ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΑΘΗ
Όλα τα ολιγαρχικά και απολυταρχικά μορφώματα έχουν ως αξιωματική αρχή την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, του οποίου η ερμηνεία παρέχεται κάθε φορά από την εκάστοτε εξουσία και όλα χρησιμοποιούν τις εκλογές για την ανάδειξη όλων των πολιτικών αξιωματούχων. Δηλαδή, όλα είναι κατασκευασμένα με βάση το γενικό πλαίσιο του ρεπουμπλικανισμού και όλα υπηρετούν την οικονομία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, όπου οι έχοντες κεφάλαια τα επενδύουν για παραγωγή προϊόντων, τα οποία στη συνέχεια τα διαθέτουν προς πώληση σε αγορές υποτίθεται ελεύθερες.
Οι τιμές των προϊόντων τους καθορίζονται με βάση την προσφορά και τη ζήτηση. Στο καπιταλιστικό σύστημα το δίδυμο αυτό ελέγχεται από τα μονοπώλια και τα καρτέλ, άρα και η αγορά, οπότε δεν μπορεί, αντικειμενικά, να προκύψει ελεύθερη αγορά. Ο έλεγχος αυτός εξασφαλίζει σε αυτά τα μεγάλα κέρδη στα οποία είναι ενσωματωμένη και η αισχροκέρδεια. Οι όποιες παρανομίες ελέγχονται από τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος στο μόνο που διαπρέπει μέχρι σήμερα είναι, συνήθως, ο πλουτισμός κάποιων ελεγκτών!
Όπως ανέπτυξα σε άλλη εκδήλωση, σαν αυτήν, υπάρχει ακόμα ειρηνικός τρόπος με τον οποίο τα μη δημοκρατικά πολιτεύματα μπορούν να μετασχηματιστούν σε δημοκρατικά, ώστε να γίνει εφικτή η απαλοιφή των προνομίων του μεγάλου κεφαλαίου με τα οποία καθιστά αδύνατη τη λειτουργία μιας αγοράς απαλλαγμένη από τους περιβόητους αθέμιτους ανταγωνισμούς που παράγουν την αισχροκέρδεια (λεπτομέρειες στο βιβλίο μου).
Το μεγάλο ζήτημα της αισχροκέρδειας για να απαλειφθεί χρειαζόμαστε τη δημοκρατία κι’ αυτό γιατί στο δημοκρατικό πολίτευμα είναι εφικτός ο έλεγχος του διδύμου: προσφορά και ζήτηση με έναν θεσμό της καταναλωκρατίας που έχω επινοήσει. Ο θεσμός αυτός διαθέτει ένα είδος ανοσοποιητικού συστήματος που μας προφυλάσσει από κάθε αισχροκέρδεια, όπως προφυλάσσεται και ο οργανισμός μας από πολλές ασθένειες.
Οι στρατιώτες- κύτταρα, που μάχονται εναντίον της ασθένειας αισχροκέρδεια, είναι οι καταναλωτές. Το κίνημα των καταναλωτών οργανώνεται σε νέα βάση και θα διαθέτει την εξουσία να καθορίζει το διοικητικό συμβούλιο του θεσμού, του οποίου τα μέλη πρέπει να ικανοποιούν ορισμένα προαπαιτούμενα σχετιζόμενα με το επίπεδο γνώσεων και εμπειρίας. Η ανάδειξή τους θα γίνεται από ομάδα εθελοντών προερχόμενη από διάφορους τομείς της παραγωγής με τη διαδικασία της κλήρωσης, ώστε να μην είναι προϊόν διαπλοκής, για μια θητεία και θα είναι ανακλητά από τη βάση.
Ο θεσμός της καταναλωκρατίας είναι μια εταιρεία που παράγει προϊόντα ή που εμπορεύεται προϊόντα. Η εταιρεία ιδρύεται με λεφτά του δημοσίου, της οποίας το διοικητικό συμβούλιο προκύπτει με συγκεκριμένη διαδικασία από την οργάνωση των καταναλωτών. Το κεφάλαιο αυτής της επένδυσης δίδεται με τον όρο ότι η αξία του παραμένει σταθερή δια μέσω των αποσβέσεων και τις επενδύσεις.
Εάν στο τέλος το χρόνου η εταιρεία έχει κέρδη, τότε ή οι παραγωγοί πούλησαν τη σοδειά τους σε χαμηλότερη τιμή ή οι καταναλωτές αγόρασαν τα προϊόντα ακριβότερα, οπότε το μέρισμα των κερδών επιστρέφει στους παραγωγούς ή στους καταναλωτές με βάση τον όγκο των πωλήσεων ή των αγορών του καθενός.
Μια απλή μορφή της καταναλωκρατίας μπορεί να είναι μια εταιρεία που εμπορεύεται προϊόντα που διακινούνται μέσω σουπερμάρκετ. Η εταιρεία αυτή κάνει συμβάσεις με τους τοπικούς παραγωγούς, σε πρωτογενή και μεταποιητική μορφή, όπως κάνουν και οι μεσάζοντες, με τη διαφορά ότι τώρα οι τιμές διαμορφώνονται με στόχο την προστασία, κατ’ αρχάς, του εισοδήματος των παραγωγών.
