Με την κρίση ρευστότητας και την ύφεση στο απόγειό τους, η επόμενη μέρα για πολλές ιστορικές βιομηχανίες που διέπρεψαν στο παρελθόν στην αγορά αλλά δεν...
κατάφεραν να σταθούν στον ανταγωνισμό, κρίνεται πλέον στις δικαστικές αίθουσες των πρωτοδικείων όπου ασφυκτιούν από αιτήματα πτώχευσης και υπαγωγής στο άρθρο 99.
Στο δίμηνο Μαϊου-Ιουνίου εκδικάζονται το αίτημα της εταιρείας Shelman για συμφωνία εξυγίανσης μέσω του άρθρου 99 και η πτώχευση της ταπητουργίας Fintexport, δύο βιομηχανιών με περίπου μισό αιώνα λειτουργίας, ενώ η επιπλοβιομηχανία Neoset δεν κατάφερε να πάρει το πράσινο φως και πνέει τα λοίσθια καθώς έχουν ήδη ξεκινήσει οι πλειστηριασμοί.
Τρεις διαφορετικές ιστορίες ανάμεσα σε πολλές άλλες ακόμη πάλαι ποτέ κραταιών επιχειρήσεων που σβήνουν από τον επιχειρηματικό χάρτη με κοινούς όμως παρονομαστές: το «στράγγισμα» της ρευστότητας, τη μεγάλη μείωση των πωλήσεων και τη συσσώρευση ζημιών, την δυσκολία εξυπηρέτησης των τραπεζικών υποχρεώσεων και την αδυναμία να ακολουθήσουν τον εσωτερικό και τον διεθνή ανταγωνισμό που έγινε ακόμη πιο απαιτητικός στα χρόνια της ύφεσης.
Shelman
Στις 22 Μαϊου θα κριθεί στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών αν θα υπάρξει «επόμενη μέρα» για την ιστορική βιομηχανία ξύλου Σέλμαν που ιδρύθηκε πριν από μισό αιώνα και μεσουράνησε στη διάρκεια του οικοδομικού οργασμού της προηγούμενης δεκαετίας,για να βρεθεί τρία χρόνια μετά την εξαγορά της από την Alpha Wood (2010) στο κατώφλι της οικονομικής κατάρρευσης αναζητώντας σωτηρία στο άρθρο 99.
Ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο το εργοστάσιο της βιομηχανίας στο Βασιλικό Χαλκίδας (το ένα από τα πέντε που ελέγχει η AlphaWood) έχει βάλει λουκέτο εξαιτίας της κάθετης πτώσης των παραγγελιών (μείωση 50% από το 2010) , και στην θέση του έχει απομείνει να περιμένει την μελλοντική αξιοποίησή του το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο της εταιρείας: το ιδιόκτητο λιμάνι της,που εκτείνεται σε μια περιοχή 400 στρεμμάτων και το οποίο πολλές φορές στο παρελθόν είχε «εμπλακεί» σε διάφορα σενάρια όπως η πώλησή του ή η μετατροπή του σε ξενοδοχειακή μονάδα κ.α.
Το 2012 ήταν η χειρότερη χρονιά από πλευράς επιδόσεων για την εταιρεία καθώς έκλεισε τη χρήση με ζημιές 32,1 εκατ. ευρώ, πωλήσεις 47,5 εκατ.ευρώ και απισχνασμένα ίδια κεφάλαια 13,4 εκατ. ευρώ τα οποία χρειάζονται επειγόντως ενίσχυση την οποία οι μέτοχοι δηλώνουν ότι αδυνατούν να παράσχουν.Στην πραγματικότητα ουδέποτε από την πώλησή της το 2010 μέχρι και σήμερα η εταιρεία κατάφερε να ορθοποδήσει. Μεταξύ 2005 και 2012 όλες οι χρήσεις ήταν ζημιογόνες,με αποτέλεσμα σε αυτά τα οκτώ χρόνια η εταιρεία να παρουσιάσει ενοποιημένες ζημιές άνω των 180,8 εκατ. ευρώ σε ένα μέγεθος πωλήσεων που ξεπέρασαν τα 828 εκατ. ευρώ. Τα μεγάλα προβλήματα είχαν εκδηλωθεί λίγο πριν την πώλησή της, το2009, όταν τα χρέη της εταιρείας ΔΑΡΜΑΚ που αποτελούσε τον μεγαλύτερο πελάτη της και ελεγχόταν από συγγενικό πρόσωπο του ιδρυτή της, ξεπερνούσαν τα 20 εκατ.ευρώ και δεν πληρώθηκαν ποτέ. Στο παρελθόν πέρασαν από το τιμόνι της αρκετοί έμπειροι μάνατζερ,αλλά δεν κατάφεραν να την εξυγιάνουν.
