Με σκυμμένο το κεφάλι ο σημερινός Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς βρισκόντουσαν ανάμεσα στο πλήθος κόσμου της νεκρώσιμης ακολουθίας που αποχαιρετούσε τον νεαρό γιο του
Σωκράτη Κόκκαλη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Οι στενές (και προσωπικές) σχέσεις του πανίσχυρου επιχειρηματία με τους εκάστοτε Ελληνες πρωθυπουργούς θα μπορούσαν να αποτελέσουν το υλικό για ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. Ολοι σχεδόν οι ένοικοι του διάτρητου Μεγάρου Μαξίμου έχουν κάθε λόγο να είναι ευγνώμονες στον Σωκράτη Κόκκαλη και όχι μόνο σ΄αυτόν.
Απλά είναι η διαχρονική παρουσία του Κόκκαλη που προκαλεί δέος εξαιτίας της μαεστρίας του να ταίζει σχεδόν όλα τα περιστέρια της Βουλής. Ο αστικός μύθος θέλει κάθε φορά που γινόντουσαν εκλογές στον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου τον περίμεναν τα γαλάζια περιστέρα, στον τέταρτο τα πράσινα περιστέρια και στον δεύτερο τα περιστέρια της Κουμουνδούρου. Και μιλάμε για χοντρά περιστέρια από αυτά τα αχόρταγα. Σχεδόν όλα τα περιστέρια της πλατείας Συντάγματος έχουν καλοταιστεί από τον θρυλικό Σωκράτη. Αλλά όπως είπαμε δεν είναι μόνο ο Κόκκαλης.
Οι Ελληνες ολιγάρχες στο σύνολό τους βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία της παγκόσμιας διαπλοκής. Αφού να σκεφθείτε ότι τα γερμανικά ΜΜΕ μετά το δημοσίευμα του STERN για τους Ελληνες ολιγάρχες πήραν οδηγία-εντολή από τη Καγκελαρία να βγάλουν το σκασμό και να μην ξαναγράψουν ονόματα Ελληνων ολιγαρχών μια και με τους δικούς μας ως μπροστάρηδες κάνουν μπίζνες και οι γερμανικές πολυεθνικές στην χώρα μας. Τους Ελληνες ολιγάρχες δεν μπόρεσε να τους ακουμπήσει κανένα Μνημόνιο.
Πολύ δύσκολα οι σημερινοί πενηντάρηδες Ελληνες θα θυμηθούν έναν Έλληνα πρωθυπουργό ο οποίος τόλμησε να αντισταθεί στις απαιτήσεις του Σωκράτη Κόκκαλη. Αλλά δεν ήταν μόνο οι πρωθυπουργοί που έσπευδαν να δώσουν όρκο πίστης στον άνθρωπο που ο Καραμανλής αποκάλεσε Εθνικό Προμηθευτή αλλά στην συνέχεια ταπεινώθηκε μπροστά του και όταν ήλθε στην εξουσία δια μέσω του Κωστάκου (ΟΠΑΠ) ανανέωσε την περίφημη σύμβαση με την Ιντραλότ, η οποία αν μη τι άλλο συμβολίζει την διαχρονική επιρροή του Κόκκαλη στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας.
MIA MATIA ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Αλλωστε ο Σωκράτης Κόκκαλης και οι μπίζνες του στην Ελλάδα είναι άρρηκτα δεμένες με τους κατά καιρούς ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου:
Ο τρόπος με τον οποίο κέρδισε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές του 1985 είναι γνωστός. Τα εκβιαστικά διλήμματα περί «επανόδου της δεξιάς» και «αντικομουνιστικής οπισθοδρόμησης» , αν κέρδιζε η «ΝΔ» τις εκλογές, βρήκαν τελικά απήχηση στην εκλογική μάζα της αριστεράς, κυρίως επειδή η έξωθεν «γραμμή» ανάγκασε το ΚΚΕ να δεχθεί αδιαμαρτύρητα τη λεηλασία της εκλογικής του βάσης.
