Σπαρταριστές έως ξεκαρδιστικές, απροσμετρήτου δε κάλλους, αβυθομέτρητου (!) είναι οι συνομιλίες στην ανώτατη κορυφή της κυβερνητικής μηχανής μεταξύ του υπουργού Εθνικής Αμυνας και του...πρωθυπουργού της παρδαλής -ακόμη- τούτης χώρας, σχετικά με την πορεία του ερευνητικού τουρκικού σκάφους «Ορούτς Ρέις».
«Το βλέπεις;» ερωτά ο ηγέτης της χώρας. «Το παρακολουθώ από απόσταση» απαντά ο υπουργός. «Ε, τότε, εντάξει αγαπητέ. Ψυχραιμία πάνω απ’ όλα. Και δεν μου λες, μια και το ’φερε η κουβέντα, τι συνιστάς ελόγου σου;». «Μα, τι άλλο; Ψυχραιμία, κύριε πρωθυπουργέ». Η έκφραση της εθνικής πολιτικής στο απόγειό της με ελάχιστες παραλλαγές στη στιχομυθία, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, μπροστά στον απολαυστικό διάλογο.
Τέρατα ψυχραιμίας και οι δυο -βλέποντας τέτοια αντιμετώπιση [τόση ψυχραιμία] οι Τούρκοι τρομοκρατήθηκαν, έκαναν μεταβολή και πήγαν σπίτι τους. Δεν παίζουμε εδώ στην Ελλάδα. Οι γείτονες τέσταραν τα αντανακλαστικά μας και είδαν ότι απέτυχαν -πώς, μετά, να μη το βάλουν στα πόδια;
Σαν κωμωδία ακούγεται όλο τούτο αλλά και σαν τραγωδία μοιάζει, με ρηχές λέξεις και νοήματα, με αψυχολόγητες γνωστοποιήσεις στον Τύπο και την ελληνική κοινωνία. Προς τι όλα τούτα; Τι ήθελε να πετύχει ο υπουργός που έδωσε στη δημοσιότητα τη συνομιλία του με τον πρωθυπουργό; Μάλλον τι νόμιζε ότι θα πετύχει; Διότι αυτό που απέρρευσε δεν ήταν επίτευγμα, ήταν κάτι σαν επιτομή της ιλαρότητας, επιδερμικό και ελαφρύ σαν ανεμώλια έπη [λόγια που χάνονται στον άνεμο ή που τα πάει ο άνεμος στου διαόλου τη μάνα]. Ποιος ξέρει τι τρικυμίες δέρνουν τον νου του. Μήπως νόμιζε ότι με τη θαρραλέα (;) στάση του απέτρεψε την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας, εννοείται μήπως θεωρεί αυτόν έναν σύγχρονο ήρωα; Εάν είναι έτσι, μάλλον έχει πρόβλημα ο ίδιος ως προσωπικότητα και σίγουρα έχει πρόβλημα και η κυβέρνηση και κατά συνέπεια έχει πρόβλημα η χώρα.
Είναι και το άλλο -διότι δεν αρκείται σε θεατρινισμούς ο υπουργός Αμυνας. Είπε λοιπόν το εξής παράδοξο: Εάν δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να δώσει εντολή στρατιωτικής απάντησης ή εμπλοκής με τους γείτονες, τότε το θέμα θα αναλάβει πλήρως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας. Δηλαδή πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το. Δεν είναι δυνατό να γίνει κατανοητό σε ποιες περιπτώσεις είναι πιθανό να μην μπορεί ο πρωθυπουργός να αποφασίσει για τόσο μεγάλα εθνικά ζητήματα [εκτός βεβαίως αν τον ταλαιπωρεί καμιά διάρροια].
Προφανώς έχουμε να κάνουμε με έναν θίασο [χωρίς το εσωτερικό δάκρυ των συμμετεχόντων στον θίασο] τιτλούχων αμερικανικών πανεπιστημίων, οι οποίοι δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα [ή μαθαίνουν στου κασίδη το κεφάλι]. Ολα αυτά προοιωνίζονται αστάθεια και κινδύνους για την πορεία της χώρας και κάπως αυτό πρέπει να ανακοπεί.
Επίσης κατανοητό δεν είναι εάν, λέγοντας τέτοιες ανοησίες, αυτοκολακεύονται ή αυτοί είναι τελικά, τόσο δηλαδή είναι το βάθος και το ύψος τους. Συμβαίνουν, μάλλον, και τα δυο και αυτό δεν περιποιεί τιμή στην κυβέρνηση, οπότε κάπου αλλού πρέπει να στραφεί [η κυβέρνηση] ώστε να βρει κάναν σοβαρό άνθρωπο να ηνιοχεύσει στον τομέα που του ανατίθενται ευθύνες -και υποχρεούται να τα βγάλει πέρα· αλλιώς σπίτι του. Είπαμε: το Αιγαίο δεν είναι παίξε γέλασε...
Γιώργος Σταματόπουλος
Πηγή: efsyn.gr