Ένα είναι το πρόβλημα. Η Τουρκία. Εύστοχα ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου της Γαλλίας, Φρανκ Ριστέρ, αναφέρθηκε προ ημερών σε «Τουρκικό Ζήτημα» (Turkish Question), το οποίο οφείλουμε να επιλύσουμε.
Πώς θα αναλάβει η Βουλγαρία ένα τέτοιο ρόλο ...
με ανύπαρκτες ένοπλες δυνάμεις και φτώχεια καταραμένη, λεπτομέρειες…Τα φιλοτουρκικά – φιλογερμανικά λόμπι, που ευθυγραμμίζονται με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα (Ευρασιατισμός), επιχειρούν να περιορίσουν την Ελλάδα και κατά συνέπεια τις ναυτικές δυνάμεις της Δύσης. Αυτό έχει για αυτούς σημασία.
Μην ξεχνάμε ποτέ ότι Βουλγαρία και Τουρκία υπήρξαν εν όπλοις σύμμαχοι της Γερμανίας ενάντια στη Δύση.
Για αυτή την κατάσταση ευθύνες έχει και ο Ντ. Τραμπ, ο οποίος «γούσταρε» υπόκοσμο σαν τον Μπορίσοφ και τον Ερντογάν και το εξέφραζε δημοσίως χαρούμενος.
Αν και η μόνη φυσική σύμμαχος της Δύσης είναι η Ελλάδα, ως γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού αλλά κι ως έθνος συγγενικό των δυτικών, αφού οι Έλληνες δεν είναι Σλάβοι ή Τουρανομογγόλλοι, δηλαδή δεν έχουν δεσμούς αίματος με τους ανταγωνιστές του δυτικού κόσμου, φαίνεται ότι κάπου τη «χάνουμε» αυτή μας την προνομιακή σχέση γιατί ίσως δεν την πιστεύουμε εμείς οι ίδιοι και δεν τη διεκδικούμε αρκετά και με συνέπεια, όπως οι Ισραηλινοί, που κατάφεραν να έχουν τις ΗΠΑ εγγυήτρια δύναμη των συνόρων τους.
Η Ελλάδα, μία από τις ισχυρότερες χώρες «ήπιας ισχύος» παγκοσμίως, με εξαιρετικές και πανίσχυρες ένοπλες δυνάμεις, «κιβωτός» και «μήτρα» του δυτικού πολιτισμού, είναι απαράδεκτο να υφίσταται ταλανισμούς και εξευτελισμούς επειδή ένα φιλογερμανικό εγχώριο λόμπι και μια παρασιτική ολιγαρχία δίχως εθνική συνείδηση, τη θέλουν προτεκτοράτο αλλότριων ή ιδιοτελών συμφερόντων.
Από το 2012 υπερασπίζομαι σκληρά τον άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Ιερουσαλήμ και στην πορεία το μεγάλωμα αυτής της συμμαχίας με Κύπρο, Γαλλία, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τώρα τελευταία με Ινδία.
Η Γερμανία πριν δέκα χρόνια μας κατέστρεψε, βυθίζοντάς μας σε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση που στόχο είχε τη μετατροπή μας σε γερμανικό προτεκτοράτο και την αρπαγή των υδρογονανθράκων μας από γερμανικά συμφέροντα.
Σήμερα πάλι η Γερμανία μας οδηγεί στην καταστροφή.
Όχι μόνο επέβαλλε (πανευρωπαϊκά) αλλοπρόσαλλες πολιτικές απέναντι στην πανδημία -όπως το άνοιγμα του τουρισμού-, που μας οδηγούν σε νέα χρεοκοπία, όχι μόνο μας υποχρέωσε να παρατηρούμε τους Τούρκους να κάνουν έρευνες στην υφαλοκρηπίδα μας -μέγιστη ντροπή, εάν είχε αποδεχτεί τέτοια «συνθηκολόγηση» ο Τσίπρας όλοι οι εθνοκάπηλοι θα τον είχανε σταυρώσει-, όχι μόνο «πάγωσαν» οι έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης, που έπρεπε να είχαν ξεκινήσει, αλλά και όσοι τολμούν να υψώσουν ανάστημα εντός της χώρας, όπως ο Κοτζιάς παλαιότερα ή ο Δένδιας τώρα, στοχοποιούνται αναίσχυντα από το εκσυγχρονιστικό φιλογερμανικό λόμπι, με επιχειρήματα όμοια με του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Θυμάστε εκείνο τον σημιτάνθρωπο τον Ιωακειμίδη, που είχε κατηγορήσει τον Δένδια ότι «χάλασε» την έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου επειδή προχώρησε σε μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο;
Και μετά το ίδιο «επιχείρημα» υιοθέτησαν και άλλοι της ίδιας «παρέας»;
Θυμάστε τι έχουν υποστηρίξει Μπίστης και Βαλντέν;
Βγήκε εχθές (Παρασκευή) ο Τσαβούσογλου και δήλωσε:
«Όταν χάρη στην Γερμανία η Τουρκία θα άρχιζε συνομιλίες με την Ελλάδα, πριν την ανακοίνωση, η Ελλάδα υπέγραψε δήθεν καθορισμό θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο».
Φοβερό; Ο Τούρκος ΥΠΕΞ να έχει ίδια ρητορική με τους εγχώριους σημιτάνθρωπους;
Το τουρκικό ΥΠΕΞ να υιοθετεί την «επιχειρηματολογία» Ιωακειμίδη για να πλήξει την πατρίδα μας;
Κι όμως συνέβη, δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, δεν είναι συκοφαντία, συνέβη.
