Η Κίνα είναι μία τεράστια αγορά 1,3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου κάνει δύο φορές το χρόνο Εκθέσεις Τροφίμων, ..
μία στην Guangzhou και μια στην Shanghai, εστιασμένες και οι δύο στις εισαγωγές και όχι στις εξαγωγές (βλ. http://www.ifechina.com/). Σε αυτές τις εκθέσεις έρχονται και συμμετέχουν όλες οι χώρες που ενδιαφέρονται να κάνουν εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και τροφίμων στην κινεζική αγορά, μεταξύ αυτών και Έλληνες παραγωγοί και Συνεταιρισμοί.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Εν αντιθέσει με τους Γάλλους, Ισπανούς, Ιταλούς, Γερμανούς, Ολλανδούς, Δανούς, Αμερικανούς, Χιλιανούς, Αργεντινούς και λοιπούς, που έχουν κατακλύσει την κινεζική αγορά με τα προϊόντα τους, όσα χρόνια έζησα εκεί δεν διαπίστωσα να υπάρχει οργανωμένη διείσδυση ελληνικών προϊόντων και μία αξιοπρεπής παρουσία τους, ούτε στο ελάχιστο, σε σημείο που να απορώ για ποιον λόγο οι ελληνικές εταιρίες μπαίνουν στα έξοδα και τον κόπο να συμμετέχουν σε αυτές τις Εκθέσεις, αφού δεν υπάρχει συνέχεια.
Το αντικείμενο της δουλειάς μου ήταν άσχετο με τα είδη τροφίμων αλλά επισκέφθηκα την έκθεση της Guangzhou δύο φορές από περιέργεια και ενδιαφέρον (ερασιτέχνης μάγειρας γαρ). Η διαπίστωση ήταν άμεση: Παντελής έλλειψη επαγγελματισμού και σοβαρότητας από τους Έλληνες εκθέτες και παντελής απουσία του Ελληνικού Προξενείου, μιας και είναι υποστελεχωμένο (διαθέτει δύο Έλληνες υπαλλήλους όλους κι όλους, τον Πρόξενο και τον Υποπρόξενο) και δεν διαθέτη Εμπορική αποστολή…
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω συνοπτικά τις διαπιστώσεις μου που αφορούν τους Έλληνες εκθέτες. Καταρχάς, δεν υπήρχε κανένα έντυπο η διαφημιστικό υλικό, έστω επαγγελματική κάρτα στα Κινέζικα. Ελάχιστοι από τους Έλληνες εκθέτες μιλούσαν λίγα ή στοιχειώδη αγγλικά και αυτά με έντονη ελληνική προφορά που δυσκόλευε την επικοινωνία με τους Κινέζους επισκέπτες…
Οι περισσότεροι εξ αυτών (των Κινέζων) δεν μιλάνε αγγλικά ή μιλάνε τα λεγόμενα «Chinglish». Κανείς δε σκέφτηκε να προσλάβει έναν Κινέζο μεταφραστή που δεν κοστίζει και τίποτα ιδιαίτερο σε σχέση με τις συνολικές δαπάνες παρουσίας στην έκθεση (υπάρχουν αρκετοί Κινέζοι μεταφραστές που μιλάνε πολύ καλά ελληνικά).
Επίσης, δεν ήρθαν όπως οι υπόλοιποι εκθέτες με δίγλωσσες ετικέτες στα προϊόντα και στο έντυπο ενημερωτικό υλικό, κανείς τους δεν είχε γνώσεις για το πως να στήσει ένα εκθεσιακό περίπτερο και βεβαίως χωρίς να γνωρίζουν ούτε τα βασικά από μάρκετινγκ ή/και πωλήσεις. Το κυριότερο δε, χωρίς να έχουν κάνει έστω και στοιχειώδη έρευνα της Κινέζικης αγοράς.
Πολλοί θα αναφέρουν τις συνηθισμένες δικαιολογίες, ότι η κινεζική αγορά είναι δύσκολη διότι η διατροφική κουλτούρα είναι τελείως διαφορετική κ.λπ. Επ’ αυτού έχω όχι μία, αλλά πολλές απαντήσεις…
1ον) Γιατί δεν αντιμετωπίζουν οι άλλες χώρες αυτό το πρόβλημα;
2ον) Υπάρχει η νέα τάξη νεόπλουτων Κινέζων (πολλά εκατομμύρια) που καταναλώνουν μανιωδώς οτιδήποτε εισαγόμενο ακόμα κι αν το σιχαίνονται κατά βάθος, όπως π.χ. το κρασί.
3ον) Η πολυπληθής κοινότητα δυτικών που ζει στην Κίνα (αρκετά εκατομμύρια).
4ον) Όλοι οι Κινέζοι χωρίς εξαίρεση έχουν ψύχωση με το ΥΓΙΕΙΝΟ και αν τους κάνεις μία έξυπνη επιστημονικοφανή διαφήμιση για ένα προϊόν θα το αγοράζουν σαν φάρμακο, γιατί κάνει δήθεν καλό, χωρίς δεύτερη κουβέντα, κι ας είναι και ακριβό.
