Όμως η ρεαλιστική εικόνα της κατάστασης δείχνει ότι μια τέτοια εισβολή θα ήταν είτε καταστροφική είτε πολιτικά αυτοκτονική για τις ΗΠΑ.
Ακολουθούν οι 8 βασικοί λόγοι —στρατιωτικοί, πολιτικοί, οικονομικοί και γεωστρατηγικοί— που καθιστούν αδύνατη την «επιτυχία» μιας αμερικανικής χερσαίας εκστρατείας στη Βενεζουέλα.
1. Ανυπαρξία επαρκών πόρων και αναγκαίων δυνάμεων
Η Βενεζουέλα είναι τεράστια και γεωγραφικά απαιτητική: ζούγκλες, ορεινά συστήματα, εκτεταμένες ακτές και αστικές ζώνες με πυκνή δόμηση.
Η εισβολή, η κατοχή και ο έλεγχος ακόμη και τμημάτων του εδάφους θα απαιτούσαν τεράστιο αριθμό στρατευμάτων — εκτιμήσεις μιλούν για «εκατοντάδες χιλιάδες» στρατιώτες — καθώς και συνεχή ροή εφοδίων, τεθωρακισμένων, εναέριου ανεφοδιασμού, και δυνάμεων για αποκατάσταση τάξης.
Ταυτόχρονα, η εσωτερική πολιτική και οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ (shutdown και προβλήματα πληρωμών προς στρατιωτικό προσωπικό) υπονομεύουν την ετοιμότητα: μια μεγάλη, παρατεταμένη αποστολή απαιτεί σταθερό προϋπολογισμό, συνεχή εφεδρεία και κοινωνική ανοχή — στοιχεία που σήμερα λείπουν.
Χωρίς απόλυτη οικονομική και πολιτική στήριξη, μια μαζική επιχείρηση στη Βενεζουέλα θα ήταν πραγματικός εφιάλτης.
2. Δύναμη, κινητοποίηση και πόλωση του στρατού της Βενεζουέλας και πολιτοφυλακής
Η εθνική άμυνα της Βενεζουέλας, παρά τις εσωτερικές κρίσεις, παραμένει μια ισχυρή και πολιτικά αφοσιωμένη δομή.
Ο στρατός και οι πολιτοφυλακές έχουν υψηλό βαθμό κινητοποίησης και είναι εκπαιδευμένοι για επιθετικές αλλά και αμυντικές επιχειρήσεις σε δύσβατο έδαφος.
Πολεμικά λάθη σε αστικές συγκρούσεις προκαλούν βαριές απώλειες και μάχες σε πόλεις θα έφερναν μεγάλες απώλειες Αμερικανών στρατιωτών, μετρούμενες σε πολιτικό κόστος, σε ψήφους και κοινωνικές αντιδράσεις (πορείες, διαδηλώσεις, στρατηγική φθορά του πυρήνα MAGA).
3. Νομική και συνταγματική αντιπαράθεση, εσωκομματική πόλωση στις ΗΠΑ
Μια εκστρατεία χερσαίας κατοχής χωρίς εξουσιοδότηση από το Κογκρέσο ανοίγει πληθώρα νομικών και πολιτικών προβλημάτων.
Οι Δημοκρατικοί — αλλά και μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνοι — θα αντιδρούσαν με καταγγελίες υπέρβασης προεδρικής εξουσίας, ενδεχόμενες δικαστικές διενέξεις και έρευνες σε περίπτωση πολιτικής αλλαγής. Ένα τέτοιο σενάριο θα δημιουργούσε μακροπρόθεσμες συνέπειες για τη νομιμοποίηση των ανθρωπίνων ζημιών και για την πολιτική σταδιοδρομία του Trump, ειδικά αν ανακύψουν καταγγελίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
4. Έλλειψη λαϊκής συναίνεσης και πολιτικό κόστος
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτεις, πάνω από το 60% των Αμερικανών αντιτίθεται στην εισβολή. Μια τέτοια λαϊκή αντίδραση θέτει σε κίνδυνο το πολιτικό κεφάλαιο του Trump, ιδίως τη MAGA βάση που μπορεί να εξελιχθεί σε μαζική κοινωνική αντίδραση εάν οι απώλειες αυξηθούν.