Σε πρώτη φάση και με μια, τώρα, διαφανή διαδικασία τα διαθέτει σε κεντρικές αγορές και σε σουπερμάρκετ σε τιμές απαλλαγμένες από αισχροκέρδεια. Στη συνέχεια μπορεί να αναπτύξει ακόμα και δίκτυο σουπερμάρκετ, εάν αυτό κριθεί αναγκαίο, με στόχο να εξασφαλίζει τιμές ελεύθερες από την αισχροκέρδεια για τους καταναλωτές. Αυτό για να επιτευχθεί η εταιρεία θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχει τη ζήτηση και την προσφορά στον τομέα αυτόν και για τον λόγο αυτό θα πρέπει το μέγεθος των δραστηριοτήτων της να διαθέτει χαρακτηριστικά εθνικού δικτύου. Να είναι, δηλαδή, η εταιρεία κυρίαρχος της αγοράς.
Μια σημαντική παρενέργεια αυτής της διαδικασίας είναι ότι δίνεται για πρώτη φορά η δυνατότητα να αναπτυχθεί η περιφέρεια και να αντιστραφεί η πορεία της αστυφιλίας, γιατί αυτός ο τρόπος λειτουργίας της εταιρείας σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς δημιουργεί νέο αναπτυξιακό περιβάλλον, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και υποδομές για καλλίτερη ποιότητα ζωής σε κάθε περιφέρεια.
Σταδιακά η οικονομία της χώρας θα αποκτήσει τέτοιους θεσμούς και σε άλλους τομείς, όπως είναι η χρήση της τεχνολογίας με στόχο τη μείωση του κόστους παραγωγής στον αγροτικό τομέα, στην ενέργεια κτλ., που θα αποτελούν αποτελεσματικά αναχώματα στην αισχροκέρδεια και θα καθορίζουν και τη μορφή της οικονομίας της δημοκρατίας, δηλαδή, το είδος της ανάπτυξης που θέλουμε. Με τέτοιους θεσμούς θα φτάσουμε στη μορφή της οικονομίας της δημοκρατίας, όπου σε κάθε τομέα, θα υπάρχει και θα λειτουργεί, πλέον, η ελεύθερη αγορά.
Οι νέοι θεσμοί θα έχουν επίσης ως αποστολή την δημιουργία κέντρων φιλικά προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Το άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η κατανομή του παραγόμενου πλούτου. Με βάση τα στοιχεία η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Για το θέμα αυτό οι συνήθεις προτάσεις περιστρέφονται γύρω από την αύξηση των φόρων στους πλούσιους. Ο ThomasPikettyαπό καιρό προτείνει έναν μικρό συντελεστήφορολόγησης των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων.
Καλές είναι αυτές οι προτάσεις αλλά τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα είναι ασήμαντα, ενώ ευδοκιμούν οι offshores και οι φορολογικοί παράδεισοι. Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος που υπάρχει, και το φωνάζω χρόνια, είναι ο ΦΠΑ. Τον οποίο εισπράττεις από όλους και τον επιστρέφεις στους χαμηλόμισθους ενισχυμένος με μόνιμη επιδότηση στο απαραίτητο ύψος και συγχρόνως τον επενδύεις στους τομείς του κοινωνικού κράτους για βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών.
Δυστυχώς, οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί συνεχώς ζητάνε μείωση του ΦΠΑ και του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, που σημαίνει λιγότερα έσοδα για το κράτος και μεγαλύτερες επιστροφές φόρου στους πλουσιότερους! Τέτοιου είδους πολιτικές, ιδίως σε πληθωριστικές περιόδους, αποτελούν τροφή του τέρατος της αισχροκέρδειας. Το μέγιστο ύψος του ΦΠΑ στα προϊόντα θα πρέπει, όμως, να μην επηρεάζει αρνητικά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων, κατά τα άλλα ναι στον λελογισμένο υψηλό ΦΠΑ.
Τέλος υπάρχει και το θέμα επιδοτήσεων εταιρειών κάθε μορφής, συνήθως με λεφτά των φορολογημένων, αλλά με την παραγόμενη αξία και υπεραξία να μένει στις τσέπες των ιδιωτών.Αντί αυτής της σπατάλης και ιδιότυπης «κλοπής» των χρημάτων των φορολογημένων,το κράτος να συμμετέχει, όπως και οι ιδιώτες σε τέτοιες χρηματοδοτήσεις, με αντάλλαγμα την απόκτηση μετοχών που θα δικαιούνται μέρισμα από τα κέρδη με στόχο την αύξηση των εσόδων του από τον τομέα των επενδύσεων και τη σύγχρονη μείωση των άμεσων φόρων των πολιτών με χαμηλά εισοδήματα.
https://www.defence-point.gr/