ΤΟΥ ΔΡ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΙΣΤΟΛΑ
ΠΗΓΗ larissapress.gr
Μπορεί να έχουν περάσει μόλις 15 χρόνια από την αρχή της προεδρίας Ομπάμα, όμως αυτή η αλλαγή που έφερε στην κοινωνία έχει αλλάξει εντελώς και απότομα τη χώρα αλλά και τη Δύση γενικότερα. Η ιδέα της συμπερίληψης έχει περάσει σε κάθε μεγάλη εταιρία, διεθνή οργανισμό και σχεδόν σε κάθε κυβέρνηση δυτικής χώρας. Κάπου όμως μέσα σε αυτά τα χρόνια το πράγμα ξέφυγε και ενώ οι αρχικές προθέσεις ενδεχομένως να ήταν καλές, πλέον οδηγούμαστε σε μια δυστοπική κοινωνία και σε σύγκρουση πολιτισμών εντός των συνόρων των κρατών της Δύσης.
Από τη συμπερίληψη ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό έχουμε φτάσει να συζητάμε (στα σοβαρά) εάν τα φύλα είναι δύο ή πολύ περισσότερα, εάν ένας άντρας μπορεί να γεννήσει, να ψάχνουμε τον ορισμό της λέξης γυναίκα, ποιες τουαλέτες θα χρησιμοποιεί ποιος, στο να παίρνει η πρόνοια τα παιδιά από τους γονείς όταν εκείνα θέλουν να αλλάξουν φύλο και οι γονείς δε συμφωνούν. Από τη συμπερίληψη φυλετικών ομάδων περάσαμε στη ζήτηση εργασίας αποκλειστικά για μειονότητες, στον εξοστρακισμό δηλαδή του λευκού ετεροφυλόφιλου άνδρα και στις απαιτήσεις για φυλετικές αποζημιώσεις για τα χρόνια της δουλείας. Αλλά και στη διαγραφή ιστορικών προσώπων από την ιστορία επειδή με τη ματιά του σήμερα δεν είναι αρεστοί.
Από τη συμπερίληψη των θρησκευτικών μειονοτήτων, περάσαμε στο κλείσιμο εκκλησιών, στην πραγματοποίηση κάθε επιθυμίας των μουσουλμανικών κοινοτήτων (ώστε να μην μας πουν ρατσιστές). Από τη συμπερίληψη των μεταναστών στην κοινωνία περάσαμε στην αθρόα εισροή λαθρομεταναστών, με τις κυβερνήσεις να κάνουν στην ουσία τα στραβά μάτια, και στην προσπάθεια να μη φανούν στον κόσμο τα πολλαπλάσια αναλογικά εγκλήματα που διαπράττουν σε συγκεκριμένους τομείς (πχ βιασμοί) συγκεκριμένες ομάδες λαθρομεταναστών. Προσφάτως στη Βρετανία πήγαμε στα δυο μέτρα και δυο σταθμά όταν παρανομεί άτομο της πλειοψηφία με όταν παρανομεί (με πολύ σοβαρότερη παρανομία) λαθρομετανάστης.
Από την προσπάθεια να ανοίξει η κοινωνία λοιπόν περάσαμε στην προσπάθεια των μειονοτήτων για απόλυτη κυριαρχία. Με τη βοήθεια οργανισμών και κυβερνήσεων αυτή η ατζέντα προωθείται.
Το βλέπουμε παντού πλέον, το είδαμε και στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, το αθλητικό γεγονός της τετραετίας που παρακολουθεί σχεδόν όλος ο πλανήτης. Η κυρίαρχη θρησκεία της Δύσης λοιδορείται, το παλιό status quo χτυπιέται ώστε να αναδυθεί κάτι καινούριο. Αυτό έχει κάνει πολλούς πολίτες να απομακρυνθούν, οι περισσότεροι σιωπηλά καθώς φοβούνται για τις δουλείες τους, από αυτή την προσπάθεια επιβολής αλλαγής των κοινωνιών.
Στις ΗΠΑ βλέπουμε να φεύγουν από πολιτείες όπου κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί (πχ Καλιφόρνια, Νέα Υόρκη) και να πηγαίνουν σε πολιτείες που κυριαρχούν οι Ρεπουμπλικάνοι (πχ Τέξας, Φλόριντα). Δεν είναι μόνο κοινωνικό το ζήτημα αλλά και οικονομικό με τους μεν να ακολουθούν πιο σοσιαλιστικές πολιτικές ενώ τους δε πιο καπιταλιστικές αλλά σε πλαίσιο αυτονομίας. Αυτά δε θα αργήσουν να έρθουν και στην Ευρώπη. Ήδη τα πρώτα βήματα έχουν γίνει.
Η Δύση οδεύει προς μια σύγκρουση δύο κόσμων εντός της. Οι πολίτες ριζοσπαστικοποιούνται, το κέντρο συρρικνώνεται και παύει να έχει τη σημασία που είχε κάποτε. Οι δημοκρατίες χάνουν λίγο λίγο το φιλελεύθερο στοιχείο τους. Στο τέλος της διαδρομής δε θα συζητάμε για «φιλελεύθερες και μη φιλελεύθερες δημοκρατίες» αλλά για το ποιος κυριαρχεί σε κάθε μη φιλελεύθερη δημοκρατία. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος εάν τα σύνορα των χωρών μείνουν ως έχουν ή οδηγηθούμε σε διαχωρισμούς με βάση το τι κοινωνία θέλουμε. Ήδη τις μεγαλουπόλεις με την ύπαιθρο τις χωρίζει άβυσσος.