Από τη δημοσκόπηση της Marc για το δελτίο ειδήσεων του ΑNT1 προκύπτουν σε γενικές γραμμές τα ίδια στοιχεία που έχουμε δει στις περισσότερες μετρήσεις... Φθορά της κυβέρνησης, προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας στην πρόθεση ψήφου, αναιμικές επιδόσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, επιρροή σχημάτων (Τσίπρα, Σαμαρά, Καρυστιανού) που ακόμη δεν έχουν δημιουργηθεί και δεν ξέρουμε αν θα δημιουργηθούν και επίσης καταγράφονται τα προβλήματα που προκαλούν κόστος στο σύστημα που διοικεί τη χώρα.
Η ακρίβεια στην πρώτη θέση (σε μόνιμη βάση), τα Τέμπη στη δεύτερη (μιλάμε για έγκλημα), σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ στην τρίτη (το πιο πρόσφατο). Δεν μπορείς όμως να μη σημειώσεις κάτι που μόνο θλίψη φέρνει σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι, εκτός από την οικονομία, υπάρχει και η δημοκρατία, η οποία δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της.
Εξηγούμαι: Στον πάτο του καταλόγου των προβλημάτων οι πολίτες τοποθετούν την υπόθεση των υποκλοπών με ποσοστό 0,7%. Τόσο χαμηλά ένα θέμα που αφορά το πολιτικό σύστημα; Ενα σκάνδαλο που έμεινε ατιμώρητο; Μια βρόμικη ιστορία στην οποία ενεπλάκησαν ο πρωθυπουργός, που έχει την ευθύνη για την ΚΥΠ, και στενοί συνεργάτες του, με θύματα πολιτικό αρχηγό (ο Νίκος Ανδρουλάκης το πάλεψε), κορυφαίους υπουργούς (δεν έβγαλαν κιχ), ένστολους (η σιωπή τους ανταμείφθηκε), επιχειρηματίες (διαμαρτυρήθηκαν παρασκηνιακώς), δημοσιογράφους (έπραξαν τα δέοντα) και με την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας να λειτουργεί σαν υπηρέτης της κυβέρνησης και να βάζει την υπόθεση στο αρχείο μετά από… εξονυχιστικό έλεγχο;
Ενα σκάνδαλο που αν είχε γίνει σε άλλη χώρα της Ευρώπης θα είχε παραιτηθεί η κυβέρνηση; Στη Γαλλία κάποιοι κουτόφραγκοι δικαστές στέλνουν στη φυλακή τον Σαρκοζί, στην Ελλάδα οι εξουσίες (δημόσιες και ιδιωτικές) είναι στο απυρόβλητο και μερικές φορές βγαίνουν με απύλωτο θράσος στην αντεπίθεση υποστηρίζοντας ότι υπάρχει σκευωρία.
Αναρωτιέται κανείς γιατί τόσο μικρή σημασία από την πλευρά των πολιτών που πήραν μέρος στο συγκεκριμένο γκάλοπ; Μια πρόχειρη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για ένα θέμα που έχει παλιώσει και δεν βρίσκεται πια ψηλά στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου. Καινούργια προβλήματα έχουν πάρει τη θέση του και είναι κυρίως αυτά που αδειάζουν τις τσέπες των Ελλήνων. Δεν έχουμε να φάμε, θα σου πουν πολλοί, δεν μπορούμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς, ο μισθός εξανεμίζεται πριν κλείσει ο μήνας, κάτω από αυτές τις συνθήκες θα έχουμε μυαλό να ασχοληθούμε τόσο καιρό μετά με τις υποκλοπές;
Μα, και την περίοδο που συζητούσουμε για το σκάνδαλο των υποκλοπών και το μέγαρο Μαξίμου προσπαθούσε με ερασιτεχνικό τρόπο να σκεπάσει τις παρακρατικές πρακτικές του, το ενδιαφέρον του κόσμου ήταν μειωμένο. Ελάχιστοι ασχολούνταν, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία ήταν σοβαρά, τα γεγονότα βοούσαν, οι δράστες δεν ήταν καθόλου πειστικοί και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούσαν παραιτήσεις.
Φοβάμαι πως άλλη είναι η αιτία για την αδιαφορία του κόσμου. Οι περισσότεροι έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι οι παράνομες παρακολουθήσεις είναι ο κανόνας. Ολες οι κυβερνήσεις έχουν μετέλθει τέτοια μέσα, οπότε δεν υπάρχει κάτι αξιοπερίεργο ούτε στην προκειμένη περίπτωση. Η τιμωρία στην Ελλάδα μελών του πολιτικού προσωπικού που καταπατούν τους νόμους είναι η εξαίρεση. Τα κόμματα εξουσίας έχουν…πλούσιο βιογραφικό στις υποκλοπές. Οταν έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή δεν διστάζουν και δεν φοβούνται.
Οι μηχανισμοί άμυνας (τα αντίβαρα δηλαδή) είτε είναι σε ύπνωση, είτε υπολειτουργούν, είτε έχουν αλωθεί. Το είδαμε στο παρελθόν και με κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και με κυβερνήσεις της Δεξιάς και σίγουρα, ισχυρίζονται αρκετοί, μπήκε στον πειρασμό να κάνει το ίδιο, ενδεχομένως και να υπέκυψε, και ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-2019. Συνεπώς ματαιοπονεί όποιος θέλει να αλλάξει την κατάσταση στο πεδίο αυτό. Μιλάμε για ήττα. Οι ελέω εκλογικού νόμου κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες κάνουν ό,τι γουστάρουν, οι φιλελεύθερες ολιγαρχίες (για να θυμηθούμε τον Καστοριάδη) δίνουν τη γραμμή στις κυβερνήσεις, οι κοινωνικές πλειοψηφίες επιλέγουν ως μορφή αντίστασης την αποχή.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr