ΚΕΕΛΠΝΟ: Εξαιρετικά ενδιαφέρον το επιχείρημα περί «λογιστικής διαφοράς». Το ίδιο χρησιμοποιήθηκε και στην δίκη του Αλ Καπόνε.
Σύμφωνα με το πόρισμα των ορκωτών λογιστών, μαύρη τρύπα ύψους 90 εκατομμυρίων € εντοπίστηκε στο ΚΕΕΛΠΝΟ, χωρίς μάλιστα να έχει γίνει ταυτοποίηση ή έλεγχος των δαπανών που συμπεριλήφθησαν στο τελικό αποτέλεσμα...
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν δαπάνες του κέντρου, οι οποίες ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια, κριθούν καταχρηστικές, εικονικές ή δόλιες, τότε η μαύρη τρύπα αυτή θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.
Έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε από την αντιπολίτευση μόλις έγινε γνωστό το πόρισμα. Έγινε λόγος για «λογιστική διαφορά»!
Η λογιστική διαφορά είναι ένας όρος ο οποίος χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις διαφοράς αμελητέων ποσών, ή σε περιπτώσεις όπου εκκρεμούν παραστατικά τα οποία δεν έχουν εισαχθεί στο λογιστικό σύστημα μιας επιχείρησης. Αυτό φυσικά, είναι ένα θέμα που επιλύεται μέσα σε ελάχιστες ημέρες, και όχι 11 χρόνια αναδρομικά αφού ο έλεγχος ξεκίνησε από το 2007.
Ο όρος της λογιστικής διαφοράς για τέτοιο κολοσσιαίο ποσό, χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωση του Αλ Καπόνε, ίσως η μοναδική περίπτωση ιστορικά που έχει καταγραφεί.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η πτώση του Αλ Καπόνε ξεκίνησε ακριβώς με την ίδια διαδικασία, δηλαδή τον έλεγχο ορκωτών λογιστών για λογαριασμό του κράτους, στις επιχειρήσεις που συνδέονταν μαζί του.
Όταν λοιπόν έγινε ο έλεγχος σε αυτές τις επιχειρήσεις, υπολογίστηκε ότι ένα ιλιγγιώδες ποσό της τάξης των 30 εκατομμυρίων δολαρίων είχε εξαφανιστεί και κατέληξε σε τσέπες συμφερόντων Αλ Καπόνε, χωρίς όμως να έχει καταβληθεί ούτε δολάριο ως φόρος εισοδήματος.
Η υπεράσπιση τότε των δικηγόρων των επίμαχων επιχειρήσεων, του Αλ Καπόνε μίλησε αμέσως για λογιστική διαφορά, ενώ δεσμεύτηκε να προσκομίσει τα αποδεικτικά στοιχεία.
Την ίδια στιγμή όμως, και με βάση το πόρισμα των ορκωτών λογιστών, ξεκίνησε η περιβόητη εισαγγελική έρευνα που άρχισε να ταυτοποιεί παραστατικό προς παραστατικό τις δαπάνες που ήδη είχαν εισαχθεί στο πόρισμα των ορκωτών. Εκεί λοιπόν τεκμηριώθηκαν δαπάνες ύψους εκατομμυρίων, που μπορεί να μην έφεραν πουθενά το όνομα ή την υπογραφή του Αλ Καπόνε, αποδείχτηκε όμως ότι εξυπηρετούσαν συμφέροντα του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι για παράδειγμα μία εταιρεία ταξί φερόταν να πληρώσει ένα τεράστιο ποσό σε ξενοδοχείο για μία δεξίωση, για την οποία όμως μάρτυρες κατέθεσαν ότι ήταν δεξίωση του ίδιου του Αλ Καπόνε.
Έτσι, ο Αλ Καπόνε οδηγήθηκε στις φυλακές, όχι για τα εγκλήματα του αλλά για κάτι που ο ίδιος δικαιολόγησε ως «λογιστική διαφορά».
Φυσικά κράτη όπως οι ΗΠΑ έχουν δομήσει το δικαστικό τους σύστημα ώστε να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον και δεν επιτρέπει να το λοιδορούν και να το εξαπατούν όσοι υπεξαίρεσαν δημόσιους πόρους. Στην Ελλάδα όμως, ακόμα και 90 χρόνια μετά, βλέπουμε ανθρώπους που έλαβαν σκανδαλωδώς εκατομμύρια από το δημόσιο ταμείο, να καμαρώνουν ότι τα πήραν με τιμολόγια άρα «είναι εντάξει», και πολιτικούς προϊσταμένους που ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς από δαπάνες δημοσίων οργανισμών, όχι μόνον να παραμένουν στο απυρόβλητο, αλλά να χαίρουν και πρωτοφανούς προστασίας έναντι της δικαστικής έρευνας, λόγω του επαίσχυντου νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Εάν λοιπόν στην Ελλάδα γινόταν για το ΚΕΕΛΠΝΟ έρευνα στα αμερικάνικα πρότυπα, θα ταυτοποιούνταν άμεσα παραδείγματος χάριν οι διαφημιστικές δαπάνες σε μέσα τα οποία δεν μπορούν να παρουσιάσουν αντίστοιχες εισπράξεις από άλλους οργανισμούς ιδιωτικούς ή δημόσιους, και θα ελέγχονταν αμέσως αυτά και η στάση τους απέναντι στον πολιτικό προϊστάμενο του οργανισμού που έκανε αυτές τις δαπάνες. Εάν προέκυπτε ότι ο πολιτικός προϊστάμενος είχε σκανδαλώδη μεταχείριση από τα συγκεκριμένα μέσα, θα είχε και την τύχη του Αλ Καπόνε.
