Ε, οχι και τον Αβέρωφ.

Αν θέλετε να δανείζεστε τη σκέψη τους, να μελετήσετε το έργο τους

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Η κρίση αποκαλύπτει τους χαρακτήρες

. Και μολονότι δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζομαι -μετά τόσα χρόνια συμμετοχής σε αυτό που καλείται δημόσιος βίος-, τελικώς μου συμβαίνει. Παρατηρώ ημέρες τώρα τη μέθοδο που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να «περάσει» στον λαό την άποψη ότι δεν παραχωρεί και τίποτε σημαντικό με τη διαγραφόμενη συμφωνία για το Μακεδονικό. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα, κατά την αντίληψή του, παραχωρήθηκαν κάποτε από την επάρατο Δεξιά και εκείνος στην πραγματικότητα έρχεται απλώς να τα επικυρώσει. Και ποιο επιχείρημα δεν επικαλέστηκαν οι υπουργοί του, οι υφυπουργοί του και οι βουλευτές του για να μας πείσουν. Και την άποψη ποίου κορυφαίου στελέχους της κεντροδεξιάς παράταξης δεν ξέθαψαν: Του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη; Του Ευάγγελου Αβέρωφ; Του Γεωργίου Ράλλη; Του Κωνσταντίνου Τρυπάνη; Εως και για τον Κώστα Καραμανλή τούς είχα ικανούς, αλλά ξέρουν πως από αυτόν τουλάχιστον μπορούν να πάρουν απάντηση, αν το τολμήσουν.

Ανθρωποι που δεν έχουν το θάρρος της γνώμης τους για να πουν ευθέως στον λαό ότι χαρίζουμε όνομα, γλώσσα, ταυτότητα φτάνουν στο εξευτελιστικό σημείο να επικαλούνται σήμερα, τώρα, σε παρόντα χρόνο απόψεις πολιτικών, τους οποίους πολέμησαν με όλη τη δύναμή τους σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Δειλοί! Δεν έχουν το θάρρος να πάρουν στην πλάτη τους τον συμβιβασμό και ψάχνουν σε παραγράφους βιβλίων, ξεχασμένα πρακτικά διασκέψεων, απόρρητα αρχεία, τηλεγραφήματα, μαρτυρίες, ό,τι βρίσκεται, για να μας πουν ότι ακολουθούν τη γραμμή εκείνων που τις καλές ημέρες βάφτιζαν νεοφιλελεύθερους ή ακροδεξιούς. Το θράσος κάποιου έφθασε στο σημείο να ταυτίσει τη Ν.Δ. με το εθνικιστικό κόμμα VMRO επειδή ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια, αυτή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Δυστυχώς γι’ αυτούς η Ιστορία δεν διαγράφεται: Η συστημική Κεντροδεξιά αρνήθηκε με διαφορετικές ηγεσίες επί 30 χρόνια να συμμορφωθεί στις υποδείξεις της Δύσεως. Δεν επέδειξε προθυμία να υπογράψει την αναγνώριση κράτους με όνομα «Μακεδονία», με μακεδονική εθνικότητα και μακεδονική γλώσσα. Αντιθέτως, η αντισυστημική, τάχα μου, Αριστερά είναι έτοιμη να παραδοθεί στις πρεσβείες της Δύσης, εναντίον των οποίων πορευόταν στα νιάτα της. Το είπε και ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Γουέστ Μίτσελ σε πρόσφατη ομιλία του: «Με αυτήν την κυβέρνηση συνεργαζόμαστε καλύτερα από την προηγούμενη».

Θ ερμή παράκληση προς άπαντες τους έχοντες δημόσιο λόγο: Σεβαστείτε τον Καραμανλή. Σεβαστείτε τον Μητσοτάκη. Σεβαστείτε τον Αβέρωφ. Σεβαστείτε τον Ράλλη. Τον Τρυπάνη. Δεν είναι προσωπικότητες με τις οποίες μπορείτε να αναμετρηθείτε. Ηταν κορυφαίοι δημόσιοι άνδρες, ελευθερόφρονες, με ισχυρή άποψη και κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη διαφωνία. Είχαν ανάστημα και το έδειχναν όταν απαιτούνταν. Καμία σχέση με αστεία ανθρωπάκια που ψηφίζουν ό,τι τους σερβίρουν και έχει ετοιμαστεί πριν από αυτούς γι’ αυτούς σε κάποιο σκοτεινό γραφείο. Εν πάση περιπτώσει, αν θέλετε να δανείζεστε τη σκέψη τους για τα δικά σας παιχνίδια, πρέπει να σκύψετε και να μελετήσετε το σύνολο του έργου τους. Fake καραμανλικοί, fake μητσοτακικοί, fake αβερωφικοί, fake ραλλικοί δεν γίνονται αποδεκτοί.

ΥΓ.: Σε έναν μετριοπαθή υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ έκανε εντύπωση η πρωτοσέλιδη αναφορά μας στον Ιωνα Δραγούμη. Δεν μπορούσε να καταλάβει πλήρως τη σύνδεση. Σωστά! Επειτα από τόσο Κάστρο, ποιος Ιων; Τόσα ξέρουν. Αλλά και εμείς, πού να τα εξηγούμε τώρα... Στον κόσμο μας εμείς, στον κόσμο τους αυτοί.

δημοκρατια