Θυμάστε τι δήλωσε ο Χουλουσί Ακάρ τον περασμένο Ιούλιο;
«Κάποιοι Έλληνες πανεπιστημιακοί, πολιτικοί και απόστρατοι στρατιωτικοί έχουν αρχίσει να κάνουν εκτιμήσεις προς την κατεύθυνση της δικής μας τοποθέτησης.
»Αναμένουμε από τους Έλληνες φίλους μας να να λάβουν υπόψη αυτές τις εκτιμήσεις που γίνονται με την κοινή λογική». Ούτε κρύβονται, ούτε ντρέπονται.
Και επειδή οφείλουμε να έχουμε μνήμη, για να οδηγούμαστε στην α-λήθεια, θυμάστε τι έγραφε ο Κώστας Σημίτης στις 9 Ιουνίου 2019 στην «Καθημερινή»;
«Η νέα κυβέρνηση, που θα αναδειχθεί από τις εκλογές του Ιουλίου, θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό θέμα της εξωτερικής πολιτικής μας, τις σχέσεις με την Τουρκία. (…) Ενα τουρκικό πλοίο με στόχο την έρευνα κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου πλέει ήδη επί της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Μπορεί πιθανότατα η Τουρκία να στείλει πλοίο σε τμήμα της υφαλοκρηπίδας, που η Ελλάδα θεωρεί ελληνική αλλά η Τουρκία τουρκική. (…) Το γεγονός αυτό, αντί να προκαλέσει την αρνητική στάση και τη διαμαρτυρία των συμμάχων της Ελλάδας, πιθανόν να τους οδηγήσει σε μια επιφυλακτική στάση. (…) Η Τουρκία επιδιώκει επίσης τη λύση του Κυπριακού με τη δημιουργία δύο κρατών, ενός τουρκικού και ενός ελληνικού, και όχι όπως έχει συμφωνηθεί με τη δημιουργία ενός ομόσπονδου κράτους με μέλη δύο κοινότητες, μία ελληνική και μία τουρκική», έγραφε με προφητικό χάρισμα, σαν να είχε δει όλο το έργο που ζούμε τους τελευταίους μήνες και κατέληγε στην ακόλουθη προτροπή:
«Πιστεύω ότι η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή».
Εμείς λοιπόν τι πρέπει τώρα να κάνουμε; Να συρθούμε σε «λύσεις όχι ευχάριστες» ή να πούμε όχι; Κι εάν πούμε όχι τι έχουμε να χάσουμε;
Να σας πω εάν σκύψουμε το κεφάλι τι έχουμε να χάσουμε: Την αξιοπρέπειά μας ως έθνος, την ηγέτιδα θέση που διεκδικούμε στην περιοχή, τα κοιτάσματά μας, την ευημερία και την πρόοδό μας, την οικονομική μας ανάταση, τους συμμάχους μας στην περιοχή που θα μας εγκαταλείψουν ως δειλούς κι αναξιόπιστους, θα καταφέρουμε να δώσουμε φιλί ζωής στην Τουρκία, η οποία θα γιγαντωθεί κι άλλο και σε 50 χρόνια από σήμερα θα μας «καταπιεί», αφού πρώτα φροντίσει να εποικιστεί η πατρίδα μας με μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους –πρόταση και του κ. Λιάκου για να αντιμετωπίσουμε το δημογραφικό, με εποικισμό των εδαφών μας και δημογραφική αλλοίωση της πατρίδας μας. Να σημειωθεί ότι η δημογραφική αλλοίωση θεωρείται έγκλημα πολέμου, ο κ. Λιάκος προτείνει να εγκληματίσουμε εις βάρος μας, να γίνουμε ιδανικοί αυτόχειρες, σαν να μη θυμόμαστε το δόγμα του πρώην προέδρου της Τουρκίας, Τουργκούτ Οζάλ:
«Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από ΄δώ μεριά και να τελειώνουμε μ΄ αυτούς».
Βγήκε η γερμανική Handelsblatt, την Παρασκευή, και έγραψε ότι «η Ελλάδα απομακρύνεται από τη Γερμανία – Διαφοροποιεί την εξωτερική της πολιτική».
Μα η Ελλάδα είχε διαφοροποιήσει την εξωτερική της πολιτική από τη Γερμανία όλη την τετραετία Τσίπρα. Ποιος επανέφερε την Ελλάδα στο γερμανικό άρμα; Ποιος;
Ενοχλήθηκε η φιλογερμανική – φιλοτουρκική «φάλαγγα» από την έντονη δημόσια κριτική του Νίκου Δένδια στη Γερμανία. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, με πρωτοφανή παρρησία, καυτηρίασε την αδιέξοδη πολιτική κατευνασμού. Και ζήτησε εμπάργκο όπλων στην Τουρκία και μη παράδοση των νέων υποβρυχίων που ναυπηγούνται από τους Γερμανούς. Εύχομαι ο Νίκος Δένδιας να τα καταφέρει.
Να εύχεστε και όλοι εσείς οι αυλικοί του Σημίτη να τα καταφέρει, αντί να τον υποσκάπτετε και η χώρα να μην οδηγηθεί σε ήττα ή σε ατιμωτική συνθηκολόγηση.
Διότι σε αντίθετη περίπτωση θα παρακαλάτε «τοῖς ὄρεσι καὶ ταῖς πέτραις· πέσατε ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ κρύψατε ἡμᾶς (…) ἀπὸ τῆς ὀργῆς».