δικαιώματα μειοψηφίας, ενισχύθηκαν 19% στα 1,66 δισ. ευρώ.
Τα καλά νέα από τα κέρδη επισκίασαν
κάποια άλλα στοιχεία από τον ισολογισμό της τράπεζας, όπως είναι η
αδυναμία στις πωλήσεις και τις χρηματιστηριακές συναλλαγές, καθώς και η
αύξηση των προβλέψεων σε τοξικά δάνεια (όπου μία αύξηση μόλις 354 εκατ.
ευρώ σε συνολικά δάνεια ύψους 399,9 δισ. ευρώ, καθιστά σαφές ότι
πρόκειται για μία λογιστική αλχημεία συμψηφισμών, ενώ η πρόβλεψη
επισφαλειών των 4,863 δισ. είναι πολύ μικρή για να είναι πραγματική και
θα αυξηθεί. Θα αυξηθεί πάρα πολύ). Όμως όλα αυτά τα θετικά και αρνητικά
που βγήκαν στην επιφάνεια των αγορών δεν είναι τίποτε άλλο από θόρυβος.
Κι αυτό γιατί το άκρως πιο ενδιαφέρον στοιχείο κρύβεται στη σελίδα 87
του ισολογισμού της γερμανικής τράπεζας για το 2012.
Και ποιο είναι αυτό? Το γιγαντιαίο «άνοιγμα» που έχει
στη ριψοκίνδυνη αγορά των περίπλοκων “παραγώγων” χρηματοοικονομικών
προϊόντων, που αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στην περίοδο της μεγάλης φούσκας
του 2001-2007.
Κι ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των
επενδυτών έχει την εντύπωση πως η JPMorgan είναι η τράπεζα με την
μεγαλύτερη έκθεση σε παράγωγα, αγγίζοντας το εξωφρενικό ποσό των 69,5
τρισ. δολαρίων στο 4ο τρίμηνο του 2012,
στην πραγματικότητα η τράπεζα με τη μεγαλύτερη ενιαία έκθεση παραγώγων
δεν βρίσκεται στις ΗΠΑ, αλλά στην καρδιά της Ευρώπης, και είναι η
Deutsche Bank.
Το εν λόγω ποσό ανέρχεται στα €55.605.039.000.000 (δηλ. 55,6 τρισεκατομμύρια
ευρώ!). Τα οποία μετατρέποντας τα σε δολάρια ΗΠΑ κατά την τρέχουσα
ισοτιμία ανέρχονται στα $72.842.601.090.000 …. Δηλαδή περίπου 2
τρισεκατομμύρια δολάρια παραπάνω από ό,τι η JPMorgan.
Τα καλά νέα για τους λογιστές και τους
μετόχους της Deutsche Bank, αλλά και για τους σχεδιαστές της οικονομικής
πολιτικής στη Γερμανία, είναι ότι μέσα από τη μαγεία του συμψηφισμού, ο
αριθμός αυτός μειώνεται στα €776.700.000.000 με θετική αξία ανοίγματος
της αγοράς (περιουσιακά στοιχεία), και €756.400.000.000 με αρνητική αξία
ανοίγματος της αγοράς (υποχρεώσεις). Αυτά τα ποσά είναι τα μεγαλύτερα
που συναντά κανείς σε περιουσιακά στοιχεία και σε υποχρεώσεις στον
πίνακα του ισοζυγίου της τράπεζας, το οποίο είναι συνολικού ύψους 2
τρισ. ευρώ, ενώ στη συνέχεια καταφέρνουν να το μειώσουν κι άλλο μέχρι να
φτάσει στο ποσό των μόλις €20,3 δισ….
Φυσικά, αυτό λειτουργεί θεωρητικά, όμως
στην πράξη η θεωρία καταρρέει από τη στιγμή που δεν υπάρχει συνέχεια
στην αλυσίδα των εχεγγύων ασφάλειας, όπως έχουμε δείξει κατ ‘επανάληψη
στο παρελθόν, και το ποσό των €20,3 δισ. αμέσως παύει να αντιπροσωπεύει
οτιδήποτε το πραγματικό, οπότε η πραγματική έκθεση στα παράγωγα
ανέρχεται στο σύνολό της, δηλαδή σε ένα ποσό που ξεπερνά τα 70 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Κάτι που φυσικά είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο η Γερμανία, παίζοντας όλο αυτό το θέατρο δηλώσεων και υποκριτικών ενεργειών τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχει κάνει ότι περνάει από το χέρι της, ακόμα και εκμεταλλευόμενη την ΕΚΤ, ώστε να εξασφαλίσει ότι δε θα υπάρξει ένα ντόμινο κατάρρευσης των συστημικών ευρωπαϊκών τραπεζών. Αν γινόταν κάτι τέτοιο (π.χ. μετά από μία χρεοκοπία χώρας της ευρωζώνης, ή χρεοκοπία κάποιων μεγάλων συστημικών τραπεζών της, ή/και μετά από μία ξαφνική διάλυση του ευρώ) θα έσπαγε βίαια η αλυσίδα των εχέγγυων για όλα αυτά τα παράγωγα και η κατάρρευση ενός λογιστικού ποσού της τάξης των 70 τρισ. δολαρίων θα οδηγούσε σε καταστάσεις που ξεπερνούν ακόμα και τους χειρότερους εφιάλτες των τραπεζιτών και των πολιτικών ολόκληρου του πλανήτη.
Παρακάτω υπάρχει ένα διάγραμμα που δείχνει το ΑΕΠ της Γερμανίας σε σχέση με τη συνολική έκθεση σε παράγωγα της Deutsche Bank.
Από αυτό και μόνο, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να καταστεί σαφές, μια για
πάντα, ποιος και γιατί κινεί τα νήματα της Κοινής Εγγυημένης Καταστροφής
στην Ευρώπη. (σ.σ. Αν τα 18 δισ. του ΑΕΠ της Κύπρου ήταν πολύ λίγα,
σύμφωνα με τους Γερμανούς, σε σχέση με τα 70 δισ. των τραπεζικών
καταθέσεων στο νησί, οπότε γι’ αυτό έγινε και το κούρεμα αντί του
δανεισμού, τότε καλό θα ήταν να μπορούσαν οι ίδιοι να απαντήσουν πώς
τους φαίνεται το ΑΕΠ των 2,7 τρισ. της Γερμανίας σε σχέση με τις
υποχρεώσεις σε παράγωγα (μόνο) της Deutsche Bank που θα μπορούσαν να φτάσουν τα 55,6 τρισ. ευρώ)…
Αλλά μην ανησυχείτε, αυτά τα €56 τρισ. σε έκθεση παραγώγων, αν τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα, υποστηρίζονται από €575.2 δισ.
σε καταθέσεις. Μόνο που υπάρχει ένα «μικρό τεχνικό πρόβλημα»: είναι 100
φορές λιγότερα … Φυσικά, αν υπάρξει πρόβλημα, το να ακολουθήσει κανείς
το «μοντέλο της Κύπρου» στην περίπτωση της DB δε θα είχε κανένα απολύτως
νόημα. (σ.σ. Ακόμα και τις καταθέσεις ολόκληρης της ευρωζώνης να χρησιμοποιούσε και πάλι δε θα πετύχαινε σημαντικά πράγματα). Θα χρειαζόταν τότε κάτι πολύ περισσότερο βίαιο και επιθετικό…