Ας πούμε ότι έχετε μια επιχείρηση και μόλις έχετε προσλάβει έναν υπάλληλο και αυτός την πρώτη μέρα της δουλειάς ζητά άδεια. Θα είναι πολύ περίεργο να μην του ανακοινώσετε ότι τελικά δεν θα συνεργαστείτε γιατί προτιμάτε κάποιον που να θέλει στ’ αλήθεια να δουλέψει. Ας πούμε ότι είστε ένας γονιός που ψάχνει έναν καθηγητή αγγλικών για να κάνει ιδιαιτέρα στο παιδί σας και μόλις τον βρίσκετε και συμφωνείτε, ο καθηγητής ξαφνικά ανακοινώνει ότι τελικά τον Σεπτέμβριο θα λείψει. Φαντάζομαι ότι δύσκολα θα αφήνατε την εκπαίδευση των παιδιών σας σε έναν τόσο ανεύθυνο άνθρωπο. Και στα δύο παραδείγματα η αντίδραση οφείλεται στο ενδιαφέρον που δείχνετε για τη επιχείρησή σας και την εκπαίδευση του παιδιού σας. Δηλαδή σε ένα ενδιαφέρον που δεν δείχνει το ελληνικό κράτος για τα δημόσια σχολεία και την εκπαίδευση των μαθητών που φοιτούν σε αυτά.
Αποτέλεσμα της αδιαφορίας του ελληνικού κράτους (δηλαδή των ελληνικών κυβερνήσεων) είναι το ένα τέταρτο, το 25%, των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών να παίρνει άδεια με το που διορίζεται. Ο ένας στους τέσσερις συμπολίτες που ζητούν δουλειά εκπαιδευτικού από το ελληνικό δημόσιο, μόλις παίρνει τη δουλειά βρίσκει τρόπο να μην πάει να κάνει τη δουλειά που ζήτησε. Και φυσικά τα καταφέρνει αφού, όπως όλοι ξέρουμε, η βασική δουλειά του δημοσίου δεν είναι να εξυπηρετεί όλους τους πολίτες αλλά τους διορισμένους σε αυτό.
Προφανώς η ζωή έχει απρόοπτα και αναποδιές αλλά κάπως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το 25% των νεοδιόριστων έπεσαν θύματα κάποιου απρόοπτου ή κάποιας αναποδιάς. Αν είναι έτσι, θα πρέπει επειγόντως να γίνει κάποια ειδική επιστημονική μελέτη προκειμένου να μελετηθεί η συγκεκριμένη ομάδα που τα μέλη της τραβούν πάνω της σε τέτοιο ποσοστό τα απρόοπτα και τις αναποδιές της ζωής τη στιγμή ακριβώς που επιτέλους παίρνουν τη δουλειά που έχουν ζητήσει.
Διαφορετικά θα πρέπει οι περισσότεροι από αυτούς τους συμπολίτες να απολυθούν προκειμένου να αναζητήσουν κάποια δουλειά η οποία δεν θα τους δημιουργεί τόσο μεγάλη αποστροφή ώστε να αναγκάζονται να ζητούν άδεια πριν ακόμα την ξεκινήσουν.
Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν το κράτος (δηλαδή οι κυβερνήσεις) νοιαζόταν για την ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης. Αν δηλαδή οργάνωναν τις προσλήψεις καλύτερα, αν στ’ αλήθεια αξιολογούσαν τους ανθρώπους που προσλαμβάνουν κι αν έκαναν τη δυνατότητα άδειας στην έναρξη της σχολικής χρονιάς πολύ δύσκολη. Αλλά αυτό είναι κάπως απίθανο να συμβεί. Μην ξεχνάτε ότι οποιαδήποτε άνοδος στην ποιότητα της παρεχόμενης από το δημόσιο παιδείας θα στερούσε το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχουν τα βλαστάρια των στελεχών όλων των κυβερνήσεων φοιτώντας στα ιδιωτικά.
Έτσι, τα παιδιά που πηγαίνουν στα δημόσια σχολεία θα παραμείνουν καταδικασμένα να έχουν για δασκάλους και καθηγητές ανθρώπους που τους απωθεί τόσο πολύ η δουλειά τους ώστε να τρέχουν να ζητήσουν άδεια πριν ακόμα ξεκινήσουν να την κάνουν. Και μπράβο τους.
Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/koinonia/923556/oi-mathites-sto-eleos-ekpaideutikon-pou-sihainodai-ti-douleia-tous