Η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εμφάνιση φαινομένων διαφθοράς, φαυλότητας και εν γένει παρακμής. Δεν θα ανακαλύψουμε την πυρίτιδα επ’ αυτού. Όμως, από μια νέα κυβέρνηση και ένα νέο πρωθυπουργό, που επαγγέλθηκε, μεταξύ άλλων, «νέα...
αρχή στην πολιτική ζωή της χώρας» περιμένεις τουλάχιστον να μη διογκώσουν τέτοια φαινόμενα και μάλιστα πριν καν συμπληρώσουν δύο χρόνια θητείας.
Και όταν λέμε φαινόμενα διαφθοράς και φαυλότητας δεν εννοούμε όσα στιγματίζουν τη θητεία σχεδόν όλων των κυβερνήσεων. Αυτά τα θεωρούμε «φυσιολογικά». Για παράδειγμα, δεν εννοούμε το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση, όπως έχει αποκαλύψει ο πολύ καλός γνώστης της δημόσιας διοίκησης Παναγιώτης Καρκατσούλης, κάθε τρεις και λίγο σπάει κάθε ρεκόρ διορισμών μετακλητών στο Δημόσιο, ενώ ως αντιπολίτευση το κατακεραύνωνε συνεχώς όταν το έκαναν οι προηγούμενοι. Ούτε αναφερόμαστε στο απεχθές γεγονός να διορίζει πρόσωπα που, στο πρόσφατο παρελθόν, κατακεραύνωναν αυτούς τους διορισμούς από τη σκοπιά του « αντικρατιστή» και «φιλελεύθερου »-κανονική κωμωδία. Κι αυτό φαυλότητα και παρακμή είναι, αλλά ας το προσπεράσουμε.
Ούτε εννοούμε τους διορισμούς ασχέτων στις διοικήσεις των νοσοκομείων, ενώ η ΝΔ κατακεραύνωνε ακριβώς το ίδιο φαινόμενο επί κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτά «φυσιολογικά» είναι, ας τα αφήσουμε.
Εσχάτως, όμως, παρατηρούνται φαινόμενα φαυλότητας που προκαλούν το κοινό αίσθημα πέραν του συνήθους. Διότι στους διορισμούς μπορεί η κοινή γνώμη να είναι ανεκτική λέγοντας «όλοι τα ίδια κάνουν», αλλά δεν λέει το ίδιο όταν βλέπει, για παράδειγμα, να εμβολιάζονται κατά προτεραιότητα υπουργοί και άλλα κυβερνητικά ή κρατικά στελέχη και να χρειάζεται υψηλή παρέμβαση για να σταματήσουν. Αλλά και μετά από αυτό, το φαινόμενο συνεχίστηκε σε άλλα πεδία του ευρύτερου κρατικού μηχανισμού. Κι ενώ πιστεύαμε ότι όλα αυτά έχουν τελειώσει, έρχεται μια ερώτηση στη Βουλή από το Κίνημα Αλλαγής, που δείχνει ότι οι εκτός σειράς και χαριστικοί εμβολιασμοί συνεχίζονται. Αυτή δεν είναι «συνήθης» φαυλότητα. Είναι πρόκληση σε ένα πολύ ευαίσθητο για όλους θέμα, που αφορά την υγεία μας και δεν νοείται καμιά σκανδαλώδης προτεραιότητα πέραν της σαφώς καθορισμένης από την επιστημονική επιτροπή.
Η δεύτερη περίπτωση είναι εντελώς πρόσφατη και αφορά το βίο και την πολιτεία ενός παρακμιακού τηλε-σταρ. Και, φυσικά, δεν θα μας απασχολούσε αυτός ο βίος και η πολιτεία, αν δεν συνδεόταν με δημόσιες αρχές και με κρατικό χρήμα, που άλλοτε το πήρε και άλλοτε αποπειράθηκε δι’ απάτης να το πάρει, όπως παραδέχτηκε δημόσια ο πρώην υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης. Πόθεν αρύετο ο τύπος αυτός το θράσος να μπουκάρει στο υπουργείο απαιτώντας τα λεφτά «του»; Ηταν μόνο θράσος δικό του ή στηριζόταν σε κάποιες πλάτες τρίτων;
Δεν δόθηκε απάντηση επ’ αυτού. Όμως, αν συνυπολογίσουμε το γεγονός της 24ωρης φύλαξής του από την Ελληνική Αστυνομία και μάλιστα με πολυάριθμους φύλακες, δεν μπορεί να ήταν μόνο θράσος. Πώς γίνεται τη μια μέρα να διαψεύδεται από «πηγές» της Αστυνομίας η φύλαξη του περιβόητου Φουρθιώτη και την επομένη να επιβεβαιώνεται με επίσημη ανακοίνωση ότι αποσύρεται η φρουρά του; Ποιος έπεισε την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ ότι ο περί ου ο λόγος κινδύνευε από την…17Νοέμβρη; Μήπως δεν χρειαζόταν κάποιος να την πείσει, αφού έβλεπε το λιβάνισμα που έκανε από τη εφημερίδα που εξέδωσε στον νυν πρωθυπουργό, υπουργούς και άλλους αξιωματούχους; Πειστική απάντηση στα ερωτήματα δεν δόθηκε, μόνο προσπάθεια έγινε να απωθηθεί η υπόθεση στη λήθη.
Όλα αυτά είναι δείγματα φαύλων επιλογών και παρακμιακά φαινόμενα. Τα οποία είναι πιο ανησυχητικά επειδή συνέβησαν και συμβαίνουν πολύ πρόωρα, στο πρώτο μισό της θητείας της σημερινής κυβέρνησης. Μπορεί να μην τους δίνουν σημασία. Μέσα στην αλαζονεία της εξουσίας τους μπορεί να πιστεύουν σ’ αυτό που λέει η ρήση του Βέλγου συγγραφέα Πολ Καρβέλ: «Η πολιτική, όπως και το τροπικό δάσος, ανατροφοδοτείται από την ίδια την αποσύνθεσή της».