Οι (ανεξιχνίαστες) ευθύνες Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου για την εθνική καταστροφή των Μνημονίων

Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η συζήτηση που εκ νέου άνοιξε πρόσφατα, για τις συνθήκες προσφυγής της Ελλάδας στο Μνημόνιο, επαναφέρει στο προσκήνιο δυο φιγούρες εκείνης της περιόδου, με μοιραίο αποτύπωμα:
Τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Ο τότε πρωθυπουργός και ο στενός συνεργάτης του και τότε υπουργός Οικονομικών, είναι το δίδυμο που έχει την πολιτική ευθύνη για την ένταξη της Ελλάδας στο Μνημόνιο, και επομένως για τα δεινά που ακολούθησαν για την ελληνική κοινωνία.

Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου ελέγχονται, ακόμη και από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, που κάθε άλλο παρά τους καλύπτει, για μια σειρά από πολιτικές πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του “λεφτά υπάρχουν”, το 2009, που οδήγησαν την Ελλάδα σε κρίση δανεισμού, έξοδο από τις αγορές και ένταξη στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου.

Από την παραποίηση του ελλείμματος του 2009, στην αποστροφή Παπανδρέου ότι “κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα”, και φυσικά στην ιστορική ρήση Παπακωνσταντίνου περί “Τιτανικού”, αναφορικά με τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, ο ιστορικός του μέλλοντος θα δείξει την περίοδο της πρωθυπουργίας του τελευταίου των Παπανδρέου που βρέθηκε με δικαίωμα υπογραφής για το μέλλον των Ελλήνων, ως ζοφερή, σκανδαλώδη και εθνικά μοιραία.

Γι’ αυτό και, μετά τις εκλογές του 2012, ο Αντώνης Σαμαράς έπρεπε να επιμείνει στη δέσμευσή του: Μια και μόνη Εξεταστική. Για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο, με τις κινήσεις Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου. Τότε όμως, η Νέα Δημοκρατία συγκυβερνούσε με το ΠΑΣΟΚ. Και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε ακολουθήσει την αυτόνομη διαδρομή του με το Κίνημα, ώστε να μην αισθάνεται το ΠΑΣΟΚ την ανάγκη να τον προστατεύσει.

Αύριο;