Η παρέα μας μίκρυνε.
Η παράταξη φτώχυνε.
Η πατρίδα έχασε ένα στυλοβάτη, η δικαιοσύνη ένα πιστό υπηρέτη κι η κοινωνία ένα
μαχητή.
Σε όλη του τη ζωή υπήρξε απλός, έντιμος, καθαρός και αμετακίνητος στις αρχές που
οι γονείς του τον προίκισαν, με την εργατικότητα, το καθαρό μυαλό και τον
καθαρότερο χαρακτήρα.
Ξεκίνησε από ένα χωριό της Μεσσηνίας κι ακολούθησε δική του πορεία ζωής .
Υπηρέτησε και εκπροσώπησε τους συναδέλφους του με ήθος, ευπρέπεια και
δυναμισμό σαν Πρόεδρος και μέλος του ΔΣΑ.
Υποστήριξε φτωχούς και κατατρεγμένους.
Ποτέ δεν κυνήγησε το χρήμα και τη δόξα.
Ποτέ δεν αρνήθηκε τη βοήθεια σε όσους την είχαν ανάγκη.
Του αρκούσε η αγάπη των φίλων και η επικράτηση του δικαίου και της αλήθειας.
Αντιπαρατέθηκε με πανίσχυρα συστήματα εξουσίας, μπαίνοντας μπροστά στην πρώτη
γραμμή.
Για την αλήθεια, το δίκαιο, την κοινωνία.
Πλήρωσε με προσωπικό κόστος την αντιμνημονιακή του στάση, την κόντρα του με την
Τρόϊκα των δανειστών και τη νομική του στάση στο έγκλημα της ΕΛΣΤΑΤ-Γεωργίου.
Εκπρόσωπος μιας ηρωικής γενιάς που δυστυχώς χάνεται και μιας ιδεολογίας που
προδόθηκε από τα μέσα .
Σεβαστός από φίλους κι αντιπάλους, γιατί πάνω απ’ όλα έβαζε την πατρίδα, τον
άνθρωπο, την αλήθεια και το δίκαιο.
Δεν παρεξέκλινε των αρχών του μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του.
Ποτέ του δεν απαίτησε και δεν συναλλάχθηκε .
Πορευτήκαμε στους ίδιους δρόμους από νέοι φοιτητές μέχρι και σήμερα κι είμαστε
περήφανοι που δώσαμε μαζί μάχες, ατίθασοι κι ανυπότακτοι.
Φίλε κι αδελφέ Γιάννη,
αφήνεις πίσω μια τεράστια περιουσία έργο και παρακαταθήκη, την υστεροφημία σου,
την καθαρότητα σου και τη καθολική κοινωνική αναγνώριση.
Όλοι εμείς οι φίλοι σου, συνεργάτες και συναγωνιστές σου, η μεγάλη σου οικογένεια,
θα σε θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό.
Θα θυμάμαι πάντα τις ψύχραιμες λαι ρεαλιστικές συμβουλές σου, την πορεία σου από
τη Σκληρού στον Πειραιά, στη ΔΑΠ Νομικής Κομοτηνής, στο Πλωτίνι στο Διδυμότειχο,
στην ΟΝΝΕΔ, στις δίκες της ΕΛΣΤΑΤ, την άρνηση σου να δεχθείς την Τρόϊκα, τις μαζικές
δικηγορικές αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, την παληκαρίσια επικράτηση σου στο
ΔΣΑ, το έργο σου απ’ όπου πέρασες, τη μαχόμενη δικηγορία, την αφοσίωση σου στους
νέους συναδέλφους και τόσα άλλα που μόνο εμείς οι δυό ξέρουμε .
Σε χαιρετώ και σε ασπάζομαι.
Μέχρι να ξανασυναντηθούμε εκεί ψηλά.
Γιατί οι αετοί, μόνο ψηλά πετάνε.
Καλό ταξίδι φίλε κι αδελφέ .