Μαρίκα Λυσιάνθη
Μόνο ΠΑΣΟΚ… λέει το γνωστό σύνθημα. Και δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η Ελλάδα που οικοδομήθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης είναι κυρίως και κατά βάση ΠΑΣΟΚ. Σε νοοτροπία, κουλτούρα και
αισθητική.
Το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, κατάφερε να βρίσκεται στην εξουσία, ακόμη και όταν… δεν ήταν στην κυβέρνηση. Με το στελεχιακό δυναμικό και την κοινωνική βάση του να προσαρμόζονται με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα στην ιδιαιτερότητα κάθε συγκυρίας. Κάπως έτσι, το ΠΑΣΟΚ στήριξε με πάθος τον Κώστα Σημίτη, τον μοιραίο άνθρωπο για το μέλλον της Ελλάδας, επί εποχής του οποίου η διαπλοκή και η διαφθορά εξελίχτηκαν σε συνώνυμο της άσκησης της εξουσίας. Κάπως έτσι, τα τελευταία χρόνια, το… κανονικό ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, αντιδρώντας στην αυτοκαταστροφική ταύτιση με τη Νέα Δημοκρατία, της περιόδου 2012-2015.
Εσχάτως, με αποκορύφωμα τα… χαριτωμένα που έγιναν το Σάββατο στην Κεντρική Επιτροπή, υπάρχουν αρκετοί που αμφισβητούν τη Φώφη Γεννηματά. Τι ακριβώς όμως αμφισβητούν, έχετε καταλάβει; Αμφισβητούν τη στρατηγική επιλογή της κόρης του Γιώργου Γεννηματά, να χαράξει αυτόνομη πορεία, διατηρώντας ίσες αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τη Νέα Δημοκρατία.
Τι θα ήθελαν όλοι αυτοί; Να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ… ουρά της Νέας Δημοκρατίας. Όπως με τον Αντώνη Σαμαρά, να επαναληφθεί το ιστορικό λάθος και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με έπαθλο την εξουσία. Παραγνωρίζοντας τα αυτονόητα και προφανή. Η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ είναι αντιδεξιά. Μετά το πάθημα της ταύτισης με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, που συρρίκνωσε το ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο κόμματος… τσέπης, κανείς πραγματικός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να δει το έγκλημα να επαναλαμβάνεται. Πολύ περισσότερο όταν της Νέας Δημοκρατίας ηγείται σήμερα ο πολιτικός επίγονος του μητσοτακισμού, ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με τις γνωστές… φορτίσεις που προκαλεί το συγκεκριμένο επώνυμο στο dna και τη συνείδηση της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης.
Είναι λοιπόν εντυπωσιακό ότι, υπάρχουν ακόμη αφελείς που πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξαναγίνει… ουρά της Νέας Δημοκρατίας. Και σε κάνουν να απορείς. Ή μάλλον, να… χαμογελάς για τους λόγους που τους ωθούν σε τέτοιες χαριτωμένες απόψεις.
υστερογραφα