Οι Ν. Γέμελος και Δ. Ράφτης, εκτός από προπονητές, ανέλαβαν τον ρόλο ακόμη και του δεύτερου πατέρα στο πλευρό του Γιαννιώτη και του Πετρούνια, αντίστοιχα...
Από τον
Γιώργο Αδαμόπουλο
Γιώργο Αδαμόπουλο
Θέλοντας να τονίσει τη σημασία της ομαδικής δουλειάς, ο αείμνηστος και θρυλικός κόουτς του αμερικανικού ράγκμπι Βινς Λομπάρντι είχε δηλώσει ότι «οι παίκτες δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για το όνομα στο πίσω μέρος της φανέλας, αλλά για εκείνο (σ.σ.: της ομάδας) μπροστά». Στα ατομικά αθλήματα, ωστόσο, οι συγκυρίες είναι διαφορετικές. Ο Λομπάρντι, πάντως, για να επισημάνει και τη σημαντικότητα του κάθε αθλητή, είχε ξεκαθαρίσει επίσης το εξής: «Ο τεχνικός νομίζει ότι θα κερδίσει μόνο σχεδιάζοντας συστήματα στο μπλοκάκι. Η αλήθεια είναι ότι θα νικήσει εκείνος που θα μπει μέσα στο μυαλό του παίκτη του και θα του δώσει επιπλέον κίνητρο».
Είναι αυτό που κατάφεραν οι δύο αφανείς ήρωες του ασημένιου μεταλλίου του Σπύρου Γιαννιώτη στη μαραθώνια κολύμβηση και του χρυσού του Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους! Είναι οι άνθρωποι που αποτέλεσαν την έξτρα ώθηση, το στήριγμα και τον πολύτιμο σύμβουλο των δύο ολυμπιονικών. Οι δύο προπονητές τους, οι οποίοι δεν είναι πια απλώς οι κόουτς στην προπόνηση και στον αγώνα. Ο Νίκος Γέμελος, τεχνικός του Γιαννιώτη, και ο Δημήτρης Ράφτης, αντίστοιχος του Πετρούνια, είναι αυτοί που -εκτός από το ταλέντο και την αυταπάρνηση των δύο αθλητών- κρύβονται πίσω από τα μετάλλιά τους, διότι οι ίδιοι δεν κρύφτηκαν ποτέ στα (πολλά) δύσκολα και, εκτός από προπονητές, εξελίχθηκαν σε φίλους, μέντορες και, συχνά, έγιναν και δεύτερος πατέρας τους!
Είναι αυτό που κατάφεραν οι δύο αφανείς ήρωες του ασημένιου μεταλλίου του Σπύρου Γιαννιώτη στη μαραθώνια κολύμβηση και του χρυσού του Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους! Είναι οι άνθρωποι που αποτέλεσαν την έξτρα ώθηση, το στήριγμα και τον πολύτιμο σύμβουλο των δύο ολυμπιονικών. Οι δύο προπονητές τους, οι οποίοι δεν είναι πια απλώς οι κόουτς στην προπόνηση και στον αγώνα. Ο Νίκος Γέμελος, τεχνικός του Γιαννιώτη, και ο Δημήτρης Ράφτης, αντίστοιχος του Πετρούνια, είναι αυτοί που -εκτός από το ταλέντο και την αυταπάρνηση των δύο αθλητών- κρύβονται πίσω από τα μετάλλιά τους, διότι οι ίδιοι δεν κρύφτηκαν ποτέ στα (πολλά) δύσκολα και, εκτός από προπονητές, εξελίχθηκαν σε φίλους, μέντορες και, συχνά, έγιναν και δεύτερος πατέρας τους!
Πάντα «κολυμπούσε» στα βαθιά μαζί του
Πάντα πίστευαν ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Μονάχα που η κοινή -από το 1999 και έπειτα- πορεία τους και τα όνειρά τους απέκτησαν έναν, έστω προσωρινό, προορισμό. Ενα βελάκι στον παγκόσμιο χάρτη τόσο σημαντικό και συμβολικό, που θα σημαδέψει για πάντα τη σχέση τους. Ο Σπύρος Γιαννιώτης ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο για τον αγώνα της ζωής του. Ωστόσο, ό,τι και αν γινόταν στα νερά του, είχε κερδίσει ήδη έναν άνθρωπο που είναι κάτι περισσότερο από προπονητής του. Μαζί με τον Νίκο Γέμελο δεν έχτισαν απλώς μια επιτυχημένη συνεργασία, αλλά, κυρίως, μια σχέση που άλλοτε ήταν πατέρα - γιου, ενίοτε γινόταν αδερφική και σφράγισε και εκτός πισίνας μια πολύ δυνατή φιλία, μια κουμπαριά και μια δεύτερη επαγγελματική συμμαχία, που βασίζεται στο παρελθόν, τιμά το παρόν και σχεδιάζει το μέλλον.