Σήμερα το προτεινόμενο σχέδιο εξυγίανσης που προτείνει η η διοίκηση προβλέπει ομαδικές απολύσεις των εργαζομένων (από 1000 το 2007 θα περιοριστούν σε περίπου 150 το 2013), μεταφορά όλης της παραγωγής από τη Χαλκίδα στο εργοστάσιο της Κομοτηνής –η κατασκευή του οποίου επιδοτήθηκε με 27 εκατ. ευρώ από τον αναπτυξιακό νόμο το 2001- και μια λυτρωτική συμφωνία με τις βασικές πιστώτριες τράπεζες Εθνική, Alpha και Πειραιώς για την αναδιάρθρωση των υποχρεώσεων που στο τέλος του 2012 άγγιζαν συνολικά τα 200 εκατ. ευρώ.
Fintexport
Το αστέρι της βιομηχανίας Fintexport, μιας από τις σημαντικότερες ελληνικές ταπητουργίες που ήταν από τις πρώτες που κέρδισαν το στοίχημα των εξαγωγών στη χώρα μας, έλαμψε στον επιχειρηματικό χάρτη για πάνω από 40 χρόνια. Ο σκληρός ανταγωνισμός από την ανατολή αλλά και η δημοσιονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 στην Ελλάδα στραγγίζοντας τις πηγές ρευστότητας, σήμαναν την αντίστροφη μέτρηση. Το οριστικό λουκέτο για την εταιρεία που έχει πάψει να έχει παραγωγική δραστηριότητα εδώ και ενάμιση χρόνο,είναι θέμα λίγων εβδομάδων καθώς στις 19 Ιουνίου εκδικάζεται το αίτημα πτώχευσης που υπέβαλε, τερματίζοντας και τυπικά τον επιχειρηματικό της κύκλο.
Σε μια εποχή που οι μόνες που διασώζονται είναι επιχειρήσεις με έντονο εξαγωγικό προσανατολισμό, είναι πράγματι οξύμωρο ότι η Fintexport η οποία εξήγαγε το 80-90% της παραγωγής της με κύριο αποδέκτη τη Μεγάλη Βρετανία, βάζει λουκέτο οδηγώντας στην ανεργία πάνω από 120 εργαζόμενους.Η τελευταία πενταετία, ωστόσο, κόστισε σημαντικά στην εταιρεία η οποία συσσώρευσε ζημιές άνω των 10 εκατ. ευρώ και ξέμεινε από κεφάλαια καθώς επλήγη σημαντικά από τις μεταβολές της συναλλαγματικής ισοτιμίας της στερλίνας και του δολαρίου και σταμάτησε να εκτελεί μεγάλο μέρος των παραγγελιών χάνοντας πελάτες. Στην πορεία και παρά τα λεγόμενα για είσοδο στρατηγικών επενδυτών, ούτε οι μέτοχοι θέλησαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη αποδεχόμενοι το αδιέξοδο, ούτε οι τράπεζες άνοιξαν τους κρουνούς της χρηματοδότησης ώστε να υλοποιηθεί το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης που συμφωνήθηκε το 2011 και προέβλεπε την χρηματοδότηση με κεφάλαια της τάξης του 1,5 εκατ. ευρώ για την στροφή της παραγωγής σε προϊόντα με υψηλότερη προστιθέμενη αξία ώστε να ανακτηθεί η ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές. Η εταιρεία εξέδωσε την τελευταία λογιστική κατάσταση στο πρώτο τρίμηνο του 2012 και έκτοτε τέθηκε εκτός διαπραγμάτευσης στο ΧΑ. Το 2011 είχε τζίρο μόλις 9 εκατ. ευρώ, ζημιές 3,9 εκατ. ευρώ,αρνητικά λειτουργικά κέρδη και υποχρεώσεις20 εκατ. ευρώ.
