με τον οποίο για να διωχθούν τραπεζικά στελέχη για βαρύτατα αδικήματα πρέπει να κινηθεί νομικά εναντίον τους η ίδια η τράπεζα, η διοίκηση της Εθνικής αποφάσισε να μην προχωρήσει σε μηνύσεις σε βάρος των εμπλεκόμενων στο σκάνδαλο. Σύμφωνα με απάντηση της Εθνικής Τράπεζας στο Documento και όπως προκύπτει από απόφαση του διοικητικού συμβουλίου που εξεδόθη στις αρχές Μαρτίου και δημοσιεύθηκε στα μέσα ενημέρωσης «το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας αποφάσισε να μην ανακινήσει παλαιές υποθέσεις περί ευθύνης στελεχών της». Ως αποτέλεσμα, η υπόθεση, αν δεν έχει ήδη μπει στο συρτάρι, τείνει προς αρχειοθέτηση.
«Στη σχετική απόφαση κατέληξαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, αφού αξιολόγησαν και έκριναν όλα τα στοιχεία επί των υποθέσεων αυτών, μετά από αναλυτική ενημέρωση, με τη συνδρομή μάλιστα ελεγκτικής εταιρίας διεθνούς κύρους και συμπληρωματικών γνωματεύσεων ανεξάρτητων νομικών συμβούλων. Πέρασε με αυτόν τον τρόπο η γραμμή του διευθύνοντος συμβούλου της τράπεζας Παύλου Μυλωνά, ο οποίος είχε εξ αρχής ταχθεί κατά των εγκλήσεων, ενάντια στα όσα υποστήριζαν αλλά μέλη της διοίκησης του ομίλου» ανέφεραν τα δημοσιεύματα αναφορικά με την απόφαση της διοίκησης της τράπεζας.
Το σκάνδαλο της Πανγαίας
Το σκάνδαλο της Πανγαίας αποκαλύφθηκε από το περιοδικό Hot Doc τον Νοέμβριο του 2013. Πρόκειται για την πώληση της Πανγαίας, θυγατρικής εταιρείας της Εθνικής Τράπεζας, που είχε στο χαρτοφυλάκιό της 241 ακίνητα-φιλέτα και μεταβιβάστηκε με όρους δωρεάς στο fund Invel Real Estate, το οποίο αγόρασε αντί πινακίου φακής το 66% της Πανγαίας. Η πώληση της Πανγαίας δεν έγινε, ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, με διεθνή διαγωνισμό, αλλά με απευθείας διαπραγματεύσεις με τους ενδιαφερόμενους επενδυτές. Μάλιστα η Invel, δανειοδοτήθηκε με 418 εκατ. ευρώ με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, μικρότερο του 3%, από την ίδια την Εθνική Τράπεζα στην οποία ανήκε η Πανγαία. Ετσι η Invel έλαβε σε μορφή δανείου τα δύο τρίτα του απαιτούμενου ποσού για την εξαγορά του 66% της Πανγαίας. Για την υπόθεση, ασκήθηκε τότε διώξεις σε βάρος 22 ανθρώπων, ανάμεσά στους οποίους και στελέχη της Εθνικής Τράπεζας.
Κουκούλωμα με τον νόμο
Ωστόσο, με έναν από τους πρώτους νόμους της κυβέρνησης, πρακτικά δόθηκε αμνηστία σε τραπεζικά στελέχη σε βάρος των οποίων είχαν ασκηθεί αυτεπαγγέλτως ποινικές διώξεις. Συγκεκριμένα, το νομοθέτημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι για τις εκκρεμείς υποθέσεις απιστίας πρέπει πλέον (για να συνεχιστεί η διερεύνηση τους) να υποβληθεί έγκληση από τον δικαιούμενο, δηλαδή την πληγείσα από τα στελέχη της, τράπεζα. Μάλιστα ο νέος αυτός κατάπτυστος νόμος έδινε το δικαίωμα στις τράπεζες να υποβάλλουν την έγκληση του εντός τεσσάρων μηνών από την έναρξη της ισχύος του. Διαφορετικά οι δικογραφίες θα έμπαιναν στο χρονοντούλαπο μιας σκανδαλωδώς νομοθετούμενης αμνηστίας, δηλαδή θα τοποθετούνταν, στον κάλαθο των αχρήστων.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση φρόντισε εν μέσω πανδημίας να περάσει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία εξαιρέθηκαν από την αναστολή του χρόνου προθεσμίας παραγραφής που δόθηκε λόγω των κλειστών δικαστηρίων, όλες υποθέσεις για μεγάλα τραπεζικά σκάνδαλα και συναφή αδικήματα και βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Έτσι, κατάφεραν να βγάλουν από τη δύσκολη θέση τις τράπεζες που δεν πήγαν να υποβάλλουν την έγκληση διεκδικώντας την τιμωρία των στελεχών που είχαν διαπράξει απιστία σε βάρος τους (άρα επί της ουσίας σε βάρος των ελλήνων πολιτών). Με άλλα λόγια, έδωσαν την επιλογή στις τράπεζες όχι απλώς να «κουκουλώσουν» υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται στελέχη τους, αλλά και να μη χρειαστεί να δώσουν γι’ αυτό την παραμικρή εξήγηση.