Τον επόμενο χρόνο ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου επέβαλε δια μέσου του ΚΥΣΥΜ της Βάσως Παπανδρέου και του «ελληνικού τηλεφώνου» (Π. Λάμπρου) την μονοκρατορία της «Ιντρακόμ» και του Κόκκαλη στον ΟΤΕ. Παράλληλα άρχισε και η κατακόρυφη αναρρίχηση του Σωκράτη προς το ρετιρέ της πραγματικής εξουσίας στην Ελλάδα.
Αυτά έγραφε τότε το «Αντί». Η συνέχεια γράφτηκε το 1988 όταν το Δ.Σ. του ΟΤΕ (Θ. Τόμπρας) ανέθεσε χωρίς διαγωνισμό και με διπλάσιες τιμές την πρώτη μεγάλη προμήθεια τις εταιρείες Intracom και Siemens. Είναι οι περιβόητες 470.000 ψηφιακές παροχές η διαδικασία για τις οποίες ολοκληρώθηκε επί Οικουμενικής για την οποία μίλησε ο κ. Κοροβέσης.
Το καλοκαίρι του 1988 ο Κόκκαλης έχει πλέον εδραιωθεί στο τότε πρωθυπουργικό περιβάλλον. Έτσι στις 7 Ιουλίου, ο Α. Παπανδρέου και η Δ. Λιάνη επιβιβάζονται στη θαλαμηγό του Κόκκαλη «Γκουανταλαχάρα» και αρχίζουν μια κρουαζιέρα στο Αιγαίο που κρατά μέχρι τις 21 Ιουλίου, μέσα σε θύελλα αντιδράσεων.
Στις 30 Ιουλίου του 2010 ο Γιώργος Βότσης σε άρθρο του στην “Ε” με τον τίτλο “Ε, ρε και ν΄άνοιγε ξαφνικά το στόμα του ο Σ. Κόκκαλης”, έγραφε>
Το μαύρο χρήμα, που έρρεε, επί δεκαετίες, από τα μαύρα ταμεία του γερμανικού βιομηχανικού κολοσσού, θα παραμείνει στο μαύρο σκοτάδι, ως προς τα στόματα που έχει μπουκώσει – προς δόξαν της συναινετικής συγκάλυψης και της προκλητικής υποκρισίας τού πολιτικού μας κόσμου.
Και γιατί, θα μου πεις, να ανοίξει τώρα το στόμα του; Οχι, ασφαλώς από συνειδησιακή κρίση – κολύμπι στο χρήμα και ηθικές αναστολές δεν πάνε μαζί. Αφού δεν κινδυνεύει πια να αυτοενοχοποιηθεί (πέραν της παραγραφής, αλλεπάλληλα δικαστικά βουλεύματα τον έχουν αποδώσει πάλλευκο στην κοινωνία, ενώ και οι έρευνες στη Γερμανία για συνεργασία του με τη «Στάζι» σταμάτησαν απότομα) θα μπορούσε με τις αποκαλύψεις του να μας αφήσει άλαλους:
Για την υστεροφημία του – για να γράψει, δηλαδή, Ιστορία.
Στη μνήμη του πατέρα του Πέτρου Κόκκαλη, ηρωικής μορφής της Αριστεράς, ανεπίληπτης για συναγωνιστές και αντιπάλους.
Για να δικαιώσει αναδρομικά τον αμετροεπή κουμπάρο του και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλο, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να τον εκθειάσει σαν… μεγάλο αγωνιστή και εθνικό ευεργέτη!
Για «να τη βγει» από αριστερά στους πολιτικούς, τους οποίους περιφρονεί βαθύτατα, όπως κάθε αφέντης τους γλοιώδεις υποτακτικούς του. «Εχω βαρεθεί να μου έρχονται συνέχεια οι πολιτικοί με το χέρι απλωμένο…», φέρεται να λέει (Κ. Βαξεβάνης «Επίκαιρα», 24-06-10).