Οι εικόνες νεκρών στρατιωτών και εκτεταμένων επιπτώσεων θα μετατρεπόταν σε πολιτικό εφιάλτη.
5. Διεθνής κατακραυγή και απώλεια συμμάχων στη Λατινική Αμερική
Μια αμερικανική εισβολή στην καρδιά της Λατινικής Αμερικής θα ερμηνευόταν ευρέως ως κραυγαλέα παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας και ως επανάληψη ιστορικών επεμβάσεων που αφήνουν πικρές μνήμες. Αυτό θα περιόριζε την ικανότητα των ΗΠΑ να συνεργαστούν με γειτονικά κράτη και να διατηρήσουν επιρροή στην περιοχή — αντίθετα, χώρες της περιοχής πιθανότατα θα αποστασιοποιούνταν ή θα κατήγγειλαν τη δράση στα διεθνή φόρα.
Επιπλέον, η πραγματική κυκλοφορία ναρκωτικών δεν περιορίζεται αποκλειστικά μέσω Βενεζουέλας, μεγάλο μέρος της διακίνησης ακολουθεί άλλες οδούς (Κολομβία, Ειρηνικός).
Η επιχείρηση επομένως είναι γεωπολιτικά ασύμφορη και θα δημιουργούσε μήνυμα «παρεμβατισμού» σε όλη την περιοχή.
6. Η γεωστρατηγική αντίδραση Ρωσίας και Κίνας
Η Βενεζουέλα έχει σημαντικούς πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα.
Μια αμερικανική εισβολή θα μπορούσε να προκαλέσει δραστική κλιμάκωση: από αυξημένη στρατιωτική υποστήριξη και αποστολή τεχνικού προσωπικού, μέχρι διπλωματική ρήξη και εμπλοκή σε διεθνείς θεσμούς.
Ο κίνδυνος άμεσης σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων, ακόμα και αν περιορισμένος, υφίσταται — και η πιθανότητα μιας ευρύτερης αντιπαράθεσης θα έκανε την όποια «νίκη» εξαιρετικά ακριβή.
7. Οικονομικές συνέπειες: Πετρέλαιο και πληθωρισμός
Η Βενεζουέλα παραμένει χώρα με τεράστια αποθέματα πετρελαίου.
Μια στρατιωτική κρίση θα εκτινάξει τις τιμές του πετρελαίου και θα οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, ξηλώνοντας τυχόν βραχυπρόθεσμα πολιτικά κέρδη.
Το πολιτικό κόστος μίας τέτοιας «νίκης» θα θόλωνε από την οικονομική καταστροφή που θα επακολουθούσε.
8. Παραδείγματα του παρελθόντος: Η CIA και το «εύκολο πραξικόπημα» είναι μύθος
Ιστορικές αναφορές για επιτυχείς παρεμβάσεις (Ιράν 1953, Γουατεμάλα 1954, Χιλή 1973) δεν αποτελούν βεβαίωση ότι σήμερα η ίδια μέθοδος μπορεί να αποδώσει.
Η σημερινή Βενεζουέλα έχει διαφορετικό κοινωνικό, στρατιωτικό και διεθνές περιβάλλον.
Η αντίθεση του στρατού στον διαμελισμό της εξουσίας, η ισχυρή λαϊκή και κυβερνητική νομιμοποίηση και οι διεθνείς συνδέσεις κάνουν το σενάριο «να γυρίσουμε τον στρατό εναντίον του Maduro» απίθανο — όχι απλώς δύσκολο.
Πιθανό σενάριο — Ψυχολογική/υβριδική πίεση αντί για εισβολή
Η πιο ρεαλιστική επιλογή για την Ουάσινγκτον, όπως σωστά επισημαίνεις, είναι ψυχολογική και υβριδική πίεση: απειλές, στοχοθετημένες αεροπυραυλικές ενέργειες εναντίον εγκαταστάσεων, οικονομικός αποκλεισμός, στόχευση ελίτ και επιχειρηματικών κύκλων και, πρωτίστως, στήριξη αντιπολιτευτικών κινήσεων με όρους που μειώνουν τον ρόλο των όπλων.
