Με έκπληξη το φιλοθεάμον κοινό πριν λίγες μέρες βρέθηκε απέναντι στη φοβερή αποκάλυψη ότι στη Μύκονο λειτουργούσε κύκλωμα με...
βίζιτες. Αν δεν ήταν τα ναρκωτικά που συμπλήρωναν το παζλ, θα με πιάναν τα γέλια για την ανακάλυψη. Στα ντραγκς γίνεται ζόρι η δουλειά. Άλλου παπά ευαγγέλια, αλλά αυτό το αφήνω για άλλη φορά.
Φέτος ειδικά η Μύκονος ήταν τίγκα στη βίζιτα. Αν θυμάστε στο προηγούμενο άρθρο περί Μυκόνου έλεγα ότι φέτος δεν υπήρχαν Έλληνες και ότι το νησί έπηξε στον Άραβα και τον Λιβανέζο. Όχι ότι κουράστηκαν οι Ινδοί, αλλά το μουσουλμανικό στοιχείο κυριαρχούσε παντού. Με αυτό δεν θέλω να αθωώσω τους Έλληνες βυζιτόβιους, αλλά φέτος έγινε μαζική εισαγωγή βίζιτας για την κάλυψη των αναγκών που παρουσιάστηκαν με την αύξηση του ποσοστού των εξ Ανατολών τουριστών. Δεν ξέρω πόσες ήταν σε οργανωμένο δίκτυο, αλλά υπήρχαν και δεκάδες ελευθέρας βοσκής στις δυο, κυρίως, κυριλάτες παραλίες. (Έλα, ξέρετε ποιες είναι...).
Τα μάτια των παπαράτσι αλλά και του φίλου μου Πέτρου Νάζου, του Mykonos Live TV είχαν πεταχτεί έξω με διάφορα αλλοδαπά εργαλεία που κατέκλυσαν τις παραλίες. Πολλές από αυτές τις κυρίες τις είδατε να παρελαύνουν κι από τις ιστοσελίδες. Η βίζιτα 90% φαίνεται, δεν κρύβεται. Για να αφήσει καλοκαιριάτικα το Μονακό, την Ίμπιζα και το Σεν Τροπέ πρέπει να διαθέτει κυβικά τέτοια που αν μη τι άλλο θέλεις να το ψωνίσεις το "όχημα" με το που παρουσιαστεί στην έκθεση της παραλίας. Κάνει Τοποθέτηση Προϊόντος, πάντα στην παραλία, για να αποδείξει τη γνησιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, αλλά και των προσόντων. Πρώτα βλέπεις, μετά ψωνίζεις. Δεν παίρνεις γουρούνι στο σακί, όπως κάποιοι μαλάκες με το Internet, που παραγγέλνουν Καρντάσιαν και τους έρχεται πατσαβούρα της παραλιακής.
Το Μονακό κυρίως είναι το βασίλειο της βίζιτας. Όπου και να πας βλέπεις απίστευτες κουκλάρες, κυρίως από το πρώην ανατολικό μπλοκ, να κυκλοφορούν με απίστευτα φιρμάτα ρούχα, με ωραίο στυλ και με αμάξια που στην φθηνότερη τους εκδοχή είναι Porsche. Εκεί βέβαια υπάρχουν και οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι παρατρεχάμενοι τους που είναι ιστορικά οι φίλοι της πουτάνάς, οι Χριστόφοροι Κολόμβοι της Βίζιτας. Οι Βραζιλιάνες τα χαλάνε λίγο στο Μονακό που ακόμα δεν έχουν μάθει το dress code που διαφοροποιεί την πουτάνα από τους δρόμους του Ρίο με τη βίζιτα του βασιλείου των Μονεγάσκων. Εγώ πιστεύω ότι μετά τις τράπεζες, η δεύτερη βιομηχανία στο Μόντε Κάρλο είναι οι βίζιτες.
Φέτος όμως έγινε το έλα να δεις. Κουτσές, στραβές στον Άγιο Παντελεήμονα. Τις έβλεπες και στο καράβι και στο αεροπλάνο. Μίνι ή ξέκωλο σορτς, χρυσαφικά παντού, σε χέρια, σε λαιμό, σαν την Παναγιά της Τήνου ήταν στολισμένες, λεοπάρ, φούξια κορμάκια, βαμμένες μέρα - νύχτα και μαγιό που δεν έπρεπε να μοιάζουν με τα μαγιό των υπόλοιπων κοινών θνητών γυναικών. Άλλο σκισμένο τζιν, άλλο αράχνη, άλλο σκέτο κορδόνι για να κόβει τυρί, και βέβαια Αγγλικά με την προφορά του Μπόρατ. Και βέβαια η τσάντα και το παπούτσι σήμα κατατεθέν. Οι Luis Vuitton φαίνονταν τσίπικες μπροστά στις 200 παραλλαγές της Birkin, τις Hermes, και βεβαίως στις 12ποντες πλατφόρμες Jimmy Choo και pip toe Louboutin. Υποψιάζομαι ότι πολλές ήταν μαιμούδες, αλλά βίζιτα που σέβεται τον εαυτό της χωρίς τσάντα φιρμάτη δεν υπάρχει.
