Με ένα κείμενο βόμβα ο πρόεδρος των εργαζομένων στην ΕΑΒ κάνει λόγο για «εσκεμμένο ξεπεσμό της ΕΑΒ» και δηλώνει ότι «είναι να απορεί κανείς, πως η παροχή αξιοπρεπών αποδοχών και η εφαρμογή σταθερών συμβάσεων εργασίας, θεωρούνται περισσότερο ασύμφορες, από την αποστολή αεροσκαφών και ελικοπτέρων στο εξωτερικό, με συνέπεια το υψηλό κόστος, αλλά και το αμφίβολο ποιοτικό αποτέλεσμα.
Για αυτούς που αρέσκονται σε τέτοιες τακτικές, είτε είναι πολιτικοί, είτε στρατιωτικοί, είτε δημοσιογράφοι, θα είμαστε εδώ παρόντες και απέναντι, ώστε να τους εκθέτουμε, προασπιζόμενοι τα εθνικά συμφέροντα και τις ένοπλες δυνάμεις».
Όλο το κείμενο του Νίκου Καπίρη:
Σε απάντηση άρθρων γνωστών ιστοσελίδων, οι οποίες ειδικεύονται σε αμυντικά θέματα και φιλοδοξούν να συμβάλουν στην χάραξη Εθνικής πολιτικής για την αμυντική βιομηχανία, παράλληλα με την δωρεάν συμβουλή για ορθότερη επιλογή πηγών πληροφοριών, έχουμε να παραθέσουμε και μία σειρά από πραγματικότητες και γεγονότα, τα οποία μάλλον κατακρημνίζουν τις θέσεις των αντιτιθέμενων, πλην πάντα φίλων, δημοσιογράφων του χώρου..
Για αρχή να αναφέρουμε, πως κίνητρο για την δημόσια υπεράσπισή μας δεν αποτελεί η καλή μας διάθεση να αντικρούουμε κάθε λίγο και λιγάκι τον κυνισμό ανθρώπων, που θεωρούν πως συμβάλουν στην προκοπή της χώρας, μηρυκάζοντας υπαγορευμένο λόγο. Το δικό σας «πεδίο μάχης» είναι ένα σκοτεινό γραφείο με ηλεκτρονικό υπολογιστή και όπλο σας το πληκτρολόγιο. Το δικό μας είναι τα υπόστεγα όπου συντηρούνται ιπτάμενα μέσα και σηναφής εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων, με θυσίες και κόπους που δεν έχετε στο παραμικρό αντιληφθεί. Όπλα μας τα κατσαβίδια και τα γερμανοπολύγωνα. Κίνητρό μας η αγάπη για την πατρίδα και τις «πετομηχανές», όπως θα τις αποκαλούσε ο αγαπημένος Κώστας Καββαθάς, που την προστατεύουν. Αυτοί λοιπόν που πραγματικά ενοχλήθηκαν από τις τοποθετήσεις για την κρατική ΕΑΒ και την σύγκρισή της με ιδιωτικούς φορείς του εξωτερικού, δεν είμαστε εμείς, αλλά οι ίδιοι οι «πελάτες της». Μετά τα δημοσιεύματα, επικοινώνησε μαζί μας πληθώρα στρατιωτικών λειτουργών, οι οποίοι μας ζήτησαν να απαντήσουμε στην πρόκληση. Ο κάθε ένας μπορεί να αντιληφθεί την σημασιολογία αυτής της κίνησης.
