Reserve και την «συνεχιζόμενη υποτίμηση του νομίσματος».
Ο Giambruno παρατήρησε: «Φανταστείτε να δουλεύετε επί 50 χρόνια, μόνο και μόνο για να τυπώσει η Federal Reserve το 40% της προσφοράς χρήματος και να εξαϋλώσει 20 χρόνια από τη σκληρή σας δουλειά.
Δεν χρειάζεται να το φανταστείτε- συνέβη πραγματικά κατά τη διάρκεια της μαζικής ψύχωσης του Covid.»
Αυτή η οπτική επαναπροσδιορίζει τον οικονομικό αγώνα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η νέα κομμουνιστική δουλοπαροικία
Αν ο φορολογημένος πλούτος ενός ατόμου δεν έχει αυξηθεί κατά 40% από το 2020, υποστηρίζει ο Giambruno, τότε μένει πίσω από τον πραγματικό ρυθμό νομισματικής υποτίμησης.
Παραθέτει τον μεγαλοεπενδυτή Michael Saylor για να αποδώσει το αίσθημα ματαιότητας: «Ο δρόμος προς τη δουλοπαροικία συνίσταται στο να δουλεύεις εκθετικά περισσότερο για να κερδίζεις ένα νόμισμα που αποδυναμώνεται εκθετικά.»
Η Fed εμφανίζεται όχι ως ένας ουδέτερος οικονομικός διαχειριστής, αλλά ως εχθρός του μέσου πολίτη.
Ο Giambruno απορρίπτει τις πολιτικές «νομισματικής χαλάρωσης» ως ευφημισμούς για μια καταστροφική διαδικασία κεντρικού σχεδιασμού που είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
«Οι κεντρικές τράπεζες γενικά και η Fed ειδικά βρίσκονται σε μια αποστολή αδύνατον να εκπληρώσουν», δηλώνει, υποστηρίζοντας ότι η ελεύθερη αγορά —όχι ένα “politburo” (Πολιτικό Γραφείο)— πρέπει να καθορίζει τα επιτόκια.
Ενα politburo είναι η κύρια εκτελεστική και πολιτική επιτροπή ενός κομμουνιστικού κόμματος.
Ασκεί υπέρτατη πολιτική εξουσία, λειτουργώντας συνήθως σε μονοκομματικό κράτος όπου οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές.
Ο Giambruno φτάνει στο σημείο να συνδέσει τη σύγχρονη κεντρική τραπεζική απευθείας με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Karl Marx, αποκαλώντας τη «πέμπτη αρχή».
Οι ΗΠΑ έχουν ήδη διαβεί τον Ρουβίκωνα — και δεν υπάρχει επιστροφή
Αυτή η σκόπιμη σύγχυση γύρω από την πραγματική αιτία του πληθωρισμού δημιουργεί έναν διεστραμμένο πολιτικό μηχανισμό ανατροφοδότησης της κρίσης.
Καθώς το βιοτικό επίπεδο πέφτει, ένας πληττόμενος πληθυσμός στρέφεται στην κυβέρνηση για βοήθεια, απαιτώντας επιταγές στήριξης, καθολικό βασικό εισόδημα και υψηλότερους κατώτατους μισθούς.
Ο Giambruno επικαλείται μια δημοσκόπηση του Newsweek που δείχνει ότι το 63% των Αμερικανών «υποστηρίζει έντονα» τις κυβερνητικές επιταγές στήριξης για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού.
«Με άλλα λόγια: Ας καταπολεμήσουμε τα αποτελέσματα της υποτίμησης του νομίσματος μέσω ακόμη μεγαλύτερης υποτίμησης του νομίσματος», σημειώνει, συγκρίνοντας τον κύκλο με εθισμό στην ηρωίνη.
Αυτό δημιουργεί την αναπόφευκτη σπείρα, ή τον «φαύλο κύκλο»:
1. Η κυβέρνηση τυπώνει νόμισμα για να χρηματοδοτήσει τον εαυτό της.
2. Οι τιμές αυξάνονται ταχύτερα από τους μισθούς.
3. Το κοινό βιώνει δυσκολίες αλλά δεν κατανοεί την αιτία.
4. Οι πολιτικοί υπόσχονται «δωράκια» για να απαλύνουν τον πόνο.
5. Για να πληρώσει αυτά τα δωράκια, η κυβέρνηση τυπώνει περισσότερο χρήμα.
6. Ο πληθωρισμός επιδεινώνεται και ο κύκλος επαναλαμβάνεται εις το διηνεκές.
Η πολιτική βούληση να σπάσει αυτός ο κύκλος, προτείνει ο Giambruno, μπορεί να έχει ήδη εκλείψει.
Υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ έχουν «διαβεί τον Ρουβικώνα», με πάνω από το 50% του πληθυσμού —συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο παραδοσιακών δικαιούχων πρόνοιας αλλά και δημοσίων υπαλλήλων και εργολάβων άμυνας— να είναι πλέον καθαροί ωφελούμενοι των κυβερνητικών δαπανών.
Αυτή η εκλογική βάση, προειδοποιεί, θα ψηφίζει αναπόφευκτα για πολιτικές που χρηματοδοτούνται από διαρκή πληθωρισμό.
«Δεν υπάρχει επιστροφή», καταλήγει.
Το τελικό αποτέλεσμα, αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, είναι ένα μέλλον όπου το σύνθημα «αγώνας για 15 δολ.» για τον κατώτατο μισθό θα γίνει αναπόφευκτα «αγώνας για 50 δολ.» και στη συνέχεια «αγώνας για 100 δολ.», καθώς η αξία του νομίσματος καταρρέει.
Για όσους αναζητούν διέξοδο, ο Giambruno υποστηρίζει ότι η κατανόηση αυτής της καθιερωμένης και επιταχυνόμενης τάσης είναι το κλειδί για την αυτοπροστασία.
«Όταν έρθει τελικά αυτή η ρήξη», προειδοποιεί, «εκείνοι που κατανοούν τι συμβαίνει και προετοιμάζονται ανάλογα θα βρεθούν σε εντελώς διαφορετική θέση από όσους δεν το κάνουν».
www.bankingnews.gr