αποκτά άλλες διαστάσεις από αυτές που του αναλογούν και τελικά να προστίθεται σ΄ ένα βουνό προβλημάτων της ηγεσίας. Θα καλέσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον Γιώργο Λιλλήκα στο Εθνικό Συμβούλιο ή δεν θα τον καλέσει; Το ερώτημα δεν θα έπρεπε να το αφήνει για τόσες βδομάδες αναπάντητο ο Πρόεδρος.
Θα έπρεπε να τον καλέσει στο Εθνικό Συμβούλιο πριν το ζητήσει ο ίδιος. Γιατί, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να ΜΗΝ το κάνει. Εκτός κι αν ανησυχεί ο Πρόεδρος ή άλλοι κομματικοί αρχηγοί ότι αν επιτρέψουν στον Λιλλήκα να συμμετέχει στο Εθνικό, θα του δώσουν υπόσταση και θα κινδυνεύουν να κλονισθούν κάποια κομματικά κεκτημένα. Κι αυτό να συμβαίνει όμως, η Κύπρος και η διαχείριση του Κυπριακού, που είναι ο κύριος λόγος ύπαρξης του Εθνικού Συμβουλίου, δεν μπορεί να ζημιώσουν, μπορούν μόνο να ωφεληθούν, από την εμπλοκή όσο το δυνατό περισσότερων απόψεων και γνώσεων αλλά και ειδικά από τη συμμετοχή του Γ. Λιλλήκα λόγω εμπειρίας και απόψεων. Εξάλλου, το 25% των ψηφοφόρων που τον ψήφισε στις Προεδρικές, ακόμα κι αυτοί που δεν υποστηρίζουν τη Συμμαχία Πολιτών, είναι σίγουρο ότι θα ήθελαν να ακούγονται οι απόψεις του στο Εθνικό Συμβούλιο.
Ούτως ή άλλως, όμως, τα σενάρια που εξυφαίνονται γύρω από το Κυπριακό, το φυσικό αέριο, την Αμμόχωστο δείχνουν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σύντομα θα πρέπει να χειρισθεί ζητήματα, που ξεπερνούν κατά πολύ και τις δικές του και άλλων, δυνάμεις. Και θα χρειασθεί όση περισσότερη βοήθεια μπορεί να βρει. Η Άγκυρα προωθεί σχέδια, που θα την εμπλέκουν στη διαχείριση και τον διαμοιρασμό του φυσικού αερίου με συμφωνίες, που παράλληλα θα έχουν σχέση με τη δήθεν διευθέτηση του Κυπριακού, ταυτόχρονα προωθείται και η μεταφορά του αερίου στον τουρκικό αγωγό με παράλληλη κάποια συμφωνία στο Κυπριακό, που πιθανόν να περιλαμβάνει και Αμμόχωστο και Τύμπου και άνοιγμα κεφαλαίων κ.α. (αποκαλυπτικό και τρομακτικό για το τι θα βρούμε μπροστά μας, το πολιτικό ρεπορτάζ του Κώστα Βενιζέλου την Κυριακή). Από την άλλη, στο Ευρωκοινοβούλιο στήνονται σενάρια για συμμετοχή Τουρκοκυπρίων παρατηρητών «ευρωβουλευτών» στις επόμενες Ευρωεκλογές τον ερχόμενο Μάιο, ενώ τα παιχνίδια Γερμανών και άλλων για το άνοιγμα τουρκικών κεφαλαίων, που έχει παγώσει η Κύπρος δεν είναι καθόλου εύκολα. Και όλα σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και την πολιτική πίεση κάτω από την οποία βρίσκεται η κυπριακή ηγεσία μέσα στη στραγγαλιστική δανειακή σύμβαση.
Σε αυτό το περιβάλλον επομένως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ανάγκη όχι μόνο από τον κ. Λιλλήκα, αλλά και από πολλούς άλλους, πολιτικούς, τεχνοκράτες, συμβούλους και ομάδες εργασίας, για να τον ενισχύουν. Ακόμα κι αν θα του λένε διαφορετικά από αυτά που του λένε οι «δικοί του» ή από αυτά που πιστεύει ο ίδιος. Η Κύπρος βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση για να μη στηρίζει τη μοίρα της σε όλους όσους μπορούν να διαμορφώσουν πολιτική.
Φιλελεύθερος