Στους κόλπους της ΠΑ, υπάρχουν συγκεκριμένοι ανώτατοι αξιωματικοί, οι οποίοι φέρουν ανάλογες απόψεις και δυστυχώς έχουν την δύναμη να επηρεάζουν τα πράγματα, διανέμοντας έργο της ΕΑΒ σε ανταγωνίστριες εταιρίες. Ευτυχώς είναι λίγοι και γνωστοί… Το μέλλον θα δείξει το πόσο πατριωτικά έδρασαν. Θα φανεί από τον ιδιωτικό πλουτισμό, ή και την εξέλιξη της στρατιωτικής τους και γιατί όχι, της πολιτικής τους σταδιοδρομίας. Εξάλλου, είναι πολύ πρόσφατη η δικαστική απόφαση για την εξαναγκαστική, λόγω διαγραφής, αθώωση δέκα συναδέλφων τους, εμπλεκομένων στο σκάνδαλο αμυντικών εξοπλισμών, που ενορχηστρώθηκε επί υπουργείας κύριου Παπαντωνίου. Πολύ κρίμα να εξεφτελίζεται έτσι η στολή… Στον αντίποδα, το σύνολο των στρατιωτικών της ΠΑ, από επιτελικά στελέχη μέχρι και τον τελευταίο σμηνία, ψηφίζουν… ΕΑΒ. Και αν δεν είναι αντικειμενικοί αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι συμβιώνουν και επιβιώνουν καθημερινά με τα αεροσκάφη και ελικόπτερα, είτε ως τεχνικοί, είτε ως ιπτάμενοι, τότε αλήθεια, ποιός άλλος μπορεί να είναι; Οι άνθρωποι «που βλέπουν τον αετό της αεροπορίας ψηλά», εμπιστεύονται την ποιότητα του παραγόμενου έργου της ΕΑΒ, παρόλο που οι ρυθμοί απόδοσης είναι τεχνηέντως χαμηλοί, γιατί γνωρίζουν πράγματα που ο απλός πολίτης αγνοεί. Αυτοί είναι οι επαγγελματίες που έχουν τα προσόντα να κρίνουν και όχι κάποιοι που τους σερβίρουν προπαρασκευασμένες πατάτες…
Να αναφερθούμε λοιπόν για αρχή στα οικονομικά και μετά να περάσουμε και στην ποιότητα των φορέων του εξωτερικού, που εκθειάζονται με τόσο πάθος.
Προ τριών μηνών, είχαμε παρουσιάσει σε τηλεοπτικό κανάλι και συγκεκριμένα σε εκπομπή σχετική με τέτοια ζητήματα, κάποια αντιπροσωπευτικά κόστη συντήρησης, εντός και εκτός συνόρων. Για να μην μακρηγορούμε, συνοψίζονται στον παρακάτω πίνακα:
Κατά την πτήση επαναπατρισμού, το αεροσκάφος προσγειώθηκε σε Ιταλικό έδαφος, προκειμένου να ανεφοδιαστεί με καύσιμο και να συνεχίσει. Αλίμονο! Παρουσίασε βλάβη στο σύστημα πηδαλιούχησης, (steering), με αποτέλεσμα την απώλεια του εμπλεκόμενου υδραυλικού συστήματος και την καθήλωσή του. Έσπευσε επιτόπου κλιμάκιο τεχνικών της ΠΑ, το επιδιόρθωσε και επέστρεψε όπως-όπως στην 113 ΠΜ… Έκτοτε έχει μεσολαβήσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα και η τύχη του συγκεκριμένου πυροσβεστικού αποτελεί μυστήριο. Άραγε είναι πλέον επιχειρησιακό, ή μήπως οι συνάδελφοι της ΠΑ, προσπαθούν να το φέρουν σε κατάσταση αντίστοιχη με εκείνων που παραδίδει η ΕΑΒ;
