Αυτή η λέξη τελικά έχει κάνει
το εμπόριο, την οικονομία, ίσως ακόμα και την εξωτερική πολιτική να
μοιάζει με ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος (zero-sum game).
του Samuel Brittan
Τι βρίσκεται μέσα σε μία λέξη? Πολλές
φορές πολλά. Όταν ...
επιβάλλεται στις επιχειρήσεις ένα επιπλέον οικονομικό
βάρος, τότε ξεσπούν διαμαρτυρίες που λένε ότι η χώρα ή η περιοχή θα
γίνει «μη ανταγωνιστική». Οι διαμαρτυρίες μπορεί να είναι
..δικαιολογημένες, ίσως και όχι. Συνήθως, πρόκειται για ένα θέμα γνώμης.
Τα βάρη αυτά μπορεί να επιβάλλονται για μία πληθώρα λόγων: για να
επιτευχθούν έσοδα για το κράτος, για να ικανοποιηθεί κάποια πίεση των
συνδικάτων, ή για να επιτευχθούν κάποιοι πολιτικοί στόχοι. Τα παράπονα
είναι συνήθως δικαιολογημένα, είτε μερικώς, είτε ολικώς.
Άρα, γιατί δε θα πρέπει να μιλούν για την
ανταγωνιστικότητα? Αν μια εταιρεία μπορεί να κατασκευάσει μία καλύτερη
και φτηνότερη ποντικοπαγίδα από τους ανταγωνιστές της, θα μπορεί να πει
αληθινά ότι είναι πιο ανταγωνιστική. Αν ένας κηπουρός προσφέρει
περισσότερες ή παρόμοιες υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος από τον
υφιστάμενο κάτοχο κάποιας θέσης, τότε αυτός ή αυτή μπορεί επίσης να
ειπωθεί ότι είναι περισσότερο ανταγωνιστικός/ή. Αυτό δε σημαίνει ότι θα
πρέπει να απολύσουμε τον κηπουρό που έχει τη θέση εργασίας. Μπορεί να
έχουμε κάποια συναισθηματική σύνδεση λόγω της μακρόχρονης παροχής της
υπηρεσίας αυτής, η οποία θα μπορούσε άλλωστε να επιφέρει καλύτερη
απόδοση κάτω μάλιστα από τον κίνδυνο της ανταγωνιστικής απειλής (φυσικά
το «θα μπορούσε» δε σημαίνει ότι πάντα «είναι» έτσι), αλλά τελικά σ’
αυτές τις περιπτώσεις όλοι ξέρουμε ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάμε.
Μπορεί όμως μία χώρα ή μια περιοχή να είναι «μη ανταγωνιστική»? Συνέχεια ανάγνωσης