Ο ασημένιος ολυμπιονίκης της μαραθώνιας κολύμβησης και ο Γέμελος γνωρίστηκαν το 1998, όταν ο πρώτος, γεννημένος στο Λίβερπουλ της Αγγλίας και μεγαλωμένος στην Κέρκυρα, μετακόμισε στον Ολυμπιακό. Εκτοτε, οι άνθρωποι της κολύμβησης (την κηδεμονία της παρακάτω έκφρασης διεκδικεί ένας ξένος προπονητής) λένε ότι «ο Σπύρος είναι ο τέταρτος γιος του Νίκου»! Ο δεύτερος απέκτησε τρεις γιους από τον πρώτο γάμο του και μία κόρη με τη δεύτερη σύζυγό του, την πρώην πρωταθλήτρια κολύμβησης Αλεξάνδρα Γκικάκη. Η Γκικάκη, μάλιστα, είναι προπονήτρια στη Swim Academy, την ακαδημία που ίδρυσαν στο Ελληνικό οι Γέμελος - Γιαννιώτης τον Μάρτιο του 2014 και στην οποία εργάζεται ως κοινωνιολόγος και η σύζυγος του 36χρονου πρωταθλητή Ισμήνη Καλλαντζή.
Λατρεύει τα ανέκδοτα
Η αποχώρηση του Γιαννιώτη δεν θα τον απομακρύνει από την κολύμβηση, αφού εκτός από δάσκαλος, είχε εκμυστηρευτεί μετά τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο του (το 2013, στη Βαρκελόνη - είχε προηγηθεί το χρυσό μετάλλιο το 2011 στη Σανγκάη) ότι η αυτοβιογραφία του θα έχει τίτλο... «Σκάσε και κολύμπα»! Η έμπνευση αποτυπώνει το χιούμορ του, το οποίο έχει... δουλέψει με τον Νίκο Γέμελο, ο οποίος μετά την οικογένειά του και την κολύμβηση λατρεύει τα ανέκδοτα. Ο 49χρονος Γέμελος απέκτησε το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του από την πολίτικη καταγωγή του.
Η αποχώρηση του Γιαννιώτη δεν θα τον απομακρύνει από την κολύμβηση, αφού εκτός από δάσκαλος, είχε εκμυστηρευτεί μετά τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο του (το 2013, στη Βαρκελόνη - είχε προηγηθεί το χρυσό μετάλλιο το 2011 στη Σανγκάη) ότι η αυτοβιογραφία του θα έχει τίτλο... «Σκάσε και κολύμπα»! Η έμπνευση αποτυπώνει το χιούμορ του, το οποίο έχει... δουλέψει με τον Νίκο Γέμελο, ο οποίος μετά την οικογένειά του και την κολύμβηση λατρεύει τα ανέκδοτα. Ο 49χρονος Γέμελος απέκτησε το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του από την πολίτικη καταγωγή του.
Η καθηγήτρια γαλλικών μητέρα του τον έβαλε... σε σειρά, ζητώντας του να μάθει μία δεύτερη ξένη γλώσσα και να βάζει τα πράγματα σε τάξη. Κάπως έτσι, προλαβαίνει στην ίδια μέρα να κοουτσάρει, να διδάσκει, να ασκεί καθήκοντα δημοτικού συμβούλου στον Δήμο Πειραιά, να ακούει την αγαπημένη του ροκ μουσική και να διαβάζει. Ο Γιαννιώτης, πάντως, κρατά και κάτι άλλο, υπενθυμίζοντας: «Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος, όμως ο Νίκος βρήκε τα κουμπιά μου. Εχουμε περάσει χαρές, λύπες, αλλά δεν απογοητεύτηκε ποτέ. Πάνω στα νεύρα μου τσακωνόμασταν συχνά και έλεγα ότι αποχωρώ. Πάντα έβρισκε τον τρόπο να με κάνει να αναθεωρώ. Σε εκείνον χρωστάω την πορεία μου! Εκτός από προπονητής, είναι ο καλύτερος φίλος μου».