Συνεχίζοντας και αφού η επανάληψη αποτελεί πηγή μαθήσεως, να αναφερθούμε σε μερικές αλήθειες σχετικές με τον εσκεμμένο ξεπεσμό της ΕΑΒ. Τα έχουμε δημοσιεύσει και πάλι στο παρελθόν, αλλά φαίνεται πως λησμονήθηκαν, ή αγνοήθηκαν από πολλούς. Προ μνημονιακών πολιτικών, η εταιρία είχε φτάσει να αριθμεί ακόμα και τα 2500 άτομα προσωπικό και με τον δεδομένο φόρτο εργασιών, πραγματικά δεν περίσσευε σχεδόν κανένας. Οι παρεχόμενοι μισθοί, προφανώς δεν έκαναν κάποιον πλούσιο, αλλά επαρκούσαν για έναν αξιοπρεπή βίο και οι παραιτήσεις αποτελούσαν σπάνιο φαινόμενο. Με την εφαρμογή όμως των μέτρων που επέβαλαν οι δανειστές, η εταιρία κυριολεκτικά κατστράφηκε. Οι περικοπές των μισθών έφτασαν και ξεπέρασαν το 50% και το προσωπικό, λόγω πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και παραιτήσεων, έφτασε να αριθμεί τους 1200 περίπου εργαζόμενους. Ακόμα και ο όρος της Τρόϊκας, που επέτρεπε έναν διορισμό για κάθε πέντε αποχωρήσεις, στην περίπτωση της ΕΑΒ δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Η ορθοπόδηση της κρατικής Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας, δεν ήταν αρεστή, καθώς ενοχλούσε και εξακολουθεί να ενοχλεί, τόσο εγχώρια, όσο και ξένα συμφέροντα…
Δεν ήταν όμως μόνο η ΕΑΒ που διαλύθηκε, αλλά και οι ένοπλες δυνάμεις. Τι διαφορετικό θα μπορούσε να αναμένει κανείς, με μόλις 500 εκατομμύρια €, συνολικών ετήσιων δαπανών; Το αποτέλεσμα; Εκτεταμένος κανιβαλισμός, ο οποίος ελάμβανε χώρα καθημερινά, ώστε να πετά ότι διέθετε σε πτητικά μέσα η Πολεμική Αεροπορία. Περισσότερο «ξήλωμα» και λιγότερο συντήρηση. Έτσι έφτασαν τα περιβόητα C-130, να παραμένουν για χρόνια σταθμευμένα απ’ έξω… Και αφού αναφερόμαστε σε αυτά, ας μην ξεχνάμε, πως την εποχή που το τμήμα συντήρησης των μεταγωγικών απαρτιζόταν από 35 τεχνικούς, παραδίδονταν στην ΠΑ, 3 αεροσκάφη τον χρόνο. Μόνο την περίοδο μεταξύ των ετών 2008-2012, αποδόθηκαν 13… C-130! Όμως μετά την «μεγάλη φυγή», το συγκεκριμένο συνεργείο, έφτασε να αριθμεί, 8 μόλις άτομα. Ας κάνουμε μία αναγωγή της κατάστασης στο σύνολο των παραγωγικών τμημάτων, για να έχουμε την πλήρη εικόνα των συνεπειών… Και έρχονται ακόμα και σήμερα κάποιοι ανιστόρητοι και κατηγορούν την εταιρία στην οποία έχουν εγκλωβιστεί απομεινάρια αεροσκαφών και ελικοπτέρων, για την χαμηλή διαθεσιμότητα του στόλου. Περιμένουν με ελάχιστο προσωπικό και έλλειψη ανταλλακτικών, να βρεθούν μαγικές λύσεις. Ανακάλυψαν όμως την πηγή του κακού, ή τους την υπέδειξαν; Συγκρίνουν έναν κρατικό φορέα, ο οποίος είναι υποστελεχωμένος και με μισθούς μπανανίας, για το είδος και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών, με κολοσσούς του εξωτερικού, όπου το χρήμα για την προμήθεια υλικών ρέει και οι επαρκείς σε αριθμό εξειδικευμένοι τεχνικοί, αμοίβονται πλουσιοπάροχα… Τρεις, έως πέντε φορές επάνω από τους αντίστοιχους της ΕΑΒ. Εκεί καταλήγουν να εργάζονται και οι πεπειραμένοι Έλληνες μηχανικοί που παραιτούνται καθημερινά από την απαξιωμένη εταιρία. 143 άτομα, μόνο από τον Ιανουάριο, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2023. Πόσοι στο σύνολό τους τα τελευταία χρόνια; Άγνωστο. Η πληροφορία είναι εμπιστευτική, καθώς αποδεικνύει περίτρανα την αποτυχία των πολιτικών επιλογών για την ΕΑΒ.
