Antonakos Antonis.Το ότι είμαστε στη Ν.Δ. από το καλοκαίρι του 74 (προτού ιδρυθεί), το ότι τον ίδιο καιρό "ματώναμε" στα αμφιθέατρα απέναντι στο τσουνάμι του αριστερισμού που πλημμύρισε τα πανεπιστήμια, το ότι στη συνέχεια, από το 81 και μετά με τεράστιο προσωπικό ..
και οικογενειακό κόστος σταθήκαμε ανάχωμα, στο ΠΑΣΟΚ και τις "λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις", δεν μας έκανε να αισθανόμαστε ιδιοκτήτες της παράταξης. Μας έμαθε όμως να την αγαπάμε να σεβόμαστε τα στελέχη που την υπηρέτησαν - και μέσω αυτής τη χώρα - μας έμαθαν πως πνευματικοί κολοσσοί όπως ο Π. Κανελλόπουλος και ο Κ. Τσάτσος μπορούσαν να παραμερίζουν τους εγωισμούς να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του ηγέτη και να τον σέβονται, μας έμαθαν να καλοδεχόμαστε νέους φίλους και "παραστρατημένους", έστω κι αν είχαν πληγώσει την παράταξη κατ' επανάληψη, αν κρίναμε ότι αυτό απαιτούσε το συμφέρον της χώρας. Αυτές μεταξύ των άλλων ήταν οι αρχές που μας δίδαξαν οι αείμνηστοι ηγέτες της Ν.Δ..
Κάποιοι όμως δεν σέβονται τη μνήμη τους και δεν σέβονται τις αρχές που υπηρέτησαν.
Είναι οι ίδιοι που δεν σεβάστηκαν και δεν σέβονται και όλους εμάς που με συνέπεια, σαν απλοί στρατιώτες υπηρετήσαμε και υπηρετούμε την παράταξη και τους ίδιους. Ακόμα κι αν μας πολέμησαν σαν χθεσινοί αντίπαλοι. Ακόμα κι αν με τις αποφάσεις τους αποδυνάμωσαν την παράταξη και την απομάκρυναν από την εξουσία. Ακόμα κι αν δίδαξαν στους φίλους τους να εχθρεύονται τη Ν.Δ..
Δεν ανεχόμαστε όμως να μας κάνουν μαθήματα παραταξιακής υπερηφάνειας οι "χθεσινοί". Ούτε όσοι θεωρούν ότι η παράταξη είναι καφενείο στο οποίο μπορούν να πηγαινοέρχονται όποτε τους καπνίσει και εμείς να τους φυλάμε την καρέκλα.
Το καλαμπούρι πρέπει να σταματήσει.
Ως εδώ.