Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο φρέσκος αέρας που φέρνει μαζί του ένας κατεξοχήν ευρωπαϊστής πολιτικός αρχίζει να… πνίγεται.
Οι αιτίες είναι δυο: Απ’ τη μια, ο...
συνωστισμός τοξικών προϊόντων από το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας αλλά και από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς, έξω από την πόρτα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ευελπιστώντας σε αξιοποίηση στο καινούριο imperium της Συγγρού.
Φιγούρες όπως του Πέτρου Μαντούβαλου, του Θόδωρου Σκυλακάκη, του Ανδρέα Ανδριανόπουλου και της Μιράντας Ξαφά, διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό κράμα… βούτυρο στο ψωμί του Μεγάρου Μαξίμου και του Αλέξη Τσίπρα, στην προσπάθειά τους να κολλήσουν στον νέο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας την ταμπέλα του “κυνικού νεοφιλελεύθερου”.
Και απ΄την άλλη, η εικόνα των τοξικών προϊόντων του χώρου του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, από το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, που σπεύδουν να δηλώσουν… πρόθυμοι να ενταχθούν στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ πολεμούσαν την ιστορική παράταξη της Κεντροδεξιάς, με όλες τις προηγούμενες ηγεσίες της.
Ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκτός από τη σύνθεση των διαφορετικών τάσεων που υπάρχουν στη Νέα Δημοκρατία, και εκδηλώθηκαν στην κάλπη της 10ης Ιανουαρίου με το ηχηρό ποσοστό του 48%, το οποίο συγκέντρωσε το στρατόπεδο Μεϊμαράκη, είναι η διεύρυνση.
Άλλο πράγμα η διεύρυνση όμως, και άλλο η συλλογή… σκελετών από τη ντουλάπα. Τοξικών προϊόντων, που δεν θα προσφέρουν τίποτα το ουσιαστικό στη νέα ηγετική ομάδα της Συγγρού, αλλά αντιθέτως θα θολώσουν πολύ πρόωρα την ανανεωτική και φρέσκια εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το ζητούμενο είναι μια μεγάλη Κεντροδεξιά. Όχι ένα… Ποτάμι plus, με τις γνωστές σχέσεις με τη διαπλοκή, την οποία η Κεντροδεξιά οφείλει ιστορικά να αντιμάχεται. Όχι να… καλωσορίζει στις τάξεις της...
ysterografa.gr