Από το ποδόσφαιρο στην ενόργανη
Μία ημέρα μετά τον θρίαμβο του Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους, ο προπονητής του Δημήτρης Ράφτης εξήγησε σεμνά ότι «εγώ είμαι στο Ρίο χάρη στον Βλάση Μάρα και ο Λευτέρης θα ήταν εδώ και χωρίς εμένα». Ο 49χρονος προπονητής από τα Επτάνησα είχε βέβαια απωθημένο ένα ολυμπιακό μετάλλιο, στο οποίο δεν κατάφερε να οδηγήσει τον δις παγκόσμιο πρωταθλητή (το 2001 και το 2002) Μάρα. Την περασμένη Δευτέρα, πάντως, το πανηγύρισε με τον Πετρούνια. Και αν τη στιγμή που ανέβασε τον 25χρονο ολυμπιονίκη στους ύψους 2,60 μ. κρίκους, κάρφωσε το βλέμμα του πάνω του για περίπου 85'' -όσο δηλαδή διαρκεί το πρόγραμμα-, μετά το χρυσό μετάλλιο σκέφτηκε τόσο το άμεσο μέλλον, με διακοπές στην αγαπημένη του Ζάκυνθο, όσο και το παρελθόν του. Μία πορεία η οποία συνάντησε... καθυστερημένα την ενόργανη. Ο Δημήτρης Ράφτης δεν μεγάλωσε μέσα στα γυμναστήρια, καθώς δεν ασχολήθηκε με τη γυμναστική ως αθλητής. Ως νησιώτης, έμαθε να αγαπά την κολύμβηση και αυτή αποτέλεσε το πρώτο αθλητικό πεδίο του, μαζί με κλεφτές ματιές στα χωμάτινα ποδοσφαιρικά γήπεδα της γενέτειράς του, ως παίκτης ερασιτεχνικών ομάδων στις τοπικές κατηγορίες.
Συνεργασία με τον Μάρα
Ως φοιτητής άρχισε τις σπουδές του στη Γυμναστική Ακαδημία, αλλά στα 21 του, παρακολουθώντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, το 1988, εντυπωσιάστηκε από τους αθλητές της ενόργανης. Ωστόσο, αντί να ασχοληθεί ως αθλητής, κόλλησε το μικρόβιο του προπονητή! Στο ξεκίνημα, έχοντας λάβει την ειδικότητα στο πτυχίο του, προτού προσεγγίσει έναν αθλητή, θέλησε να ενισχύσει τις γνώσεις του. «Βυθίστηκε» στα βιβλία της ενόργανης και διάβασε εκατοντάδες βιβλία. Πριν από μερικούς μήνες, σε συνέντευξή του, παραδέχθηκε ότι «στάθηκα τυχερός, διότι στο ξεκίνημα είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τον Μάρα. Η μείξη ενός καταξιωμένου αθλητή με έναν αρχάριο κόουτς μού έδειξε ότι μπορώ να γίνω καλός προπονητής»...
Ως φοιτητής άρχισε τις σπουδές του στη Γυμναστική Ακαδημία, αλλά στα 21 του, παρακολουθώντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, το 1988, εντυπωσιάστηκε από τους αθλητές της ενόργανης. Ωστόσο, αντί να ασχοληθεί ως αθλητής, κόλλησε το μικρόβιο του προπονητή! Στο ξεκίνημα, έχοντας λάβει την ειδικότητα στο πτυχίο του, προτού προσεγγίσει έναν αθλητή, θέλησε να ενισχύσει τις γνώσεις του. «Βυθίστηκε» στα βιβλία της ενόργανης και διάβασε εκατοντάδες βιβλία. Πριν από μερικούς μήνες, σε συνέντευξή του, παραδέχθηκε ότι «στάθηκα τυχερός, διότι στο ξεκίνημα είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τον Μάρα. Η μείξη ενός καταξιωμένου αθλητή με έναν αρχάριο κόουτς μού έδειξε ότι μπορώ να γίνω καλός προπονητής»...
Στη συνέχεια έβαλε τις βάσεις μιας συνεργασίας και φιλίας με τον Πετρούνια. Μπορεί ακόμη να θυμάται τον, κατά τη γνώμη του άδικο, αποκλεισμό του Μάρα από τον τελικό του σύνθετου ατομικού στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, όμως βρήκε μια νέα πρόκληση στο πρόσωπο του Πετρούνια. Αλλωστε, πιστεύει τόσο στον αθλητή του, που έλεγε μέρες πριν από τον τελικό της 15ης Αυγούστου ότι «ο Λευτέρης είναι ένα επίπεδο πάνω από τους αντιπάλους του και αν κάνει πετυχημένη προσγείωση, δεν χάνει το χρυσό». Μάλιστα, τον πιστεύει τόσο πολύ που τόνισε ότι «αν δεν κατακτήσει μετάλλιο, θα θεωρώ τον εαυτό μου αποτυχημένο»... Το πρώτο επιβεβαιώθηκε, το δεύτερο όχι. Και ο Ράφτης, που πέρσι έγινε ο πρώτος κόουτς ενόργανης που έλαβε το βραβείο καλύτερου προπονητή στα βραβεία του ΠΣΑΤ και μετά στήριξε τον Πετρούνια, μετά τον περσινό θάνατο του πατέρα του, μπορεί πια να απολαύσει στη Ζάκυνθο τις διακοπές του με τη 18χρονη κόρη και τον 8χρονο γιο του.
http://www.dimokratianews.gr/content/65707/oi-afaneis-iroes-ton-metalion