Πρόοδος στη διαπραγμάτευση ή εμπλοκή; Ή καλύτερα, επικοινωνιακή διαχείριση μιας επερχόμενης συμφωνίας, έστω και αν αυτή στενεύει την κυβέρνηση, ή διαφωνίες ...
ουσίας, οι οποίες μπορεί να τινάξουν τη διαπραγμάτευση στον αέρα; Η επίσκεψη Δραγασάκη στην ΕΚΤ, απ’ όπου εξέπεμψε το μήνυμα πως μια συμφωνία είναι και «ρεαλιστική» και «ορατή υπό την προϋπόθεση ότι όλοι οι θεσμοί θα δράσουν εποικοδομητικά»» είναι ίσως η πιο ενδεικτική δήλωση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και αστερίσκοι για πλήρη εκτροπή της διαπραγματευτικής πορείας.
Ρεπορτάζ: Γιώργος Ευγενίδης
Το Μέγαρο Μαξίμου ομολογουμένως αιφνιδίασε με το απογευματινό του non paper για την πορεία των διαπραγματεύσεων. Επί της ουσίας η κυβέρνηση διαπίστωνε ανυπέρβλητες κόκκινες γραμμές από την πλευρά των δανειστών, οι οποίες εδράζονται σε πολλά μέτωπα, ενώ η ελληνική πλευρά έχει ήδη κάνει πολλαπλές παραχωρήσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, το Μαξίμου ενημέρωνε πως οι διαπραγματεύσεις και άρα η κατάθεση του πολυνομοσχεδίου μπαίνουν στον πάγο μέχρι νεωτέρας, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση ξεκίνησε να επεξεργάζεται σχέδιο εξόδου στις αγορές από τον Ιούνιο και μετά, σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία.
Είναι προφανές πως το non paper του Μαξίμου ερχόταν σε πλήρη αντιδιαστολή με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο γερμανικός Τύπος και ιδίως η συντηρητική Welt που απηχεί τις απόψεις της Καγκελαρίας έβλεπε απτή πρόοδο. Ο Μισέλ Σαπέν, ο Γάλλος ΥΠΟΙΚ μιλούσε για την ανάγκη συμφωνίας. Ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί έκανε λόγο για ουσιαστική πρόοδο και για μια συμφωνία, η οποία θα εδράζεται σε τέσσερις άξονες (σεβασμός της λαϊκής ετυμηγορίας, σεβασμός των ελληνικών δεσμεύσεων, μεταρρυθμίσεις, αναπτυξιακό πρόσημο). Ο ολιγόλογος Τόμας Βίζερ του EFSF εμφανιζόταν σίγουρος για δήλωση προόδου στο Eurogroup της Δευτέρας και για συμφωνία μέσα στο μήνα. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις πληροφορίες του KoolNews.gr υπήρχε σύγκλιση σε τρεις στους τέσσερις βασικούς άξονες της διαπραγμάτευσης: ιδιωτικοποιήσεις, φορολογική διοίκηση και φορολογικό σύστημα, ασφαλιστικό και απέμενε το αγκάθι των εργασιακών. Μεγάλη απόσταση όμως είχε διανυθεί και έπρεπε οι δύο πλευρές να δουλέψουν περαιτέρω για να οριστικοποιήσουν τη συμφωνία.
Επικοινωνιακή διαχείριση…
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση μοιάζει να πορεύεται με τη λογική του «μια στο καρφί και μια στο πέταλο». Από τη μία, στο εξωτερικό εμφανίζεται να καταθέτει κοστολόγηση των μέτρων που προτείνει και να κινείται προς μια συμφωνία, αναγνωρίζοντας πως μια ρήξη θα ήταν επιζήμια για τη χώρα και από την άλλη, στο εσωτερικό εκδίδει «πολεμικά» non papers, προσπαθώντας να προσδώσει τελεσιγραφική μορφή στα εναπομείναντα βήματα της διαπραγμάτευσης.