Η CIΑ έχει όπλο τη μυστική δράση, αλλά και αυτό δεν εξασφαλίζει εγγυημένη «επιτυχία».
Η πραγματικότητα απαιτεί χρόνο, λεπτούς χειρισμούς και — πάνω απ’ όλα — ρεαλιστικούς στόχους.
Πολιτικό αδιέξοδο και ανάγκη συμφωνίας
Στο τέλος, τα δεδομένα οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: η χερσαία εισβολή είναι τεχνικά, πολιτικά και γεωστρατηγικά μη βιώσιμη για τις ΗΠΑ υπό τις παρούσες συνθήκες.
Η πιθανότερη έκβαση για τον Trump — αν θέλει να «δείξει» αποφασιστικότητα χωρίς να βυθιστεί στη χοάνη ενός μακροχρόνιου πολέμου — θα είναι να ποντάρει σε διπλωματία, συμβολικές επιθέσεις, στοχοποιημένες κυρώσεις και συζητήσεις για «deal» με τον Richard Grenell ή άλλους διαπραγματευτές για την εξεύρεση πολιτικής λύσης που δεν θα απαιτεί χερσαία κατοχή.
Μια τέτοια επιλογή παραμορφώνει ωστόσο το πραγματικό ζήτημα: η μάχη κατά των ναρκωτικών δεν λύνεται με πλοία και αεροπλάνα• λύνεται με διεθνή συνεργασία, στοχευμένες επιχειρήσεις κατά καρτέλ στα σημεία παραγωγής, οικονομική υποστήριξη και ισχυρά θεσμικά μέτρα.
Όσο οι πολιτικοί επιζητούν εντυπωσιακές λύσεις για εσωτερική κατανάλωση, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος μιας στρατιωτικής αλαζονείας που θα κοστίσει πολύ περισσότερο απ' ό,τι μπορεί να πληρώσει η χώρα.
www.bankingnews.gr
Ακολουθούν οι 8 βασικοί λόγοι —στρατιωτικοί, πολιτικοί, οικονομικοί και γεωστρατηγικοί— που καθιστούν αδύνατη την «επιτυχία» μιας αμερικανικής χερσαίας εκστρατείας στη Βενεζουέλα.
1. Ανυπαρξία επαρκών πόρων και αναγκαίων δυνάμεων
Η Βενεζουέλα είναι τεράστια και γεωγραφικά απαιτητική: ζούγκλες, ορεινά συστήματα, εκτεταμένες ακτές και αστικές ζώνες με πυκνή δόμηση.
Η εισβολή, η κατοχή και ο έλεγχος ακόμη και τμημάτων του εδάφους θα απαιτούσαν τεράστιο αριθμό στρατευμάτων — εκτιμήσεις μιλούν για «εκατοντάδες χιλιάδες» στρατιώτες — καθώς και συνεχή ροή εφοδίων, τεθωρακισμένων, εναέριου ανεφοδιασμού, και δυνάμεων για αποκατάσταση τάξης.
Ταυτόχρονα, η εσωτερική πολιτική και οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ (shutdown και προβλήματα πληρωμών προς στρατιωτικό προσωπικό) υπονομεύουν την ετοιμότητα: μια μεγάλη, παρατεταμένη αποστολή απαιτεί σταθερό προϋπολογισμό, συνεχή εφεδρεία και κοινωνική ανοχή — στοιχεία που σήμερα λείπουν.
Χωρίς απόλυτη οικονομική και πολιτική στήριξη, μια μαζική επιχείρηση στη Βενεζουέλα θα ήταν πραγματικός εφιάλτης.
2. Δύναμη, κινητοποίηση και πόλωση του στρατού της Βενεζουέλας και πολιτοφυλακής
Η εθνική άμυνα της Βενεζουέλας, παρά τις εσωτερικές κρίσεις, παραμένει μια ισχυρή και πολιτικά αφοσιωμένη δομή.
