Τον μάτιασαν με τούτα και μ' εκείνα, και τώρα δροσίζεται σε ταπεινή πισίνα
Πανελλήνια συγκίνηση προκάλεσαν οι εικόνες του Ακη Τσοχατζόπουλου μπροστά από την πισίνα...
τη στιγμή που ετοιμάζεται να κάνει ένα από τα πρώτα θερινά μακροβούτια του. Πόρκα μιζέρια, άτιμη κοινωνία, δεν του αξίζεις μία! Αντί να κουρνιάζει στη φιλόξενη Μαγιόρκα, στην ανθρωποκεντρική Λοζάνη, στο γαλήνιο Μονακό, κατάντησε να διστάζει να πλατσουρίσει σε μια ταπεινή πισίνα, όπου δίπλα του ίσως και να βρίσκονταν ελεεινοί, οι οποίοι θεωρούν ότι καλώς, κάλλιστα μπήκε στη φυλακή και κακώς, κάκιστα τον ξαμόλησαν όξω.
Συνοφρυωμένος, κατηφής, αμήχανος, δίχως το βλέμμα το γεμάτο αυτοπεποίθηση, με το οποίο μας έχει συνηθίσει και εμάς αλλά και τους αναρίθμητους οπαδούς του, γέμισε ανησυχία τις καρδιές των απανταχού σοσιαλιστών, οι οποίοπι ανυπομονούν επιτέλους να μάθουν ότι αποκαταστάθηκε πλήρως η πολύτιμη για το έθνος και τον λαό υγεία του.
Οχι, δεν είναι ο Ακης που συνηθίσαμε και λατρέψαμε. Δεν είναι ο ανθρωπότυπος του αγωνιστή σοσιαλιστή, που σαρώνει τις πισίνες, κουρσεύει τα κότερα, πορθεί τις βίλες βόρειων, νότιων, ανατολικών και δυτικών προαστίων, κατακτά θησαυροφυλάκια τραπεζών ντόπιων και ξένων, και μοιράζει φιλιά, αγάπη, έρωτα και κοινωνική δικαιοσύνη όπου βρεθεί και όπου σταθεί.
Η ζωή του κινδύνευε στη φυλακή, η ψυχική και σωματική υγεία του είχαν διασαλευτεί από ένα στυγνό, βάναυσο, απάνθρωπο, εκδικητικό, μισαλλόδοξο και αντιδημοκρατικό σύστημα. Η αδικία τυραννούσε τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, τις ώρες, τις μέρες, τις εβδομάδες, τους μήνες και τα χρόνια του. Το μίσος των ανθελλήνων είχε περάσει χειροπέδες στα τίμια και πεντακάθαρα χέρια του. Αυτά τα δουλεμένα, τα ροζιασμένα από τον σοσιαλισμό χέρια, αντί να απλώνονται για να φιλέψουν με στοργικά χάδια τις ευγενικές και καλοσχηματισμένες παρειές της συζύγου του, προσπαθούσαν να χωρέσουν μέσα από τα κάγκελα της φυλακής για να στείλουν έναν περήφανο χαιρετισμό, μια ολόθερμη και ανοιχτόκαρδη «καλημέρα» στον πανδαμάτορα καταπράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ. Αυτά είναι δράματα, μαντάμ. Ολάκερος αρχιπασόκος να την ψωροβγάζει σε τοσοδούλικες πισίνες. Ντροπής πράγματα...
Οχι, δεν είναι ο Ακης που συνηθίσαμε και λατρέψαμε. Δεν είναι ο ανθρωπότυπος του αγωνιστή σοσιαλιστή, που σαρώνει τις πισίνες, κουρσεύει τα κότερα, πορθεί τις βίλες βόρειων, νότιων, ανατολικών και δυτικών προαστίων, κατακτά θησαυροφυλάκια τραπεζών ντόπιων και ξένων, και μοιράζει φιλιά, αγάπη, έρωτα και κοινωνική δικαιοσύνη όπου βρεθεί και όπου σταθεί.
Η ζωή του κινδύνευε στη φυλακή, η ψυχική και σωματική υγεία του είχαν διασαλευτεί από ένα στυγνό, βάναυσο, απάνθρωπο, εκδικητικό, μισαλλόδοξο και αντιδημοκρατικό σύστημα. Η αδικία τυραννούσε τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, τις ώρες, τις μέρες, τις εβδομάδες, τους μήνες και τα χρόνια του. Το μίσος των ανθελλήνων είχε περάσει χειροπέδες στα τίμια και πεντακάθαρα χέρια του. Αυτά τα δουλεμένα, τα ροζιασμένα από τον σοσιαλισμό χέρια, αντί να απλώνονται για να φιλέψουν με στοργικά χάδια τις ευγενικές και καλοσχηματισμένες παρειές της συζύγου του, προσπαθούσαν να χωρέσουν μέσα από τα κάγκελα της φυλακής για να στείλουν έναν περήφανο χαιρετισμό, μια ολόθερμη και ανοιχτόκαρδη «καλημέρα» στον πανδαμάτορα καταπράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ. Αυτά είναι δράματα, μαντάμ. Ολάκερος αρχιπασόκος να την ψωροβγάζει σε τοσοδούλικες πισίνες. Ντροπής πράγματα...
Παναγιώτης Λιάκος
http://www.dimokratianews.gr