Πολλά ερωτήματα από την (περίεργη) αδράνεια που επιδεικνύουν σε «καυτές» υποθέσεις που έχουν αναλάβει να χειριστούν....
Από τη
Μαρία Παναγιώτου
Μαρία Παναγιώτου
Σε ανησυχητική και περίεργη αδράνεια μοιάζει να έχει πέσει η πολυθρύλητη Εισαγγελία Οικονομικού Εγκλήματος, ο θεσμός που δημιουργήθηκε στη βαλλόμενη από τα μνημονιακά πυρά Ελλάδα, περίπου έναν χρόνο μετά τις εξαγγελίες του Γιώργου Παπανδρέου στο Καστελόριζο.
Για όσους δεν θυμούνται, η συγκεκριμένη Εισαγγελία θεσμοθετήθηκε έπειτα από απαίτηση των δανειστών, μέσω του φορολογικού νόμου που ψηφίστηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 2011. Σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, ο εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος ορίζεται, μαζί με τον αναπληρωτή, εισαγγελικός λειτουργός με βαθμό εισαγγελέα ή αντιεισαγγελέα Εφετών και η τοποθέτησή τους διενεργείται με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου.
Η θητεία των πρώτων οικονομικών εισαγγελέων ήταν επεισοδιακή. Ο Γρηγόρης Πεπονής αλλά και ο Σπύρος Μουζακίτης, ο οποίος ορίστηκε αναπληρωτής, παραιτήθηκαν στην πραγματικότητα δύο φορές από το 2011, όταν τοποθετήθηκαν στη θέση, έως το 2013, οπότε αντικαταστάθηκαν. Την πρώτη φορά, η οποία ήταν μόλις μερικούς μήνες μετά τον διορισμό τους, η παραίτησή τους συνοδευόταν από καταγγελίες ότι δέχτηκαν πιέσεις στην υπόθεση που είχε τεθεί στο στόχαστρο των εισαγγελικών Αρχών και αφορούσε τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και την εμπλοκή του ονόματος του αδελφού του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, του Αντρίκου.
Η δεύτερη παραίτησή τους ήρθε τον Μάιο του 2013, δηλαδή λίγες μέρες προτού κρίνει ο Αρειος Πάγος το θέμα της παραμονής ή μη στη θέση τους, μέσω επιστολής την οποία απέστειλαν στο ανώτατο δικαστήριο και στην οποία δήλωναν ότι δεν επιθυμούσαν την ανανέωση της θητείας τους. Πολλά έχουν γραφτεί για το παρασκήνιο εκείνης της παραίτησης. Εχει γραφτεί, για παράδειγμα, ότι επρόκειτο για αντίδραση στο ότι με τον ορισμό του ειδικού εισαγγελέα Διαφθοράς έχαναν ένα σημαντικό κομμάτι από τη δίωξη του οικονομικού εγκλήματος. Ομως, έχει γραφτεί ακόμη ότι εξαιτίας της δημιουργίας της Εισαγγελίας Διαφθοράς, οι οικονομικοί εισαγγελείς άρχισαν να γυρίζουν πίσω υποθέσεις μεγάλης εθνικής σημασίας, όπως τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων, η «λίστα Λαγκάρντ» και οι offshore εταιρίες. Πάντως, γεγονός είναι ότι μετά την αντικατάσταση των κυρίων Πεπονή και Μουζακίτη, η Οικονομική Εισαγγελία θα περάσει σε μια πιο δραστήρια φάση από το 2013, με τους κυρίους Παναγιώτη Αθανασίου και Γαληνό Μπρη, που τους αντικατέστησαν, να διαχειρίζονται με μεθοδικό τρόπο περισσότερες υποθέσεις.
Δυσφορία
Οι έρευνες, οι διώξεις και οι δεσμεύσεις λογαριασμών από την Οικονομική Εισαγγελία απασχόλησαν εκτεταμένα την επικαιρότητα το συγκεκριμένο διάστημα και ανέδειξαν ως σημαντική τη συμβολή του θεσμού στην πάταξη του οικονομικού εγκλήματος. Μετά την απομάκρυνση του Παναγιώτη Αθανασίου το 2017 τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η Οικονομική Εισαγγελία μοιάζει να έχει λιμνάσει, καθώς δεν έχει «τρέξει» καμία σημαντική υπόθεση ή, τουλάχιστον, καμία από τις σημαντικές υποθέσεις δεν έχει φτάσει μέχρι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Για να είμαστε δίκαιοι, κάθε αλλαγή απαιτεί μια περίοδο προσαρμογής. Ωστόσο, αυτό μπορεί να έχει κάποια αξία για την Μαριάννα Ψαρουδάκη, η οποία αντικατέστησε τον κ. Αθανασίου πριν από μόλις έναν χρόνο και έχει τη φήμη καλής εισαγγελέως. Δεν έχει, όμως, καμία αξία για τους επίκουρους εισαγγελείς της συγκεκριμένης Εισαγγελίας, κάποιοι εκ των οποίων παραμένουν στη θέση τους ήδη από το 2011 και έχουν χειριστεί πολλές από αυτές τις «καυτές» υποθέσεις.
Μαθαίνουμε ότι η δυσφορία για την «κατάληψη» των συγκεκριμένων θέσεων επί σειράν ετών εκφράζεται και εντός του εισαγγελικού χώρου. Προκαλεί, μάλιστα, μεγάλη θυμηδία στους εισαγγελείς ο ισχυρισμός των υπηρετούντων ότι έχουν μεγάλο φόρτο εργασίας και χρειάζονται ενίσχυση. Αναρωτιούνται γιατί δεν ζητούν να φύγουν εφόσον έχουν τόσο μεγάλο εργασιακό πρόβλημα. Γιατί παραμένουν; Το γεγονός δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Και όχι αδίκως. Η παραμονή εισαγγελέων σε μια τόσο νευραλγική θέση, όπως αυτής της δίωξης οικονομικού εγκλήματος, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι σαφέστατα προβληματική. Αφήνει περιθώρια να μιλήσει κανείς για εδραιωμένο καθεστώς. Και καθεστώτα μέσα στις εισαγγελίες δεν χωρούν, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αποβούν καταστροφικά για τη χώρα μας.
----
Κωλυσιεργία με τα δάνεια των κομμάτων
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση με τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων, που προαναφέραμε.
Μολονότι το πόρισμα του εισαγγελέα Γιώργου Καλούδη -το οποίο θάφτηκε το 2013- ήταν παραπεμπτικό, μολονότι στη συνέχεια προέκυψαν νέα στοιχεία από την επιτροπή της Βουλής, η οποία πρότεινε μάλιστα την ανάσυρση της δικογραφίας Καλούδη, και μολονότι υπάρχουν πλέον δύο καταδικαστικές αποφάσεις για τα κόμματα (η μία αφορά αγωγή της Τράπεζας Πειραιώς σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας και η άλλη αγωγή μη συστημικής τράπεζας, η οποία δεν βρήκε τον δρόμο της προς τη δημοσίευση), ακόμη τίποτε δεν έχει γίνει.
Αλήθεια, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Οικονομική Εισαγγελία τι περιμένει; Γιατί καθυστερεί; Αλλά επ' αυτού θα επανέλθουμε στο μέλλον.
δημοκρατια