Εάν ο μοναδικός Εθνικός φορέας αεροπορικής συντήρησης, δεν ήταν, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, αρεστός, τότε για ποιους λόγους υφίσταται ομάδα σημαντικών στον αεροδιαστημικό χώρο εταιριών, οι οποίες επιθυμούν συνεργασία; Θα αναρωτιέται κάποιος αντικειμενικά, τι είναι αυτό που τους προσελκύει. Κατά τα φαινόμενα, δεν είναι το οικόπεδο-φιλέτο. Διαθέσιμη γη για να χτίσεις εγκαταστάσεις, υπάρχει άφθονη σε πολλές χώρες του κόσμου. Προφανώς δεν είναι και οι κτιριακές υποδομές. Αν μη τι άλλο, η Lockheed Martin απέδειξε περίτρανα, πως με καλή θέληση και τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους, τα σύγχρονα υπόστεγα υψώνονται σε λίγους μόλις μήνες. Άρα τι απομένει ως επενδυτικό κίνητρο; Το εξειδικευμένο προσωπικό… Αυτό επιζητούν οι LM, η Boeing, η Pratt & Whitney, η Airbus και κάθε άλλος παγκόσμιος κατασκευαστής. Και ακριβώς επειδή οι εργαζόμενοι που προσλαμβάνει η ΕΑΒ, εκπαιδεύονται, εξειδικεύονται και στην συνέχεια αποχωρούν, οι σύμμαχοι Αμερικάνοι έκαναν πίσω, καθώς θεωρούν επενδυτική προτεραιότητα το έμψυχο δυναμικό. Αντίθετα δηλαδή από ότι έκαναν οι Ελληνικές κυβερνήσεις, τα τελευταία δέκα χρόνια. Η γη και τα κτίρια μένουν. Οι άνθρωποι είναι που φεύγουν…
Όλοι επιζητούμε μία ΕΑΒ κερδοφόρα, που να μην απομυζά τον ιδρώτα του λαού, όπως αρέσκονται κάποιοι να λένε. Κερδοφόρα όμως έναντι ποιου; Είναι γεγονός πως ιδιοκτήτης και πελάτης της εταιρίας, είναι το ίδιο το κράτος. Τα χρήματα λοιπόν βγαίνουν και μπαίνουν στην ίδια τσέπη. Δεν είναι κωμική σε αυτή την περίπτωση, η έννοια της κερδοφορίας; Το πραγματικό όφελος που επιφέρει ένας εθνικός φορέας, παρέχοντας υπηρεσίες συντήρησης στις ΕΔ, δεν αποτυπώνεται σε ισολογισμούς. Η λογική της ύπαρξης τέτοιων εταιριών, στηρίζεται στην απαίτηση για υψηλό ποιοτικό αποτέλεσμα και την αποφυγή απώλειας πολύτιμου συναλλάγματος στο εξωτερικό. Ο ιδιώτης, σκέφτεται ιδιωτικά… Για λόγους επιβίωσης, κίνητρό του αποτελεί το οικονομικό όφελος και μόνο αυτό. Σε αυτή την περίπτωση, οι ένοπλες δυνάμεις, μετατρέπονται σε κοινό πελάτη, ο οποίος εάν δεν θέλει να παραλαμβάνει αεροσκάφη με ατέλειες, θα πρέπει να πληρώνει εξωφρενικά ποσά και μάλιστα εκβιαστικά… Εφόσον θέλουμε να έχουμε ουσιαστική κερδοφορία, αυτή θα πρέπει να προκύψει μέσα από την προσέλκυση πελατών από το εξωτερικό. Και αυτό σημαίνει επενδύσεις από την πλευρά του κράτους, με την επέκταση των παραγωγικών εγκαταστάσεων και την σύναψη αξιοπρεπών συμβάσεων, με λογικούς μισθούς, ώστε να παραμείνει ο κόσμος εδώ. Ακούγεται υπερβολικό; Και όμως δεν είναι. Από την στιγμή που υπάρχει δυνατότητα διάθεσης μηνιαίων αποδοχών της τάξεως των 7000 €, σε παραιτηθέντες τεχνικούς της Ogma, οι οποίοι προσήλθαν ιδιωτικά μέσω υπεργολαβικής εταιρίας και έσπευσαν να αρμέξουν την «ιερή αγελάδα», κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την διαχείριση της ΕΑΒ…
Γενικά είναι να απορεί κανείς, πως η παροχή αξιοπρεπών αποδοχών και η εφαρμογή σταθερών συμβάσεων εργασίας, θεωρούνται περισσότερο ασύμφορες, από την αποστολή αεροσκαφών και ελικοπτέρων στο εξωτερικό, με συνέπεια το υψηλό κόστος, αλλά και το αμφίβολο ποιοτικό αποτέλεσμα. Για αυτούς που αρέσκονται σε τέτοιες τακτικές, είτε είναι πολιτικοί, είτε στρατιωτικοί, είτε δημοσιογράφοι, θα είμαστε εδώ παρόντες και απέναντι, ώστε να τους εκθέτουμε, προασπιζόμενοι τα εθνικά συμφέροντα και τις ένοπλες δυνάμεις. Αντίθετα, σε εκείνους που θα σκεφθούν ορθολογικά και θα λάβουν τις σωστές αποφάσεις για την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, θα σταθούμε δίπλα τους ως αρωγοί και σύμμαχοι, μακριά πάντα από κομματικές αγκυλώσεις και με γνώμονα το γενικό καλό.
Ο Πρόεδρος εργαζομένων της ΕΑΒ Καπίρης Νικόλαος.
https://www.militaire.gr/