1. Ο ρόλος του κλίματος είναι τεράστιος στην παραγωγή. Με τη ζέστη, οι αγελάδες παράγουν λιγότερο.
2. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν τα ατέλειωτα λιβάδια της Κεντρικής Ευρώπης, όπου οι αγελάδες βόσκουν μεγάλο μέρος του χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές είναι στο σταύλο, άρα ταίζονται με ζωοτροφές που φυσικά κάποιος τις πληρώνει.
3. Οι ελληνικές αγελαδοτροφικές μονάδες είναι μικρές και διάσπαρτες στη χώρα, άρα το κόστος είναι μεγαλύτερο ανά μονάδα παραγωγής, όπως και τα μεταφορικά.
Τούτων δεδομένων, το ελληνικό γάλα είναι ακριβότερο. Όπως συμβαίνει για παράδειγμα και με τα πορτοκάλια, που είναι φθηνότερα στην Ελλάδα και ακριβότερα στη Σουηδία…
Κακώς λοιπόν, κάκιστα, κάποιοι από την ελληνική διαπραγματευτική ομάδα δέχθηκαν να βάλουν στο τραπέζι των συζητήσεων με την τρόικα τη ρύθμιση της ατζέντας του ΟΟΣΑ σχετικά με το γάλα. Ή δεν ήξεραν τι έκαναν, ή το έκαναν επίτηδες για να εξυπηρετήσουν πολυεθνικές, κρυπτόμενοι πίσω από το “συμφέρον” του καταναλωτή που θα απολαμβάνει στο εξής φθηνότερο γάλα κατά μερικά λεπτά του ευρώ σε σχέση με σήμερα.
Τι θα γίνει αν περάσει η διάταξη από τη Βουλή; Νομίζετε πως θα πάθουν τίποτα οι ελληνικές βιομηχανίες; Λάθος! Ήδη έχουν κάνει τις επαφές τους και θα εισάγουν γάλα από τη Ρουμανία για παράδειγμα, και όλα καλά, όλα ωραία.
Αυτοί που θα την πληρώσουν είναι οι παραγωγοί. Και σε αυτή τη ρημάδα τη χώρα, αυτό που λείπει, είναι η παραγωγή. Πως τα καταφέρνουμε και το πρώτο πράγμα που…μεταρρυθμίζουμε είναι η παραγωγή, αποτελεί ένα ερώτημα…
Βασίλης Βαλαμβάνος, vasval9@gmail.com