ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΟ Δημήτρη Μπάτση, που χάθηκε τόσο άδικα (διά τυφεκισμού, σε εκτέλεση απόφασης στρατοδικείου στις 30-3-1952), ο οποίος είχε γράψει το κλασικό έργο ...
«Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», στηλιτεύοντας τις αποικιοκρατικές συμβάσεις και την αρνητικότητα που έδειχνε η διοίκηση να αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου, αναπτύσσοντας βαρειά βιομηχανία, μέχρι σήμερα, η ανάγκη βιομηχανικής παραγωγής και εκβιομηχάνισης της χώρας είναι το αιώνιο ζητούμενο.
Δεν πραγματώθηκε ποτέ. Γιατί η ολιγαρχία εξιδανίκευε τον μεταπρατισμό και έθετε μύρια εμπόδια για την απόκρουση των προτάσεων για εκβιομηχάνιση. Μετά από μισό αιώνα τα πράγματα δεν μένουν απλώς ίδια, αλλά χειροτερεύουν απελπιστικά.
Η κρίση απετέλεσε τη χαριστική βολή. Πριν από την τυπική ή ελεγχόμενη πτώχευση του 2010, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, είχε συντελεσθεί στα χρόνια της εικονικής ευδαιμονίας (δεκαετίες '80, '90, 2000-10) μια άγρια αποβιομηχάνιση και ένας αδυσώπητος καταναλωτισμός.
Ο μεταπρατισμός προωθούσε πάση δυνάμει την κατανάλωση, τα καταναλωτικά δάνεια, την τεμπελιά (ραστώνη) και την ελάχιστη προσπάθεια και μέγιστη διασκέδαση. Λαός γλεντοκόπων, διαβόητοι σ' όλη την Ευρώπη.
Έτσι τουλάχιστον μας συκοφαντούσαν και οι Ευρωπαίοι δανειστές μας με τη συγχορδία των Ελλήνων εγκαθέτων τους, τους νεοταξίτες και εθνομηδενιστές.
Αλλά και σήμερα τίποτα δεν κινείται. Η μόνη συζήτηση που γίνεται είναι ξανά για εμπόριο γης και για real estate. Τα κεφάλαια της απελπισίας (distress funds) και τα κεφάλαια των γυπόρνεων (vultures funds), ορμούν Κτηματαγορά για να αγοράσουν από τους απελπισμένους που δεν μπορούν να συντηρήσουν την ιδιοκτησία τους, δηλαδή να εξυπηρετήσουν το δάνειο που είχαν πάρει και να πληρώσουν τα χαράτσια, τους δυσβάστακτους φόρους κατοχής ακίνητης περιουσίας.
Μάλιστα, στους αγοραστές ακινήτων, που δεν είναι άλλοι από τα «κοράκια» της διεθνούς κτηματαγοράς, φρόντισαν να χαρίσουν κινητρικά δήθεν φόρο μεταβιβάσεως ακινήτων μειώνοντάς τον από 10% στο 3%! Να μην πληρώσουν ούτε φόρο στο δημόσιο οι άρπαγες «επενδυτές».
Ενώ τους πωλητές (της δυστυχίας και της ανάγκης) τους φόρτωσαν με έναν βαρύ έως δυσβάστακτο φόρο υπεραξίας 15%! Είπαμε, στη φορολογική επιδρομή μέχρις εξοντώσεως της ακίνητης περιουσίας της μεσαίας τάξης δεν τηρούνται καν προσχήματα. Τα χτυπήματα είναι καίρια και καταλυτικά. Στην οικοδομή και στο εμπόριο γης και στην αντιπαροχή κατέφυγε και ο Έλληνας στις δεκαετίες που προαναφέραμε.
Αυτή ήταν η βάση της οικονομικής ανάπτυξης, της καθ' όλα αξιοσημείωτης με ρυθμούς 7%, 8% και 9%. Αυτή, μαζί με τους άδηλους πόρους, ναυτιλιακό, τουριστικό και μεταναστευτικό συνάλλαγμα, αιμοδοτούσε την ελληνική οικονομία.
Η διαφορά με το σήμερα βρίσκεται στο ότι σήμερα το παιχνίδι είναι στα χέρια των «γυπόρνεων». Αυτά ορμούν με δήθεν επενδυτικά κεφάλαια και αρπάζουν κατά τρόπο λεηλασίας επιδρομέων ιδιωτικές και δημόσιες περιουσίες. Αυτό γίνεται παντού από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, του Ευρωπαϊκού Νότου, των Βαλκανίων και όπου κατεστραμμένες οικονομίες. Ο τόπος, το καλό οικόπεδο, η καλή παραλία, ο δασικός δρυμός, ο αρχαιολογικός χώρος είναι στο στόχαστρο.
Τα ίδια οικοπεδικά κριτήρια, έστω και αν η τεχνολογία μεταβάλλεται ραγδαία και είμαστε ήδη στην ψηφιακή βιομηχανία. Το κλίμα, οι θερμές θάλασσες, η εύκρατη ζώνη, το ρέον ύδωρ είναι οι αιώνιοι πειρασμοί για τους επιδρομείς. Άλλοτε με τα ρόπαλα (τοπούζια) και τα σπαθιά. Σήμερα με τα funds. Εγρήγορση τώρα.
Για να μη ζήσουμε το «Αποκάλυψη» τώρα.ΒΓΠ
KONTRANEWS