Ο στρατός και οι πολιτοφυλακές έχουν υψηλό βαθμό κινητοποίησης και είναι εκπαιδευμένοι για επιθετικές αλλά και αμυντικές επιχειρήσεις σε δύσβατο έδαφος.
Πολεμικά λάθη σε αστικές συγκρούσεις προκαλούν βαριές απώλειες και μάχες σε πόλεις θα έφερναν μεγάλες απώλειες Αμερικανών στρατιωτών, μετρούμενες σε πολιτικό κόστος, σε ψήφους και κοινωνικές αντιδράσεις (πορείες, διαδηλώσεις, στρατηγική φθορά του πυρήνα MAGA).
3. Νομική και συνταγματική αντιπαράθεση, εσωκομματική πόλωση στις ΗΠΑ
Μια εκστρατεία χερσαίας κατοχής χωρίς εξουσιοδότηση από το Κογκρέσο ανοίγει πληθώρα νομικών και πολιτικών προβλημάτων.
Οι Δημοκρατικοί — αλλά και μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνοι — θα αντιδρούσαν με καταγγελίες υπέρβασης προεδρικής εξουσίας, ενδεχόμενες δικαστικές διενέξεις και έρευνες σε περίπτωση πολιτικής αλλαγής. Ένα τέτοιο σενάριο θα δημιουργούσε μακροπρόθεσμες συνέπειες για τη νομιμοποίηση των ανθρωπίνων ζημιών και για την πολιτική σταδιοδρομία του Trump, ειδικά αν ανακύψουν καταγγελίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
4. Έλλειψη λαϊκής συναίνεσης και πολιτικό κόστος
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτεις, πάνω από το 60% των Αμερικανών αντιτίθεται στην εισβολή. Μια τέτοια λαϊκή αντίδραση θέτει σε κίνδυνο το πολιτικό κεφάλαιο του Trump, ιδίως τη MAGA βάση που μπορεί να εξελιχθεί σε μαζική κοινωνική αντίδραση εάν οι απώλειες αυξηθούν.
Οι εικόνες νεκρών στρατιωτών και εκτεταμένων επιπτώσεων θα μετατρεπόταν σε πολιτικό εφιάλτη.
5. Διεθνής κατακραυγή και απώλεια συμμάχων στη Λατινική Αμερική
Μια αμερικανική εισβολή στην καρδιά της Λατινικής Αμερικής θα ερμηνευόταν ευρέως ως κραυγαλέα παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας και ως επανάληψη ιστορικών επεμβάσεων που αφήνουν πικρές μνήμες. Αυτό θα περιόριζε την ικανότητα των ΗΠΑ να συνεργαστούν με γειτονικά κράτη και να διατηρήσουν επιρροή στην περιοχή — αντίθετα, χώρες της περιοχής πιθανότατα θα αποστασιοποιούνταν ή θα κατήγγειλαν τη δράση στα διεθνή φόρα.
Επιπλέον, η πραγματική κυκλοφορία ναρκωτικών δεν περιορίζεται αποκλειστικά μέσω Βενεζουέλας, μεγάλο μέρος της διακίνησης ακολουθεί άλλες οδούς (Κολομβία, Ειρηνικός).
Η επιχείρηση επομένως είναι γεωπολιτικά ασύμφορη και θα δημιουργούσε μήνυμα «παρεμβατισμού» σε όλη την περιοχή.
6. Η γεωστρατηγική αντίδραση Ρωσίας και Κίνας
Η Βενεζουέλα έχει σημαντικούς πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα.
Μια αμερικανική εισβολή θα μπορούσε να προκαλέσει δραστική κλιμάκωση: από αυξημένη στρατιωτική υποστήριξη και αποστολή τεχνικού προσωπικού, μέχρι διπλωματική ρήξη και εμπλοκή σε διεθνείς θεσμούς.
Ο κίνδυνος άμεσης σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων, ακόμα και αν περιορισμένος, υφίσταται — και η πιθανότητα μιας ευρύτερης αντιπαράθεσης θα έκανε την όποια «νίκη» εξαιρετικά ακριβή.
