Εγώ αν ήμουν ΚΚΕ θα το έκλεινα το μαγαζί. Δεν πάει άλλο. Θα σάλταρα μέχρι το ταβάνι, δεν θα μπορούσα να ησυχάσω ως κομουνιστής, όταν το κόμμα μου δεν ξεκολλάει από το 5%.
Και στην πρώτη δημοσκόπηση μετά τις εκλογές με τοποθετούν κάτω από το 5%. Μικρότερο ποσοστό απ' αυτό που πήρα.
Κατεβάζεις τα ρολά. Αυτό κάνεις. Είσαι για τον κόσμο, όχι για την πάρτη σου. Γιατί να μην κλείσεις το ρημάδι, όταν ο κόσμος δεν σε πάει; Και είσαι κόμμα γαμώ το στανιό μου, όχι επιχείρηση. Ποιο, λοιπόν, το νόημα να κρατάς ανοικτό το μαγαζί όταν η πελατεία δεν σε κάνει κέφι.
Κοντά έναν αιώνα ζωής υπάρχει το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Είναι το παλαιότερο κόμμα. Κι όλη η Ιστορία, οι αγώνες του κόμματος, οι εξορίες των κομουνιστών, οι θυσίες τους, όλα μεταφράζονται στο 5%. Σταθερά.
Τελικά, το ΚΚΕ τι βιόλα βαράει, για να κάνουμε ταμείο. Οι επιδόσεις του στις εκλογές και η επίδραση του στην κοινωνική ζωή της χώρας δεν υπηρετούν ούτε την ιδεολογία του κομουνισμού, ούτε τον λαό. Μιλάνε τα νούμερα. Μια ζωή κολλημένα σε μονοψήφιο αριθμό.
Σίγουρα με την ύπαρξη του ΚΚΕ, ακόμα και με την περιθωριακή του παρουσία στην πολιτική, βγάζουν το μεροκαματάκι τους κάποιοι φουκαράδες που έχουν βολευτεί ως κομματικά στελέχη, από βουλευτές μέχρι κλητήρες και γραμματικοί. Αυτός, όμως, είναι ο στόχος του αρχαιότερου ελληνικού κόμματος;
Δεν υπάρχει σεβασμός στην ιδεολογία του κομουνισμού. Υπάρχει εμπορευματοποίηση της ιδεολογίας. Και αδιαφορία αν την κατεβάζουν στο πεζοδρόμιο κάποια παικτάκια και, λόγω ανικανότητας τους να την διαχειριστούν, εισπράττουν από την κάλπη ποσοστά... αρκετά για βγάλουν τον επιούσιον.
apodytiriakias