Και, επιτέλους, για την πλάκα του, βρε αδερφέ: τώρα πια, που δεν παίζει στα γήπεδα, να ξεσηκώσει μέγα νταβαντούρι και να κάνει χάζι…
Αλλά φευ, από θαύματα στέρεψε ακόμη και η Λούρδη. Ενδείξεις υπάρχουν, προς την αντίθετη όμως κατεύθυνση: Στις 6 Ιουλίου κατέθεσε στην εξεταστική ο Φ. Γιουνγκ, στενός συνεργάτης του Κόκκαλη, διευθυντικό στέλεχος της Ζίμενς ώς το 2003, οπότε συνταξιοδοτήθηκε για να βρεθεί έκτοτε στη διοίκηση της Intracom και της ρωσικής Systema. Ο λαμπρός αυτός κύριος (κατά το «Σπίγκελ» συνεργάτης της ΒΝΡ, ήτοι των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών) κατέθεσε στην εξεταστική ότι… δεν έχει ιδέα για «μαύρα ταμεία» της Ζίμενς και δωροδοκίες πολιτικών…
Δεν ξέρω αν άλλο τόσο διαφωτιστικός θα είναι και ο Σωκράτης Κόκκαλης. Πολλά θα εξαρτηθούν και από τη στάση των μελών της εξεταστικής επιτροπής, όπου λέγεται ότι ευτυχώς το κλίμα έχει διαφοροποιηθεί αισθητά, σε σχέση με το παρελθόν, όταν το όνομα Κόκκαλης ήταν ταμπού για πολιτικούς και δημοσιογράφους και προκαλούσε δέος.
Στις 6 Ιουλίου, επίσης, κατέθεσε στην εξεταστική και ο πασίγνωστος πλέον πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Ζορμπάς, που νομίζω ότι θα μείνει στην Ιστορία ως ο εισαγγελέας των… απόκρυφων πορισμάτων (κατά τα απόκρυφα ευαγγέλια). Δύο φορές τού ανετέθη και διεξήγαγε ευσυνείδητα πολύμηνες εξονυχιστικές έρευνες για φοβερά σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς. Και τις δύο, τα πορίσματα των ερευνών του, με αδιάσειστη τεκμηρίωση και συντριπτικό κατηγορητήριο, με άνωθεν εντολές, πετάχθηκαν στο καλάθι των αχρήστων και απαγορεύθηκε(!) η χρήση τους ως ντοκουμέντων από δημόσια αρχή. Η δεύτερη, το 2008, ήταν για τα περιβόητα ομόλογα και την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, με χειρότερη την περίπτωση του ΤΣΠΕΑΘ, για την οποία η διοίκηση Π. Σόμπολου της ΕΣΗΕΑ, ξετσίπωτα, δεν κούνησε το δαχτυλάκι της.
Βροχή, περιέργως, οι ερωτήσεις στην εξεταστική προς τον κ. Ζορμπά για το πρώτο απόκρυφο πόρισμα της 26-6-1995 για το μέγιστο διαχρονικό σκάνδαλο, να έχει καταστεί το δίδυμο Ζίμενς – Intracom μονοπωλιακός προμηθευτής του ΟΤΕ με λεηλασία του δημόσιου χρήματος και εκτεταμένη διαφθορά. Περιέγραψε λεπτομερώς αυτά που έπρεπε βεβαίως να έχουν απασχολήσει το Κοινοβούλιο πριν από 15 ολόκληρα χρόνια: Πώς διεξήγαγε εξάμηνη προκαταρκτική εξέταση για διαβλητό διαγωνισμό προμήθειας ψηφιακών του ΟΤΕ, ύστερα από μηνυτήρια αναφορά του πρώην υπουργού Ανδρέα Ανδριανόπουλου. Συντριπτικό το κατηγορητήριο (και επί κακουργήματι) για δεκάδες: απάτη, παράβαση καθήκοντος, απιστία, δωροδοκία και δωροληψία, ηθική αυτουργία…
Ουδέποτε, βεβαίως, κάθισαν στο σκαμνί ο Σωκρ. Κόκκαλης, ο Ηλ. Γεωργίου, προκάτοχος του Χριστοφοράκου, τα μέλη του Δ.Σ. και της Επιτροπής Προμηθειών του ΟΤΕ κ.ά., ούτε διερευνήθηκαν οι ευθύνες υπουργών. Αντιθέτως: Το πόρισμα πετάχθηκε στα σκουπίδια και η υπόθεση αφαιρέθηκε από τον Γ. Ζορμπά, που μετατέθηκε δυσμενώς στα Γιάννενα, ενώ το πολιτικό άστρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου άρχισε κατακόρυφα να δύει…
Μετ’ ου πολύ (Μάρτιος 1998) το Συμβούλιο Εφετών εξέδωσε και το απαλλακτικό βούλευμα. Πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – τώρα του Κ. Σημίτη.
