Βυθισμένος
στη γραφειοκρατία και στην αδιαφορία, βορά διάφορων επιτήδειων και
κυκλωμάτων που τον εκμεταλλεύονται μέσα σε καθεστώς αδιαφάνειας,
παραμένει ένας εθνικός θησαυρός άνω των 10 δισ. ευρώ, τη στιγμή
που η ....
κυβέρνηση επιβάλλει την «φτωχοποίηση» της πλειονότητας των πολιτών
για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και των απαιτήσεων που
προβάλλονται από την πλευρά των δανειστών!
Το συμπέρασμα αυτό δεν συνάγεται από δηλώσεις στελεχών της αντιπολίτευσης, αλλά από μια θεσμοθετημένη του Κράτους Αρχή, τη Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης! Στην έκθεση πεπραγμένων της ΓΓΔΑΔ για την περίοδο 2012 – 2013 η οποία δόθηκε πριν λίγες ημέρες στη δημοσιότητα, αναφέρεται ότι περίπου 15.000 κοινωφελείς περιουσίες, κληροδοτήματα, ιδρύματα
κ.λπ., των οποίων η αξία υπερβαίνει τα 10 δισ. ευρώ, βρίσκονται, στη
μεγάλη τους πλειοψηφία αν όχι καθ’ ολοκληρία, σε μια κατάσταση «Συνταγματικής αταξίας, παρανομίας, κακοδιαχείρισης και αδιαφάνειας».
Με την κατάσταση, σύμφωνα με τη ΓΓΔΑΔ, που επικρατεί είναι ανέφικτη η αξιοποίηση. Για παράδειγμα, για τις «σχολάζουσες κληρονομίες», που ανέρχονται περίπου στις 3.000 και η αξία τους εκτιμάται στα 4 δισ. ευρώ, η εκκαθάρισή τους με τους σημερινούς ρυθμούς θα διαρκέσει από 10 έως 30 χρόνια!
Αναξιοποίητοι θησαυροί
- Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης υπάρχουν 120 ακίνητα από κληροδοτήματα, 66 κενά, 54 μισθωμένα που σε πολλά εξ αυτών οι συνιδιοκτήτες δεν καταβάλλουν το μίσθωμα στο Πανεπιστήμιο. Το Πανεπιστήμιο νοικιάζει κτίρια για στέγαση 5 σχολών, έναντι του ποσού των 2.00.000 € το χρόνο και εισπράττει από τα δικά του 400.000 €.
- Το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο διαθέτει 20 κληροδοτήματα αξίας 128 εκατ. €. 12 χρόνια πέρασαν και το κληροδότημα ξενοδοχείο “Magestic” στην Πανεπιστημίου και ακόμη δεν ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση.
«Όλα αυτά έχουν ως συνέπεια την απώλεια εκατομμυρίων Ευρώ για τον Κρατικό Προϋπολογισμό,
την μη εκτέλεση κοινωφελών έργων και σκοπών (Το υφιστάμενο πλαίσιο
διαχείρισης, αξιοποίησης και εποπτείας είναι αναχρονιστικό, ακατάλληλο
και αναποτελεσματικό. Ο σχετικός αναγκαστικός Νόμος (2039/1939) που
διέπει τα εθνικά Κληροδοτήματα είναι αδύνατον να ανταποκριθεί στις
σημερινές απαιτήσεις, καθώς απηχεί μια πραγματικότητα προηγούμενων
δεκαετιών» επισημαίνεται στην έκθεση πεπραγμένων της αρμόδιας για τη διαφάνεια Γραμματείας και υπογραμμίζεται: «Ωστόσο, παρότι κατά το παρελθόν είχαν συγκροτηθεί αρκετές σχετικές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, κανένα σχέδιο νόμου δεν είχε προωθηθεί για ψήφιση στη Βουλή μέχρι σήμερα».
Νάσος Χατζητσάκοςhttp://www.nez.gr/archives/29138