Γιατί ο κ. Αλέξης Τσίπρας έδωσε εντολή να μην γίνονται σκληρές επιθέσεις στον κ. Αντώνη Σαμαρά; Τί έχει στο μυαλό του ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Βαρουφάκης όταν κάνει λόγο για «λιτό βίο»;
Πού αποσκοπεί το φλερτ με την Ρωσία; Γιατί έγινε αναπληρωτής υπουργός Υποδομών ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος κ. Χρ. Σπίρτζης;
Ευθύς εξ αρχής σπεύδουμε να απαντήσουμε ότι οι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα οδηγούν στην οδό νέων βουλευτικών εκλογών ή δημοψηφίσματος.
Και εξηγούμεθα. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας και ο συνασπισμός του, με την βοήθεια του πιο παλαιού ΠΑΣΟΚ, δεν ήλθε στην εξουσία για να αποτελέσει παρένθεση αλλά για να παραμείνει σε αυτήν όσο περισσότερο γίνεται –και, γιατί όχι, δια βίου.
Η δε άνοδός του σε αυτήν δεν έγινε διόλου ευκαιριακά. Είναι το αποτέλεσμα ενός λενινιστικού τύπου σχεδιασμού, ο οποίος πέτυχε σε μεγάλο βαθμό και σίγουρα δεν έχει ολοκληρωθεί.
Το πρώτο βήμα του σχεδιασμού αυτού είχε βασικό στόχο την διάλυση του υπό τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και την μέσω άκρατης δημαγωγίας λεηλασία του κεντροδεξιού χώρου, με προσπάθεια να οδηγηθεί σε διάσπαση.
Επίσης, έχοντας προβλέψει την μη αυτοδυναμία του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, ο κ. Αλέξης Τσίπρας όχι μόνον είχε συνάψει συμφωνία σχηματισμού κυβέρνησης με τον κ. Π. Καμμένο, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις βοήθησε τους ΑΝΕΛ να προσελκύσουν και νεοδημοκρατικές ψήφους.
Στην βάση λοιπόν των στόχων αυτών, ο κ. Αλ. Τσίπρας πέτυχε να αναρριχηθεί στην εξουσία και ήδη έχει τεθεί σε εφαρμογή το δεύτερο σκέλος του σχεδίου του, που είναι η κυβερνητική αυτοδυναμία –ήτοι η αποπομπή των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση και ο ταυτόχρονος εκβιασμός Ευρώπης και ελληνικής κοινής γνώμης με διακύβευμα το δημόσιο χρέος και την περίφημη «εθνική υπερηφάνεια».
Στο πλαίσιο αυτό, η πρώτη ουσιαστική κίνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα θα είναι η πρόταση και υπερψήφιση Προέδρου της Δημοκρατίας που προέρχεται από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο.
Κατά πάσα πιθανότητα, έτσι, το πρόσωπο αυτό θα είναι ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος –ο οποίος, όχι μόνον άλλο που δεν θέλει, αλλά ως Έλληνας Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαλλάσσεται και από ένα δύσκολο χαρτοφυλάκιο.
Απομένει να δούμε αν αυτό θα καλυφθεί από τον ευρωβουλευτή κ. Δημήτρη Παπαδημούλη ή τον καθηγητή κ. Γιάννη Μηλιό.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η κίνηση αυτή θα δημιουργήσει προβλήματα στην Νέα Δημοκρατία, παράλληλα όμως θα βελτιώσει την εικόνα του κ. Αλ. Τσίπρα ο οποίος θα δείξει ότι είναι «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων».
Η δεύτερη κίνηση του νέου πρωθυπουργού θα έγκειται στην δημιουργία θεατρικής –ή πραγματικής– κρίσης στις διαπραγματεύσεις του με τους Ευρωπαίους εταίρους και μοναδικούς δανειστές μας, οι οποίοι είναι διαιρεμένοι στην τακτική που πρέπει να ακολουθηθεί με την ελληνική κυβέρνηση –και, τελικά, είναι πολύ πιθανόν να προχωρήσουν σε κάποιες παραχωρήσεις που εδώ θα «πουληθούν» ως μεγάλα επιτεύγματα της «περήφανης διαπραγματευτικής στρατηγικής».
Αν, πάλι, οι Ευρωπαίοι δεν υποχωρήσουν τότε, με σύνθημα τον «λιτό βίο», η κυβέρνηση θα δημιουργήσει συνθήκες υστερικής «εθνικής υπερηφάνειας» και σίγουρα θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα με το ερώτημα «μέσα ή έξω από το ευρώ».
Στην περίπτωση αυτή, ένα «ναι» θα τής δώσει την ευκαιρία να νομιμοποιήσει μία θεαματική «κωλοτούμπα» και να εφαρμόσει μία πολιτική «λιτού βίου» που θα έχει την λαϊκή έγκριση.
Περιττόν επίσης να τονιστεί ότι ένα «ναι» θα επιτρέψει στον κ. Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει σε ριζικές ανατροπές στο εσωτερικό του κόμματός του και να βρει ισχυρούς κεντροαριστερούς συμμάχους εκτός αυτού.
Στην διάρκεια όλων των παραπάνω πιθανών εξελίξεων, μία τρίτη κίνηση θα είναι η δημιουργία εντυπώσεων στο εσωτερικό με την αποκάλυψη κάποιων μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς, φοροδιαφυγής, κλπ.
Έτσι, θα δοθεί η αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι αυτή η κυβέρνηση είναι όντως αποφασισμένη να εφαρμόσει τον νόμο προς κάθε κατεύθυνση –σε αντίθεση με την προκάτοχό της η οποία συγκάλυπτε τα πράγματα.
Οπότε και ως προς αυτό ο πρωθυπουργός θα βελτιώσει σημαντικά την εικόνα του.
Ήδη, μέσω Διαδικτύου προετοιμάζεται το κλίμα για παρόμοιες περιπτώσεις και βασίμως υποθέτουμε ότι θα υπάρξει και θεαματική συνέχεια.
Ωστόσο, σοβαρό παραμένει το ερώτημα τί θα γίνει με την οικονομία στο τρίμηνο που ακολουθεί και με ποιον τρόπο θα αντιμετωπισθούν σοβαρά προβλήματα κρίσης στην αγορά, χρηματιστηριακής κατάρρευσης, υστέρησης φορολογικών εσόδων και πλήρους παγώματος των επενδύσεων.
Μήπως λοιπόν τα πιθανά σενάρια που περιγράψαμε επισπευσθούν;
Μήπως, τώρα που σταματούν τα δανεικά, η πραγματική και πολύ βαθιά κρίση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας εκδηλωθεί πραγματικά υπό συνθήκες πραγματικής οργής;
Διότι η Ιστορία μάς διδάσκει ότι, ακόμα και πολύ καλοί στρατηγοί, όταν το παίζουν μαθητευόμενοι μάγοι, τα όσα ακολουθούν μόνον φάρσα δεν είναι.