Να πούμε, έτσι, για την Ιστορία, ότι ο Σωκρ. Κόκκαλης διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον Κ. Σημίτη (γερμανοτραφείς και οι δύο και οι πατέρες τους σύντροφοι στην «κυβέρνηση του Βουνού»): Το δικηγορικό γραφείο του συνέταξε το καταστατικό της Intracom, ενώ, ως πρωθυπουργός, εξεδήλωσε τη φιλία του και με έναν μπουναμά, το γήπεδο Καραϊσκάκη…
Η αλήθεια είναι ότι ο Κόκκαλης για να κάνει χρυσές δουλειές τα ‘χε πάντοτε καλά με όλα τα καθεστώτα, όλες τις κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα – από τη χούντα ώς το ΚΚΕ. Το προηγούμενο απαλλακτικό βούλευμα (υπ’ αριθμ. 597, πάλι για τον ΟΤΕ και τις προμήθειες από Ζίμενς και Intracom) είχε εκδοθεί επί κυβερνήσεως Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αργότερα μηνύθηκε από τον τωρινό πρόεδρο της Ν.Δ. Αντ. Σαμαρά, όταν υπαινίχθηκε ότι με τον Κόκκαλη έριξε την κυβέρνησή του και εξασφάλισε πολυδάπανη εκλογική καμπάνια για την Πολιτική Ανοιξη. Τρέχα γύρευε – στην πολυδαίδαλη γενεαλογία της διαπλοκής… Η έκδηλη αδυναμία του Κόκκαλη πάντως υπήρξε το ΠΑΣΟΚ: Το 1986 εχρίσθη εθνικός προμηθευτής, ενώ γνωστοί ατσίδες του ΠΑΣΟΚ (Τόμπρας, Λούβαρης, Χρυσικόπουλος κ.ά.) διέπρεψαν και ως στενοί συνεργάτες του.
Υπάρχουν αυτοί (ανάμεσά τους και η αφεντιά μου) που υποστηρίζουν ότι σκάνδαλο Ζίμενς, στις γνωστές διαστάσεις, δεν θα υπήρχε χωρίς την πρωταγωνιστική σύμπραξη του Κόκκαλη. Αφετηρία του μάλιστα θεωρούν την οικουμενική κυβέρνηση. Το 1990, όταν οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί (Κ. Μητσοτάκης, Ανδρ. Παπανδρέου και Χαρ. Φλωράκης) ανέτρεψαν πραξικοπηματικά (και με χοντρές μίζες, όπως επανειλημμένα δημοσιεύθηκε, για τα κομματικά ταμεία) ομόφωνη απόφαση της κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα για διεθνή διαγωνισμό και ανέθεσαν απευθείας 470.000 ψηφιακές παροχές στο σιαμαίο δίδυμο Ζίμενς – Intracom, που καθιερώθηκε έκτοτε παρανόμως ως ο αποκλειστικός προμηθευτής του ΟΤΕ με αμύθητα κέρδη και αντίστοιχη ζημία του Δημοσίου.
Ο τότε αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών, Γ. Κεφαλογιάννης, που, προς τιμήν του, παραιτήθηκε, τα περιγράφει αναλυτικά (επιστολή στην «Κυριακάτικη Ε», 20-06-10) τονίζοντας ότι «τότε δυστυχώς ξεκίνησε η μεγάλη διαπλοκή του πολιτικού μας συστήματος».
Δεν είναι η αφετηρία και των τωρινών ερευνών της εξεταστικής επιτροπής που λήγουν άδοξα σε ένα μήνα. Κανένα κόμμα δεν το ζήτησε – αφού όλα έχουν λερωμένη τη φωλιά τους…
kourdistoportocali.com