Και όχι μόνο αυτό: αμέσως μετά την έκδοση του επίμαχου non paper δόθηκε στη δημοσιότητα και δήλωση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου σε ακόμα πιο σκληρούς τόνους. «Η κυβέρνηση, πιστή στη λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη για κατάργηση της μνημονιακής πολιτικής και της λιτότητας, υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας, τη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία» τονίζεται, ενώ στη συνέχεια σημειώνεται πως οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης είναι και κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού. Μάλιστα, σε άλλο σημείο αφήνονται ακόμα και αιχμές για δημοψήφισμα. «Θέλουμε τον λαό συμμέτοχο στις εξελίξεις, να δίνει αγώνες και να διεκδικεί τα δικαιώματά του. Θέλουμε τον λαό συμμέτοχο σε αυτά που τον αφορούν, από αυτόν κρίνεται και θα κριθεί το μέλλον αυτού του τόπου» είναι το επίμαχο απόσπασμα.
Η απόκλιση της γραμμής εξωτερικού από τη γραμμή εσωτερικού θα μπορούσε να προϊδεάζει όμως για προσπάθεια της κυβέρνησης να «πουλήσει» μια συμφωνία που τη «στενεύει», μιας και έχει αποδεχθεί σε μεγάλο βαθμό υπαναχωρήσεις από τις αρχικές της θέσεις, στο εσωτερικό. Η εκτίμηση του ΔΝΤ για ανάγκη κάλυψης οιασδήποτε απόκλισης προκύψει από τους στόχους, είτε με κούρεμα είτε με νέα λήψη δημοσιονομικών μέτρων, έδωσε την κατάλληλη αφορμή στην κυβέρνηση, η οποία στην πραγματικότητα δεν ψάχνει την ηρωική έξοδο, αλλά αντίθετα προσπαθεί να δώσει στον συμβιβασμό χαρακτηριστικά «εντιμότητας».
Μην ξεχνάμε άλλωστε πως, αν υπάρξει συμφωνία κυβέρνησης-εταίρων, αυτή θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι.
…ή blame game για ρήξη;
Δεν λίγοι εκείνοι που από την άλλη εκτιμούν πως, ακόμα και συμφωνία να υπάρχει, αυτή θα «στενεύει» τόσο πολύ την κυβέρνηση, ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί.
Αν λάβει κανείς αυτή την εκτίμηση ως δεδομένο, το blame game που επιχειρεί η κυβέρνηση, η επίρριψη της ευθύνης δηλαδή στους θεσμούς, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μια καλή αφορμή για προσφυγή εκ νέου στη λαϊκή ετυμηγορία, με εκλογές ή δημοψήφισμα. Και για το καλό και για το κακό σενάριο: στο καλό, η κυβέρνηση θέλει τη συμφωνία και ζητά από το λαό να τη στηρίξει. Στο κακό, δεν έχει συμφωνία, επιζητά όμως ο λαός να πάρει την ευθύνη της συνέχειας.
Ενδιαφέρουσα ήταν άλλωστε και η καταληκτική παράγραφος του κυρίου άρθρου της εφημερίδας «Αυγή» την Τρίτη, 5/5. «Οι δανειστές επίσης δεν μπορούν να παίρνουν, και δεν παίρνουν, αψήφιστα ένα δημοψήφισμα για την πολιτική τους. Γνωρίζουν πως η δημοκρατική νομιμοποίηση των ευρωπαϊκών θεσμών και ακόμη περισσότερο του υβριδίου "τρόικα" είναι αμφισβητήσιμη. Καταλαβαίνουν επίσης πως με το δημοψήφισμα ανοίγει μια "κερκόπορτα δημοκρατίας" και θυμούνται το πολλαπλό κάζο που είχαν υποστεί με τα δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα.» σημείωνε με νόημα η εφημερίδα.
http://www.koolnews.gr/