15 Ιαν 2013

Να επιδοτήσουμε τα πουλόβερ

Με αφορμή τις υψηλές τιμές του πετρελαίου ο Πάσχος Μανδραβέλης γράφει στην Καθημερινή πως δεν μπορούμε να έχουμε φτηνό πετρέλαιο γιατί δεν μας φτάνουν τα δανεικά να χρηματοδοτήσουμε το εμπορικό έλλειμμα. Και εκ των πραγμάτων πρέπει να.... επιδοτήσουμε τις εγχώριες καθαρές πήγες ενέργειας (λέγε με ΑΠΕ) καθώς και προγράμματα όπως το εξοικονόμηση στο σπίτι.

Τώρα το γεγονός πως για να επιδοτήσουμε τα καθαρά προγράμματα εξοικονόμησης αλλά και τις περίφημες ΑΠΕ που κάνουν πρωτοσέλιδα με την ενεργειακή τους αναποτελεσματικότητα πρέπει μάλλον να δανειστούμε, δεν αναφέρεται στο άρθρο. Και δυστυχώς πλέον λεφτά δεν υπάρχουν. Στο νοητικό σχήμα του Μανδραβέλη υπάρχει μια λογική ακροβασία. Το πετρέλαιο είναι ακριβό όχι επειδή οι δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης το καθιστούν ακριβό αλλά γιατί το κράτος το φορτώνει με φόρους.

Αντίθετα οι επιδοτούμενες ΑΠΕ είναι επιδοτούμενες και ακριβές γιατί πολύ απλά είναι ασύμφορες. Όπως ο Ελληνάρας έχει μια κακή συνήθεια να κρυώνει τον χειμώνα και να θέλει να κάψει κάτι για την θέρμανση του, έτσι ο ίδιος Ελληνάρας όταν δεν φυσάει και δεν περιστρέφεται η ανεμογεννήτρια θέλει να έχει ρεύμα. Οπότε πρέπει να είναι stand by μια εφεδρική συμβατική μονάδα σε πλήρη λειτουργία γιατί οι μονάδες παράγωγης ενέργειας δεν είναι σαν τις τηλεοράσεις που πατάς ένα κουμπί και λειτουργούν.

Σε όλο το σκεπτικό επανέρχεται ο πανταχού παρών μερκαντιλισμός. Μερικούς αιώνες μετά τον Ρικάρντο, την κλασσική πολιτική οικονομία, τον Φρίντμαν κλπ οι απόψεις περί εγχώριας παράγωγης των πάντων για να μην χαθεί συνάλλαγμα πάλι ακούγονται. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι Σαουδική Αραβία και για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες θα πρέπει να εισάγει πετρέλαιο. Αν το άγχος είναι η εγχώρια παραγωγή ενέργειας, ας αρχίσει η Ελλάδα τα προγράμματα τεχνητής βενζίνης στα οποία διέπρεψε η Γερμανική Αυτοκρατορία όταν της επεβλήθη εμπάργκο από την Αντάντ. Το γεγονός ότι θα είναι πανάκριβη αυτή η τεχνητή βενζίνη δεν έχει σημασία αφού δεν θα επιβαρύνει το εμπορικό έλλειμμα.

Προσωπικά θα πρότεινα μια άλλη επιδότηση. Να επιδοτηθούν τα πουλόβερ. Αφού ο Ελληνάρας κρυώνει ας του επιδοτήσουμε την αγορά ενός κασμιρένιου πουλόβερ για κάθε ένα μέλος της οικογενείας. Το κασμίρ είναι ζεστό και λεπτό όποτε μπορεί να φοριέται σε κάθε περίσταση μέσα και έξω από το σπίτι. Με μέσο κόστος 400 ευρώ το κάθε πουλόβερ, ας φορέσει και ο μεροκαματιάρης ένα Brioni πουλόβερ.

Αλλά ξέχασα πως το κασμίρ έρχεται από την Νέα Ζηλανδία και χειροτερεύει το εμπορικό μας έλλειμμα. Οπότε αυτό που μένει για το εμπορικό μας έλλειμμα είναι ίσως μια εγχώρια κρατική εταιρεία παραγωγής πουλόβερ από κασμίρ. 
μπλε μηλο