Ολικές αλλαγές φέρνει στο κληρονομικό δίκαιο το υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλάζοντας δεδομένα που ισχύουν πάνω από 80 χρόνια.
Σημαντικότερη εξ’ αυτών των αλλαγών φαίνεται να είναι το κληρονομικό δικαίωμα στους συντρόφους ζωής το οποίο αναγνωρίζεται για πρώτη φορά.
Οι βασικοί έξι άξονες
Συγκεκριμένα, οι τροποποιήσεις που αφορούν στο σύνολο των πολιτών που ζουν και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, αλλά και στο σύνολο των ομογενών, κινούνται σε έξι άξονες:
1. Αναγνωρίζεται για πρώτη φορά δικαίωμα κληρονομιάς σε άτομα που δεν έχουν συζυγική σχέση με τον/τη νεκρό/ή, αλλά είναι σύντροφοι ζωής, έχουν δηλαδή ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί ή στην περίπτωση που δεν τους έχει μεταβιβαστεί κάποιο περιουσιακό στοιχείο με διαθήκη. Μέχρι τώρα δικαίωμα να κληρονομεί έχει μόνο ο/η νόμιμος/η σύζυγος, έστω κι αν η συζυγική σχέση είναι τυπική ή βρίσκονται σε χρόνια διάσταση, περιπλέκοντας και στερώντας εκείνους που έχουν πραγματικές σχέσεις να έχουν τη δυνατότητα να κληρονομήσουν περιουσιακά στοιχεία.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως πολλές φορές σε κληρονομιές συζύγων, που η συζυγική σχέση ήταν ανύπαρκτη και τυπική, άλλοι συγκληρονόμοι αναγκάζονται να τρέχουν στα δικαστήρια σε μακρόχρονους δικαστικούς αγώνες.
Με την επικείμενη ρύθμιση ο καθένας θα μπορεί να αφήσει την περιουσία του σε κάποιον που έζησε μαζί του για χρόνια ή δεν έχει άμεση συγγενική σχέση, χωρίς βέβαια να εκμηδενίζονται κληρονομικά δικαιώματα παιδιών και συζύγων (αυτό που λέγεται νόμιμη μοίρα).
2. Περιορίζεται δραστικά το κληρονομικό δικαίωμα των γονέων και μάλιστα καταργείται στις περιπτώσεις που κληρονομούν οι γονείς εκείνου που φεύγει από τη ζωή, όταν είναι σε μεγάλη ηλικία, δηλαδή 80 και πλέον χρόνων.
Μέχρι σήμερα κληρονομικό δικαίωμα έχουν τα παιδιά, εφόσον υπάρχουν, η σύζυγος και αν δεν υπάρχουν παιδιά οι γονείς εκείνου που φεύγει από τη ζωή, σε ποσοστά που διαφέρουν κατά περίπτωση. Στο εξής οι υπερήλικοι γονείς δεν θα κληρονομούν καθόλου, όπως δεν θα κληρονομούν σε ποσοστά που ισχύουν σήμερα οι σύζυγοι, που, αν είναι τυπική η συζυγική σχέση, το κληρονομικό τους δικαίωμα θα περιορίζεται δραστικά. Παράλληλα, γίνεται επεξεργασία και για προβλέψεις ειδικών κληρονομικών ρυθμίσεων για επιχειρήσεις και ειδικά δικαιώματα (πνευματικά) τα οποία μπορεί κάποιος να αφήνει ως κληρονομιά, όχι σε όλα του τα παιδιά, αλλά σε εκείνα που θα κρίνει κατάλληλα για τη διαχείρισή τους.
3. Επιτρέπεται με τις νέες ρυθμίσεις για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα η σύναψη κληρονομικών συμβάσεων, κάτι που τώρα απαγορεύεται ρητά, και ακόμη κι αν γίνει, δεν έχει καμιά νομική ισχύ. Οι κληρονομικές συμβάσεις, που ισχύουν σε πολλές χώρες του κόσμου (συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ενωσης), δίνουν δυνατότητες ελεύθερης διάθεσης της περιουσίας, καθώς μπορεί για παράδειγμα ένας γονιός εν ζωή να καλεί τα παιδιά του και να συμφωνεί μαζί τους με κληρονομική σύμβαση τι θα πάρει το καθένα από την περιουσία του και να μη γίνεται η κληρονομική διαδοχή με βάση τα ποσοστά της νόμιμης μοίρας (που ορίζει τι κληρονομεί ο καθένας χωρίς κάποια ουσιαστική βούληση εκείνου του οποίου η περιουσία κληρονομείται).
4. Επίσης σημαντικές είναι και οι ρυθμίσεις, τις οποίες χρόνια ζητούν επιμελητήρια, επιχειρηματικές ενώσεις και εμπορικοί σύλλογοι, για ελευθερία στη διάθεση περιουσιακών στοιχείων που είναι άυλα, όπως για παράδειγμα το σήμα μιας επιχείρησης, η επωνυμία της, δικαιώματα ειδικής φύσεως όπως τα πνευματικά και άλλα.
5. Μείζονος σημασίας είναι και οι ρυθμίσεις για χρονικούς περιορισμούς του κληρονομικού δικαιώματος για όσους δεν ενδιαφέρονται επί μακρόν για μια περιουσία, χωρίς ωστόσο να χάνουν το δικαίωμά τους ως κληρονόμοι, οδηγώντας περιουσίες σε κατάρρευση, απαξίωση και αφανισμό, καθώς μπλοκάρουν κάθε αξιοποίησή τους από τους λοιπούς κληρονόμους.
Το όριο παραγραφής του κληρονομικού δικαιώματος για εκείνους που δεν ενδιαφέρονται για χρόνια αφορά κυρίως ομογενείς και τα παιδιά τους, κάτι που είναι τόσο συνηθισμένο στη χώρα μας, όπου η εγκατάλειψη περιουσιών, γιατί π.χ. κάποιοι συγγενείς είναι στην Αμερική ή στην Αυστραλία και δεν συναινούν ή δεν νοιάζονται, οδηγεί σε πλήρη απαξίωση.
6. Τέλος, αλλάζει το πλαίσιο για τις διαθήκες, οι οποίες στο εξής θα είναι μόνο ψηφιακές και θα καταρτίζονται και θα δημοσιεύονται από συμβολαιογράφο, προκειμένου να τεθεί τέλος στις ιδιόχειρες διαθήκες, που συνήθως προκαλούν τεράστια προβλήματα στους κληρονόμους, καθώς συνήθως είναι περισσότερες από μία, με αντιφατικές οδηγίες ή ρυθμίσεις που δεν βγάζουν νόημα, με αμφισβητήσεις στην υπογραφή εκείνου που αφήνει την περιουσία του.