5ον) Ας δεχθούμε ότι οι Κινέζοι έχουν άλλη διατροφική κουλτούρα κ.λπ. Οι Αμερικανοί; Που είναι το πρόβλημα με αυτούς: Γιατί τα ελληνικά προϊόντα, πλην εξαιρέσεων, απουσιάζουν από την αμερικανική αγορά;
Είναι φανερό λοιπόν ότι υπάρχει έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος και από την Πολιτεία και από τους Συνεταιρισμούς και από τους παραγωγούς για να κάνουν αυτό που όλοι οι άλλοι κάνουν με μεγάλη επιτυχία, εκτός από εμάς…
Η χώρα μας είναι μικρή και η αγροτική παραγωγή μας είναι επίσης σχετικά μικρή, αλλά αν καταφέρναμε να κάνουμε εξαγωγές αντί να θάβουμε την παραγωγή για να εισπράξουμε τις επιδοτήσεις και δεν πουλάγαμε χύμα το Λάδι και το Κρασί στους Ιταλούς και τους Γάλλους οι οποίοι θα το αναμείξουν με ένα 20% Ιταλικό Λάδι ή Γαλλικό Κρασί, θα κάνουν μία ωραία συσκευασία και θα το μεταπουλήσουν Χρυσό, η ελληνική οικονομία θα ήταν σε πολύ διαφορετική, σε καλύτερη θέση, αν όχι δίχως προβλήματα.
Εάν οργανωνόμασταν και επενδύαμε στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων σε δύο μόνο αγορές, την αμερικανική και την κινεζική, κι ας αδιαφορήσουμε για την Ευρώπη, θα είχαν δουλειά όλες οι επόμενες ελληνικές γενιές. Διότι δεν είναι μόνο ο παραγωγός, είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας (Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα) που πλαισιώνουν και στελεχώνουν την Παραγωγική και Εξαγωγική δραστηριότητα.
Αλλά τι συζητάμε εμείς τώρα… οι αγρότες είναι στα μπλόκα για το συνταξιοδοτικό (…ανάθεμα την ώρα αν έστω και ένας τους έχει καταλάβει για τι πράγμα διαμαρτύρεται και φωνάζει), η κυβέρνηση χαράζει «κόκκινες γραμμές» και διαπραγματεύεται τα αδιαπραγμάτευτα και η αντιπολίτευση περνάει την ώρα της με το αν θα συμμετέχει ή όχι σε οικουμενική κυβέρνηση.
Κατά τα άλλα μας φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από το ξερό μας το κεφάλι. Πάμε όμως και σε ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό παράδειγμα βγαλμένο πάλι μέσα από την προσωπική μου εμπειρία. Ένας φίλος Ελβετός, εισαγωγέας Λαδιών και Κρασιών από Χιλή και Αργεντινή στην Κίνα, ήρθε κάποτε διακοπές στην Ελλάδα και ενθουσιάστηκε.
Επιστρέφοντας, αποφάσισε να εγκαταλείψει τις εισαγωγές στην Κίνα από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και να στραφεί σε αυτές από την Ελλάδα, που όλα τα στοιχεία έδειχνα εξαιρετικά ελπιδοφόρα. Μικρότερα κόστη, καλύτερη ποιότητα, ενδεχομένως να αναζητούσε και την αφορμή να δικαιολογεί τη μετάβασή του σε μια χώρα που τόσο πολύ του είχε αρέσει.
Τι έκανε λοιπόν: Βρήκε τα προϊόντα, συμφώνησε στις τιμές, άνοιξε πίστωση σε τράπεζα, γύρισε στην Κίνα και περίμενε τα προϊόντα που του υποσχέθηκαν. Όσο τα είδατε αγαπητοί αναγνώστες εσείς τα προϊόντα, τα είδε και αυτός. Γιατί; Διότι δεν ήξερε κανείς να κάνει εξαγωγές και προφανώς δεν υπήρχε και κάποιος αξιόπιστος φορέας, γρήγορος και αποτελεσματικός χωρίς ανάγκη για… «γρηγορόσημο» να βάλει πλάτη, διεκπεραιώνοντας τη διαδικασία.
Οπότε οι εν Ελλάδι συνεργάτες του Ελβετού φίλου, έβγαζαν τα φορτωτικά έγγραφα συνεχώς λάθος και με λάθος σήμανση στα προϊόντα… Αυτοί είμαστε. Όσο να μας φταίνε όλοι οι υπόλοιποι, όσο δίκιο και να έχουμε, δεν πρόκειται να κάνουμε προκοπή αν δεν αντιμετωπίσουμε κατά προτεραιότητα τις δικές μας παθογένειες. Όποιος θέλει το καταλαβαίνει. Όποιος πάλι δεν θέλει, κακό του κεφαλιού του.
http://www.defence-point.gr/news/?p=146551