21 Μαΐου 1992: Ο δικαστής Πάολο Μπορσελίνο, δίνει μία συνέντευξη διάρκειας 80´ στην ιταλική τηλεόραση. Μαζί με τον συνάδελφο του, Τζιοβάνι Φαλκόνε, είχαν αποκαλύψει το μεγαλύτερο δίκτυο διακίνησης ηρωίνης που διαχειριζόταν η μαφία του Παλέρμο. Στις έρευνες τους όμως διαπίστωσαν την ύπαρξη μίας Λερναίας Ύδρας, στην οποία
συμμετείχαν κρατικοί αξιωματούχοι, πολιτικοί και δυστυχώς, δικαστές.
Τα ιταλικά ΜΜΕ πνίγουν στην κυριολεξία την συνέντευξη. Δύο ημέρες αργότερα, ο Τζιοβάνι Φαλκόνε δολοφονείται μαζί με την γυναίκα του και τους άντρες ασφαλείας του από έκρηξη βόμβας. Δύο μήνες αργότερα, δολοφονείται και ο Μπορσελίνο μαζί με πέντε αστυνομικούς, κοντά στο σπίτι της μητέρας του.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να δικαιωθεί μερικώς η μνήμη τους. Σήμερα τιμούνται ως ήρωες, γιατί τόλμησαν να συγκρουστούν με το τέρας της διαφθοράς, πληρώνοντας το ύψιστο τίμημα. Πολλοί διεφθαρμένοι εκδότες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, δεν τιμωρήθηκαν ποτέ.
Στην Ελλάδα, το τελευταίο χρονικό διάστημα, εκτός από τις φυσικές επιθέσεις στους δικαστές που προσπαθούν να διαλύσουν την μαφία της τουρκικής ηρωίνης του Noor1, έχουμε τον ορυμαγδό προσπαθειών ηθικής εξόντωσης , της λεγόμενης «δολοφονίας χαρακτήρος» εντίμων εισαγγελέων, που έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας. Το ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια με την ηρωίδα εισαγγελέα Ειρήνη Τζίβα, tο ζούμε σήμερα με το σκάνδαλο Novartis. Και αυτό αποτυπώνεται περίτρανα στα λόγια της εισαγγελέως κατά της διαφθοράς, κύριας Ελένης Τουλουπάκη:
«Είμαστε θύματα μιας συντονισμένης προσπάθειας υπηρεσιακής και ηθικής μας εξόντωσης με προφανή πολιτικά και οικονομικά κίνητρα». Παραπέμποντας ευθέως στις μαύρες μνήμες της Ιταλίας. Και η συνέχεια, προκαλεί ανατριχίλα:
«…Η περιπέτειά μας διδάσκει ότι, όποτε τυχόν στο μέλλον μια ποινική έρευνα θα σκοντάφτει σε κάποιο πολικό πρόσωπο, ο δικαστικός λειτουργός με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα καθίσταται – ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία – έρμαιο ατέρμονων ποινικών και πειθαρχικών διαδικασιών σε βάρος του έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει τον Τύπο και τα ΜΜΕ και τα πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα που έκαστο εξ αυτών υπηρετεί».
«Η προσωπική ηθική μου εξόντωση είναι ίσως η λιγότερο σημαντική συνέπεια αυτής της αήθους προσπάθειας. Η σημαντικότερη είναι η ανεπανόρθωτη θεσμική βλάβη που προκαλείται όχι μόνο στην Εισαγγελία Διαφθοράς, αλλά στην ελληνική δικαιοσύνη γενικότερα Το βέβαιο όμως είναι ότι, όπου οι κυνηγοί της διαφθοράς, μετατρέπονται σε θηράματα συμφερόντων, η διαφθορά θα ανθίζει. Στην υπόθεση αυτή λειτούργησα και λειτουργώ με το απαιτούμενο θάρρος και με μόνη δύναμη μου το Νόμο και Θεό, στον οποίο τρέφω βαθιά πίστη, ότι θα λάμψει η αλήθεια και θα αποδοθεί δικαιοσύνη».
«Αναρωτιέμαι μετά την παρούσα υπόθεση ποιος δικαστικός λειτουργός θα τολμήσει να ασχοληθεί με θέματα διαφθοράς πολιτικού προσώπου; Θα υπάρξει ποτέ ξανά κανείς πρόθυμος να καταθέσει ως μάρτυρας σε ένα κράτος που το καθεστώς προστασίας που ισχύει σε όλα τα πολιτισμένα κράτη, απαξιώνεται ως δοσιλογισμός; Ποια ξένη αρχή θα ξαναδώσει στοιχεία στην Ελλάδα;»
Όσο για τα κίνητρα της; «πρωταρχικό μέλημα μας, όπως και της προκατόχου μου, ήταν και παραμένει η αποζημίωση του ελληνικού δημοσίου για την όποια ζημία αποδειχθεί ότι υπέστη…»
Η πατρίδα μας έχει πληγωθεί, έχει υποφέρει, έχει χρεοκοπήσει, έχει υποστεί εθνικές ήττες λόγω ακριβώς αυτής της διαφθοράς και της ατιμωρησίας. Έχει δει να γιγαντώνονται εγκληματικές οργανώσεις λευκών κολάρων και γραβάτας, να φυγαδεύονται δισεκατομμύρια στο εξωτερικό και οι δράστες όχι μόνο να μείνουν ατιμώρητοι, αλλά να εξακολουθούν να βρίσκονται σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Έχει δει την κακοποίηση του πολιτεύματος, όπου ο τύπος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν λειτουργούν με γνώμονα την αλήθεια και την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, αλλά ως υπηρέτες οικονομικών συμφερόντων. Όπου ο καταχραστής, ο δοσίλογος, ο εγκληματίας, αρκεί να μοιράσει χρήμα σε διεφθαρμένα ΜΜΕ, για να ξεπλυθεί, να εκβιάσει, να γλιτώσει.
Απέναντι σε αυτή την λαίλαπα, η Ελλάδα διαθέτει ακόμα τους υπερασπιστές της. Τους γενναίους υπερασπιστές που είχε πάντα στην διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της. Αυτούς που θυσίασαν τον εαυτό τους για την πατρίδα, το δίκαιο, το δημόσιο συμφέρον. Που αρνήθηκαν κάθε είδους συνδιαλλαγή, που δεν γονάτισαν στις απειλές, την φαινομενική υπεροπλία των διεφθαρμένων, και την ισχύ τους.
Σε αυτή την μάχη, η Ελένη Τουλουπάκη και οι Εισαγγελείς κατά της διαφθοράς, δεν είναι μόνοι τους. Έχουν όλη την Ελλάδα στο πλευρό τους.
δημοκρατια