Μαρίνες: Tο ξεπούλημα του αιγιαλού και των εσόδων των δήμων

 

Οι μαρίνες της Αττικής θα μπορούσαν να αποτελούν χρυσοφόρα φλέβα για τους δήμους και το Δημόσιο. Αντί γι’ αυτό, αποτελούν άλλο ένα παράδειγμα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, με τους πολίτες και την τοπική αυτοδιοίκηση να μένουν με τα… ψίχουλα.

Ο μοναδικός δήμος που αντέχει είναι η Γλυφάδα. Διαθέτει τρεις μαρίνες, τις οποίες εκμεταλλεύεται ο ίδιος και αποκομίζει σημαντικά έσοδα, χρήματα που επιστρέφουν στους δημότες μέσω έργων και υπηρεσιών. Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Στα χέρια ιδιωτών

Όλες οι υπόλοιπες μαρίνες έχουν περάσει σε ιδιώτες. Η Βουλιαγμένη, που πρόσφατα «μεγάλωσε» θάβοντας τον βυθό κάτω από τόνους τσιμέντου. Το Ελληνικό, που τσιμεντάρεται περισσότερο από ποτέ στο πλαίσιο της γνωστής «μεγάλης επένδυσης».

Ο Άλιμος, που χρόνια τώρα σέρνεται σε μια διαδικασία που θυμίζει το γεφύρι της Άρτας. Ο Φλοίσβος, η πρώτη που παραχωρήθηκε και έγινε βιτρίνα για τα μεγάλα yachts. Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που αντί για πράσινο και κοινόχρηστους χώρους, έχει μόνο τσιμεντένιες εκτάσεις.

Και φυσικά το Λαύριο, που αντί να αποτελέσει αναπτυξιακό κόμβο για την περιοχή, αποδίδει μόνο στα ταμεία των ιδιωτών.

Το Δημόσιο και οι δήμοι; Παίρνουν μόνο το φιλοδώρημα.

«Εμπόδιο» οι ναυτικοί όμιλοι

Οι ναυτικοί όμιλοι που ιστορικά αποτελούσαν κομμάτι του κοινωνικού ιστού, αντιμετωπίζονται ως εμπόδιο στα σχέδια των μεγάλων συμφερόντων. Οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα, και οι τοπικές κοινωνίες χάνουν ένα τσουβάλι λεφτά που θα μπορούσαν να επενδυθούν σε έργα για τους ίδιους.

Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: για άλλη μια φορά, οι διοικούντες ξεπούλησαν την περιουσία του ελληνικού λαού. Με πρόσχημα την ανάπτυξη, παραδίδουν σε ιδιώτες ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε — τον αιγιαλό, τον δημόσιο χώρο, τα έσοδα που δικαιούνται οι πολίτες.

https://www.newsbreak.gr/