του Ν. Πρωτέκδικου.
Το
γερασμένο παλαιοκομματικό πολιτικό προσωπικό ολοκληρώνει τον κύκλο του
με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που έδρασε όλα τα προηγούμενα χρόνια: χωρίς
σχέδιο για την...
επόμενη ημέρα (ίσως ούτε και για την τρέχουσα), χωρίς να
υπολογίζει τις δραματικές συνέπειες των αυτοσχεδιασμών του, χωρίς να
διστάζει να στρέφει Έλληνες κατά Ελλήνων μόνο και μόνο για να παρατείνει
την απόλαυση των προνομίων του.
Οι
ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες οικογένειες, αντίπαλοι στον πολιτικό στίβο,
συνέταιροι στην επιχείρηση διαχείρισης της εξουσίας, χρησιμοποίησαν και
χρησιμοποιούν ακόμα τις ίδιες μεθόδους: απόλυτος έλεγχος των κομμάτων,
του δημοσίου τομέα και των πανεπιστημίων, περιθωριοποίηση των ικανών
ανθρώπων και αλλεργία στις διαδικασίες, τους θεσμούς και την τήρηση του
νόμου.
Αυτό το πολιτικό
προσωπικό, που αναλώνει τον χρόνο του αναπολώντας τον διχασμό του
Έθνους στα καφενεία και τα πανεπιστήμια του 1980 και πιστεύει ότι έχει
την δύναμη να αγνοεί την κοινωνία, μπορεί πια να προσφέρει μόνο μία
υπηρεσία στην Πατρίδα. Να αποχωρήσει και να αφήσει τους νέους ανθρώπους,
που έχουν γνώσεις και δίψα για προσφορά, να αναλάβουν τις δικές τους
ευθύνες και να κάνουν ακόμα και τα δικά τους λάθη.
Ο χρόνος
τελειώνει. Η χώρα οδηγείται σε εσωτερικές συγκρούσεις εξυπηρετώντας για
άλλη μια φορά τους ξένους «φίλους» της με πρόθυμους αρωγούς τα ειδικά
οικονομικά συμφέροντα.
Αυτοί, που δημιούργησαν το πρόβλημα, την
αγανάκτηση και τις ακραίες αντιδράσεις, δεν μπορούν να παριστάνουν τους
ειδικούς στην αντιμετώπισή τους. Πρέπει να φύγουν τώρα και ίσως έτσι
διαφυλάξουν την όποια υστεροφημία τους.
Τομεάρχης Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και
Δικαιοσύνης Νέας ΜΕΡΑς
