Λάζαρος Καλλιανιώτης
Ειναι αλήθεια ότι, ανάλογα με την πολιτική και κοινωνική συγκυρία που διέρχεται μια χώρα, τα δεδομένα της εκλογικής συμπεριφοράς των πολιτών αλλάζουν. Μεταλλάσσονται. Όχι όμως δραματικά.
Δεν ανατρέπονται δηλαδή κατά τρόπο μη αναστρέψιμο ή αιφνιδιαστικό.
Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για την ανάγκη να παρουσιάσει η Νέα Δημοκρατία, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, πλήρες και ρεαλιστικό πρόγραμμα εξουσίας, ώστε να πείσει τους πολίτες ότι αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πλαίσιο αυτό, ακόμη… περισσότερος λόγος γίνεται για τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα για να αλλάξει, και τη σημαία των οποίων θα πρέπει να κρατήσει ψηλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προκειμένου να ηγηθεί ενός “μετώπου”, με μεταρρυθμιστικά και ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.
Ενδιαφέροντα και… χαριτωμένα όλα αυτά. Μόνο που απέχουν από την εκλογική πραγματικότητα της χώρας. Η οποία, ειδικά από το 1989 και μετά, δείχνει ότι οι εκλογές δεν κερδίζονται από τις μεταρρυθμίσεις. Κερδίζονται από το λεγόμενο “ηθικό πλεονέκτημα”. Κερδίζονται στη σκιά της σκανδαλολογίας, και το πόσο μπορεί να πλήξει, ή να διατηρήσει ανεπηρέαστη μια κομματική παράταξη εξουσίας.
Εκεί βρίσκεται το κλειδι που ξεκλειδώνει την αλλαγή εκλογικής συμπεριφοράς του Έλληνα. Που λειτουργεί τις περισσότερες φορές ως η… μοιραία σταγόνα σε ένα ποτήρι γεμάτο κοινωνική δυσαρέσκεια.
Και γι’ αυτόν τον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει το χαρτί της επίθεσης στη διαπλοκή. Επειδή η ελληνική κοινωνία έχει κανιβαλιστεί από τη διαπλοκή και τους εκπροσώπους της, εδώ και πολλές δεκαετίες.
Θέλει λοιπόν να τελειώνει με τη διαπλοκή. Αυτό τον ενδιαφέρει πρωτίστως. Σε… δεύτερο επίπεδο θα αρχίσει να ασχολείται με το… αν δημιουργήθηκε νέα διαπλοκή.
υστερογραφα