Στάθης
Μοιάζει σαν η κυβέρνηση και ο Τύπος που την στηρίζει να σκέφτονται με ορίζοντα Σεπτεμβρίου - με ορόσημο τις γερμανικές εκλογές. Και μετά τι; Εξαρτάται. Πρόκειται...
ομολογουμένως για μια αξιοθαύμαστη εθνική στρατηγική, θα έλεγε κανείς,
αν είχαμε να κάνουμε μια ανεξάρτητη χώρα. Πράττουν, σκέφτονται και ομιλούν με ορίζοντα μηνός - μηνών. Και μετά; Μετά έρχεται νέο Μνημόνιο. Και μετά το νέο Μνημόνιο τι; Ενα ακόμα Μνημόνιο. Η χώρα έχει γίνει πρεζάκιας του εξαρτημένου μέλλοντός της.
Τι θα κάνει του χρόνου τον Αύγουστο ο λαός; Πού θα βρίσκεται του χρόνου τον Σεπτέμβρη η χώρα; ρητορικά τα ερωτήματα για την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που περιορίζεται στο να εκτελεί διαρκώς εντολές, διαψεύδοντας τις επαγγελίες της, όπως ότι θα βγαίναμε στις αγορές το... 2012 (που πήρε μετάθεση για το 2014), και εισπράττοντας απ’ την πραγματικότητα που διαμορφώνει η πολιτική της θανατηφόρες απαντήσεις, όπως ότι η ανεργία το 2016 θα ’χει φθάσει ώς το 36%!
Ομως, η κυβέρνηση «σκέφτεται» με ορίζοντα μηνός. Είναι σαν να ’χει πάρει το 2010 επιμήκυνση θητείας ώς το 2020-25 και βλέπουμε. Προς την επίτευξη αυτής της στρατηγικής οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η τακτική της κυβέρνησης είναι επιτυχής. Το
δίπτυχο μείωση μισθών - αύξηση φόρων βαίνει απ’ το καλό στο καλύτερο, ενώ η διασπάθιση του δημοσίου πλούτου γνωρίζει όλο και πιο λαμπρές στιγμές, όπως με την τριχοτόμηση της ΔΕΗ.
Αλλά, αν η κυβέρνηση σκέφτεται με ορίζοντα ενός-δύο μηνών ως προς την εκτέλεση των διαταγών που λαμβάνει, δεν σκέφτεται καθόλου για τις διαταγές που δεν έχει λάβει ακόμα. Αλήθεια, με τι
«ατζέντα» μεταβαίνει ο κ. Σαμαράς στις ΗΠΑ εντός ολίγων ημερών; Και πόσον πληροφορημένος είναι ο λαός για αυτήν την ατζέντα; Ξέρω, ζητάω πολλά, ο λαός είναι συνήθως αυτός που τα μαθαίνει τελευταίος.
Τι θα μάθει αυτήν τη φορά; Μήπως ότι ο κ. Σαμαράς έχει μεταθέσει τον άξονα για «ονομασία έναντι όλων» εις ό,τι αφορά τη FYROM λίγο πιο κει; (Προσθέτοντας έτσι λίγο μπαρούτι ακόμα στο μπαρουτοβάρελο των βαλκανικών εθνικισμών;) Μήπως ότι η Κύπρος
θα φθάσει στο σφαγείο του Σχεδίου Ανάν διά της πλαγίας, όχι μόνον μέσω του Μνημονίου αλλά και μέσω της λεηλασίας του ορυκτού της πλούτου;
Μήπως και για την Ελλάδα η ευλογία του εν λόγω ορυκτού πλούτου μετατραπεί σε κατάρα ακόμα βαθύτερης εξάρτησης και συνεπώς διαρκούς καταλήστευσης; Μήπως θα έχει και η ΑΟΖ την τύχη των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων; - ένα ταξίδι στην αδικία του χρόνου και την αμεριμνησία των αιώνων;..
Ως φαίνεται, βαρειά καθήκοντα έχουν πέσει στις πλάτες του κ. Σαμαρά, νομάρχη των Γερμανών κι επάρχου των Αμερικανών - ακόμα και
οι Υπουργοί του έχουν περισσότερες αρμοδιότητες, και πάντως θα έχουν τουλάχιστον ως προς τις απολύσεις. Καθ’ ότι με Προεδρικό Διάταγμα (τι άλλο;) ετοιμάζεται να εξασφαλισθεί εις έναν έκαστον Υπουργό η δυνατότης να απολύει(!) με Προεδρικό Διάταγμα (τι άλλο;) δημόσιους υπαλλήλους της αρεσκείας του, της αρμοδιότητός του - του «ενδιαφέροντός του». Μεγαλεία, ο Υπουργός Κριτής, ο Υπουργός Δήμιος, ο Υπουργός κάτσε-καλά-ρε, γεννάται. Δοξάστε τον! (μη σας αφαλοκόψει).
Οπως ο κ. Στουρνάρας που αφαλόκοψε στεγνά τον κ. Σαμαρά: «Εγώ δεν είμαι πολιτικός, λέω την αλήθεια», δήλωσε ο απιθανοανεκδιήγητος Υπουργός Θανάτωσης της Ελληνικής Οικονομίας. «Εγώ δεν είμαι πολιτικός, λέω την αλήθεια», ενώ ο κυρ Αντώνης, που είναι πολιτικός, λέει ψέματα! Οσο για τον Μπενύτο, είναι ένας ψεματούρηηης άλλο πράμα!
Α να χαθείτε, ανθρωπάκια, που σας παίρνουμε και στα σοβαρά!
Αν είχε πει τέτοιαν ατάκα ο Σόιμπλε για τη Μέρκελ, θα τον μαδούσε το κόμμα του κι ο Τύπος ζωντανόν, ενώ ταυτοχρόνως θα τον έτρωγε το σκοτάδι, ένα σκοτάδι όχι και τόσο διαφορετικό απ’ το σκοτάδι της ψυχής του...