Η αξιόλογη ακίνητη περιουσία της δημιουργεί κάποιες ελπίδες στους εργαζόμενους-σταμάτησαν να πληρώνονται τον Δεκέμβριο του 2011- ότι μελλοντικά θα μπορούσαν να εισπράξουν μέρος των οφειλόμενων, ωστόσο στα δύο ακίνητα που διαθέτει η εταιρεία στον Αγιο Στέφανο και στο Κρυονέρι έχουν εγγραφεί υποθήκες 12,5 εκατ. ευρώ υπέρ των τραπεζών Εθνικής, Εμπορικής, Πειραιώς,Attica, Eurobank και Κύπρου.
Neoset
Το επιθετικό μάρκετινγκ και η χαμηλή τιμολογιακή πολιτική των αλυσίδων «do it yourself» σε συνδυασμό με την συρρίκνωση της καταναλωτικής δαπάνης στάθηκαν αρκετά για να κατεδαφίσουν την 30ετή ιστορία της Neoset. Σύμφωνα με πληροφορίες,η πρακτική του πολύμηνου διακανονισμού(μεταχρονολογημένες επιταγές) που εφάρμοζε η βιομηχανία ως προς τους πελάτες της, σε συνδυασμό με την σημαντική έκθεση σε τραπεζικό δανεισμό «άνοιξαν την κερκόπορτα».
Η είσοδος της ελληνικής οικονομίας σε τροχιά ύφεσης επιτάχυνε την κατάρρευση της Neoset, καθώς το διάστημα 2008-2012 οι πωλήσεις συρρικνώθηκαν σε ποσοστό58,88%, σύμφωνα με τα μεγέθη της εταιρείας.Και αυτό όταν το 2006 τα έσοδα είχαν αυξηθεί περίπου κατά 10%, σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά, με τη Neoset να διέθετε περισσότερα 111 καταστήματα στην Ελλάδα και 45 στο εξωτερικό.
Την ίδια στιγμή, λόγω του υφεσιακού περιβάλλοντος, οι ημέρες πίστωσης των ξένων προμηθευτών της Neoset σταδιακά μειώθηκαν, για να πάρει τη θέση τους η πληρωμή σε μετρητά. Όπως, μάλιστα,αναφέρουν πηγές, το έλλειμμα ρευστότητας αυξήθηκε, αφενός επειδή ολοένα και περισσότεροι προμηθευτές απαιτούσαν προπληρωμή κατά την παραγγελία και αφετέρου διότι η Neoset αύξησε τις ημέρες παρεχόμενης πίστωσης προς τους πελάτες της. Το τέλος της βιομηχανίας επίπλου προδιαγράφηκε όταν κατέφυγε σε επιπρόσθετο δανεισμό, ο οποίος εκτόξευσε τα χρηματοοικονομικά έξοδα και έφερε τηνNeoset-που αδυνατούσε να καλύψει τις υποχρεώσεις της-αντιμέτωπη με το αδιέξοδο.
Η εταιρεία, της οποίας το εργοστάσιο στο Βασιλικό κατασχέθηκε, οφείλει συνολικά περισσότερα από 872,2 χιλιάδες ευρώ σε περισσότερους από 300 εργαζόμενους. Τα χρέη της στις 31/10/2012 ανέρχονταν στα 58,5εκατ. ευρώ, από τα οποία 11,5 εκατ. ευρώ είναι βραχυπρόθεσμος δανεισμός σε τρεις μεγάλες τράπεζες και περισσότερα από 42 εκατ. ευρώ αφορούν μακροπρόθεσμα δάνεια σε μεγάλο αριθμό τραπεζών.
Capital.gr