7. Οικονομικές συνέπειες: Πετρέλαιο και πληθωρισμός
Η Βενεζουέλα παραμένει χώρα με τεράστια αποθέματα πετρελαίου.
Μια στρατιωτική κρίση θα εκτινάξει τις τιμές του πετρελαίου και θα οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, ξηλώνοντας τυχόν βραχυπρόθεσμα πολιτικά κέρδη.
Το πολιτικό κόστος μίας τέτοιας «νίκης» θα θόλωνε από την οικονομική καταστροφή που θα επακολουθούσε.
8. Παραδείγματα του παρελθόντος: Η CIA και το «εύκολο πραξικόπημα» είναι μύθος
Ιστορικές αναφορές για επιτυχείς παρεμβάσεις (Ιράν 1953, Γουατεμάλα 1954, Χιλή 1973) δεν αποτελούν βεβαίωση ότι σήμερα η ίδια μέθοδος μπορεί να αποδώσει.
Η σημερινή Βενεζουέλα έχει διαφορετικό κοινωνικό, στρατιωτικό και διεθνές περιβάλλον.
Η αντίθεση του στρατού στον διαμελισμό της εξουσίας, η ισχυρή λαϊκή και κυβερνητική νομιμοποίηση και οι διεθνείς συνδέσεις κάνουν το σενάριο «να γυρίσουμε τον στρατό εναντίον του Maduro» απίθανο — όχι απλώς δύσκολο.
Πιθανό σενάριο — Ψυχολογική/υβριδική πίεση αντί για εισβολή
Η πιο ρεαλιστική επιλογή για την Ουάσινγκτον, όπως σωστά επισημαίνεις, είναι ψυχολογική και υβριδική πίεση: απειλές, στοχοθετημένες αεροπυραυλικές ενέργειες εναντίον εγκαταστάσεων, οικονομικός αποκλεισμός, στόχευση ελίτ και επιχειρηματικών κύκλων και, πρωτίστως, στήριξη αντιπολιτευτικών κινήσεων με όρους που μειώνουν τον ρόλο των όπλων.
Η CIΑ έχει όπλο τη μυστική δράση, αλλά και αυτό δεν εξασφαλίζει εγγυημένη «επιτυχία».
Η πραγματικότητα απαιτεί χρόνο, λεπτούς χειρισμούς και — πάνω απ’ όλα — ρεαλιστικούς στόχους.
Πολιτικό αδιέξοδο και ανάγκη συμφωνίας
Στο τέλος, τα δεδομένα οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: η χερσαία εισβολή είναι τεχνικά, πολιτικά και γεωστρατηγικά μη βιώσιμη για τις ΗΠΑ υπό τις παρούσες συνθήκες.
Η πιθανότερη έκβαση για τον Trump — αν θέλει να «δείξει» αποφασιστικότητα χωρίς να βυθιστεί στη χοάνη ενός μακροχρόνιου πολέμου — θα είναι να ποντάρει σε διπλωματία, συμβολικές επιθέσεις, στοχοποιημένες κυρώσεις και συζητήσεις για «deal» με τον Richard Grenell ή άλλους διαπραγματευτές για την εξεύρεση πολιτικής λύσης που δεν θα απαιτεί χερσαία κατοχή.
Μια τέτοια επιλογή παραμορφώνει ωστόσο το πραγματικό ζήτημα: η μάχη κατά των ναρκωτικών δεν λύνεται με πλοία και αεροπλάνα• λύνεται με διεθνή συνεργασία, στοχευμένες επιχειρήσεις κατά καρτέλ στα σημεία παραγωγής, οικονομική υποστήριξη και ισχυρά θεσμικά μέτρα.
Όσο οι πολιτικοί επιζητούν εντυπωσιακές λύσεις για εσωτερική κατανάλωση, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος μιας στρατιωτικής αλαζονείας που θα κοστίσει πολύ περισσότερο απ' ό,τι μπορεί να πληρώσει η χώρα.
www.bankingnews.gr
