οποίο το μέγαρο Μαξίμου και προσωπικά ο πρωθυπουργός δείχνουν να επενδύουν πολλά.
Θα ήταν παγίδα αν υπολογίσει -όπως ήδη κάνουν πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα στα χρόνια της πρωτοφανούς ελληνικής κρίσης- ότι οι Αμερικανοί μπορούν να εξελιχθούν σε εν δυνάμει απελευθερωτές της Ελλάδας από τα σύγχρονα γερμανικά δεσμά των Μνημονίων.
Το γεγονός ότι το ρόλο που είχαν επί της Ελλάδας εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ, λόγω της οικονομικής εξάρτησης και των ραγδαίων αλλαγών στην Ευρώπη, τον έχει αναλάβει τώρα η Γερμανία, δεν αλλάζει τις διαθέσεις τους έναντι της Ελλάδας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.
Πρώτον, επειδή τα συμφέροντα των ΗΠΑ και η στρατηγική τους έναντι της Ευρώπης δεν πρόκειται να οδηγήσουν στο ορατό μέλλον σε σύγκρουση με την πιο ισχυρή ευρωπαϊκή χώρα που είναι η Γερμανία. Τουλάχιστον όχι για χάρη της Ελλάδας.
Δεύτερον, επειδή η ρεαλιστική επιδίωξη των ΗΠΑ είναι να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο μεταφοράς της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης στην αμερικανική οικονομία -με τις άλλες ισχυρές οικονομίες του πλανήτη, όπως η Κίνα, να παραμονεύουν- και όχι να υπερασπιστούν τον δοκιμαζόμενο και αδύναμο ευρωπαϊκό Νότο, άρα και την Ελλάδα, έναντι της ισχυρής Γερμανίας.
Τρίτον, επειδή, αν όντως, οι ΗΠΑ στόχευαν στην ενίσχυση του ευρωπαϊκού Νότου και σε ουσιαστική αντιπαράθεση με τη Γερμανία, τότε δεν θα κατηύθυναν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με τον τρόπο που το κατευθύνουν εδώ και τριάμισι χρόνια, που εισήλθε στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Η Ελλάδα έχει πληρώσει ακριβά τη σχέση εξάρτησης με τις ΗΠΑ και την αδυναμία τής πολιτικής της ηγεσίας, διαχρονικά, να διεκδικήσει -αν όχι ισόνομη, λόγω μεγεθών- μία αξιοπρεπή σχέση με τους Αμερικανούς.
Οι Ελληνες πολιτικοί ηγέτες είτε αντιμετωπίστηκαν απαξιωτικά είτε παραπλανήθηκαν είτε κινήθηκαν σε καθεστώς λυκοφιλίας είτε ενόχλησαν τις ΗΠΑ.
Σε κανένα χρονικό σημείο της νεότερης πολιτικής ιστορίας δεν αξιοποίησαν επαρκώς το πλεονέκτημα που δίνει στην Ελλάδα η γεωστρατηγική της θέση, όπως το έκαναν έναντι των Αμερικανών η Τουρκία ή το Ισραήλ. Μήπως είναι καιρός;
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