Απ΄ό,τι διάβαζα στα credits των φωτογραφιών στα sites, όλα τα κορίτσια από Ουκρανία, Ρωσία, Μολδαβία, Ρουμανία τράβαγαν το ενδιαφέρον των παπαράτσι. Όχι ότι δεν υπήρχαν και δικές μας. Αλλά ήταν μια στάλα μπροστά στο εισαγόμενο. Αυτές τελικά πούλαγαν και περισσότερο απ΄ότι οι λίγοι και δεύτερης διαλογής ντόπιοι celebrities που έσκασαν στη Μύκονο. Μου το είχε πει παλιά ο μεγάλος Ζάχος Χατζηφωτίου με το δικό του υπέροχο τρόπο (όχι με τη δική μου φρασεολογία βέβαια...), 1988 πρέπει να ήταν, μου λέει "Πέτρο η γενιά σου είναι άτυχη, γιατί υπάρχει το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Οι πιο ωραίες γυναίκες είναι από την Αν. Ευρώπη. Αυτές ήταν οι ωραιότερες αρτίστες στη δεκαετία του '40 και του '50. Μετά τις μπλόκαραν οι κομμουνιστές και δεν μπορούν να φύγουν. Μόλις πέσει το Τείχος, τότε θα δείτε κουκλάρες". Εντάξει, μην τις βγάλουμε κι όλες τις γυναίκες πουτάνες, διότι ο πλανήτης είπε ξαφνικά και κάτι θεές σαν την Ιρίνα Σάικ, την Βοντιάνοβα, την Κιριλένκο και δεκάδες άλλες που δεν έχουν σχέση με το σπορ, αλλά έχουν τσακίσει τις πασαρέλες με αμοιβές από 1 ως 20 εκατομμύρια δολάρια τη χρονιά. Πολιτικό ήταν το μήνυμα του Ζάχου τελικά, στο βάθος. Με το που έπεσε το Τείχος τα είδαμε όλα.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας. Η βίζιτα πάει Μύκονο. Παράλογο; Η βίζιτα είναι σαν την ροζέ σαμπάνια Krug. Πάει κατευθείαν στα χέρια πλουσίων και νεόπλουτων. Θέλουμε δεν θέλουμε, τα χοντρά λεφτά, από Λονδίνο μέχρι Μύκονο, είναι πια στα χέρια Ρώσων, Λιβανέζων, Ινδών και κυρίως Αράβων. Α, και πολλών Τούρκων. Ευτυχώς ή δυστυχώς, όλοι οι προηγούμενοι δεν πάνε ούτε Φολέγανδρο, ούτε Σίκινο για ψάρεμα και απομόνωση και alternative μπαράκια. Πάει όπου υπάρχουν sex,drugs and αμανές. Άμα ακούσετε τη μουσική που παίζουν κάποια χλιδάτα μαγαζιά στη Μύκονο, τουρκοχαουζοντίσκο και αμανοφανκ, αφού πρώτα πάθετε ένα σοκ ότι μπορεί να βρίσκεστε σε άλλη χώρα, θα καταλάβετε αμέσως ποιοι τα ακουμπάνε. Κι ως γνωστόν όποιος πληρώνει γαμεί. Το μαγαζί, τη βίζιτα, ό,τι κάτσει εν πάσει περιπτώσει. Αν δεν έχεις λεφτά μπορεί να καταλήξεις σαν ένα άφραγκο Πακιστανό, βοηθό μάγειρα, που είχε πηδήξει τον Πέτρο τον Πελεκάνο μέσα στη στέρηση και τον πέθανε πριν χρόνια!!!
Οι βίζιτες πρέπει να έχουν δικό τους application στο app store. Με το που δουν ένα μέρος τίγκα στις παραπάνω ράτσες, στέλνουν αμέσως ειδοποίηση προς όλα τα μέλη της ομοσπονδίας. Δεν εξηγείται αλλιώς πως μετά το τέλος του Ραμαζανίου που οι Μουσουλμάνοι απέχουν από πολλά πράγματα, έσκασαν στη Μύκονο σαν τις ορδές των βαρβάρων, κατά κύματα. Το περίεργο; Το βράδυ δεν τις βλέπεις, σχεδόν καθόλου, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Κάποιες της ελευθέρας βοσκής. Φαίνεται ότι η δουλιεά αρχίζει νωρίς το βράδυ, σε κανά χλιδάτο εστιατόριο και μετά κατευθείαν μεροκάματο. Όμως στα απογευματινά πάρτι η βίζιτα θερίζει πάνω στα τραπέζια, λικνιζόμενη σα χαπακωμένη (τύφλα πρέπει να είναι) με χαουζοαμανέδες, κι οι από κάτω να τη χύνουν με... σαμπάνιες. Και να θέλει η πουτάνα να κρυφτεί η χαρά δεν την αφήνει που λέει κι η μάνα μου...
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο ToraTora.gr