31 Δεκ 2020

Πρωτοφανές και ανήκουστο! Η Ελλάδα δανείστηκε 51 δις ευρώ με ΑΕΠ… 185 δις ευρώ


 Πονοκέφαλος έλλειμμα και ισοζύγιο συναλλαγών – Ανάγκη συμμαχίας με την Ιταλία για την αναδιάρθρωση των χρεών της πανδημίας.....

Ο Κώστας Κόλμερ αναλύει στην «Εστία» τον σκοτεινό ορίζοντα του 2021:

Η χαραυγή ελπίδας των εμβολίων συσκοτίζεται από την κακή πορεία της οικονομίας. Η μείωση του εθνικού εισοδήματος από τον εγκλωβισμό (τηλελληνιστί «λόκ-ντάουν») της Αγοράς αντανακλάται στο ισοζύγιο πληρωμών της χώρας.

Οι εισαγωγές αγαθών μειώνονται λόγω πτώσης του ιδιωτικού εισοδήματος, οι εξαγωγές προϊόντων περιορίζονται εξαιτίας της Πανδημικής ύφεσης, οι Τουριστικές εισπράξεις κατακρημνίζονται συνεπεία της ανακοπής των αεροπορικών αφίξεων και το ναυτιλιακό συνάλλαγμα υποχωρεί λόγω των χαμηλών ναύλων της ποντοπόρου ναυτιλίας μας. Ακόμη κι αυτή η πτώση των τιμών των καυσίμων διεθνώς επηρεάζει δυσμενώς το «ισοζύγιο» από την κάμψη των εσόδων των διυλιστηρίων της χώρας.

Δεν αντιμετωπίζει συναλλαγματική «κρίση»

Το έλλειμμα του «ισοζυγίου» τρεχουσών συναλλαγών το πρώτο 10μηνο του λήγοντος έτους έφθασε τα 9,4 δις. ευρώ και προβλέπεται να ξεπεράσει τα 11 δις ευρώ όλο το 2020. Παρά ταύτα, η Ελληνική οικονομία δεν αντιμετωπίζει συναλλαγματική «κρίση» όπως το 2008 (με μισό τότε έλλειμμα εν σχέσει με το τωρινό).

Τράπεζες και διεθνείς επενδυτές αγοράζουν τα εγγυημένα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Ελληνικά κρατικά ομόλογα, με θετικά επιτόκια και τα διαθέτουν στην διεθνή διατραπεζική αγορά ως collateral ρευστότητος και με κάποιο κέρδος. Έτσι χρηματοδοτούνται το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού (23 δις. ευρώ) και οι πληρωμές των εισαγωγών (46 δις. ευρώ) φέτος.

Η εμπιστοσύνη προς την Ελληνική κυβέρνηση και τις Τράπεζες από τους διεθνείς οργανισμούς πιστοληπτικής αξιοπιστίας Fitch, S&P και Moody’s επιτρέπει την άνετη προς το παρόν χρηματοδότηση του διπλού ελλείμματος: κρατικού προϋπολογισμού κι «ισοζυγίου πληρωμών».

Ο εξωτερικός δανεισμός

Φέτος, ο εξωτερικός δανεισμός της Ελλάδος ξεπέρασε τα 51 δις. ευρώ το δεκάμηνο, ποσό πρωτοφανές, για οικονομία που μόλις «μετράει» 185 δις. ευρώ ευρώ εθνικό προϊόν.

Αν όμως κάτι μεταβληθεί αιφνιδίως «επί τα χείρω» για την αξιοπιστία της χώρας, η εθνική οικονομία θα επιστρέψει στην κατάσταση του 2009 οπότε θα χρειαστεί εκ νέου αναδιάταξη του εξωτερικού χρέους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται («μνημόνια» και επιτηρήσεις των πιστωτών).

Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε φέτος κατά 45 δις. ευρώ και υπερέβη το 200% του ΑΕΠ – το υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα για την άμυνα της χώρας, το δημόσιο χρέος θα επιβαρυνθεί σημαντικά έστω και αν αυτό αποπληρώνεται με δόσεις.

Η κυβέρνηση αισιοδοξεί ότι με ιδιωτικοποιήσεις, εγχώριες επενδύσεις και ξένες εγκαταστάσεις στην Ελλάδα (των Volkswagen, Microsoft, Pfizer, Google κλπ) θα μπορέσει ν’ αντισταθμίσει εν μέρει το εξωτερικό έλλειμμα.

Αυταπατάται όμως αν νομίζει ότι με τα καζίνα του κ. Γεωργιάδη, την «απολιγνιτοποίηση» του κ. Χατζηδάκη και την προσέλκυση ξένων φοροφυγάδων και κατόχων Κινέζικης «βίζας», θα υποκαταστήσει την έλλειψη εγχωρίου παραγωγής και πραγματικού εισοδήματος.

Ούτε ο τουρισμός δε θα μας σώσει

Ακόμη κι αν το προσεχές έτος, ο Τουρισμός ανακάμψει δραστήρια, το έλλειμμα του εθνικού ισοζυγίου εσόδων και δαπανών θα διευρυνθεί περαιτέρω. Πέραν του φθηνού δανεισμού και της ταχείας αξιοποίησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου… Πανδημίας, άλλοι πόροι δεν προσφέρονται για την συντήρηση του παραγωγικού τομέα της οικονομίας.

Η τεράστια γραφειοκρατία, αναξιοκρατία στο Δημόσιο και στην τοπική… κακοδίοικηση σκοτώνει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία και στρέφει τους νέους επαγγελματίες στο εξωτερικό όπου ήδη έχουν μεταβεί 500.000.

Εάν η κυβέρνηση δεν πιάσει τον Μινώταυρο της δημοσιοϋπαλληλίας απ’ τα κέρατα, που τώρα έμαθε με τον Κορωνοϊό να πληρώνεται αλλά να μην εργάζεται, σύντομα θα αντιμετωπίσει ανυπέρβλητα προβλήματα και πτώση της δημοτικότητας.

Για να μην πέσει στην παγίδα της «απλής αναλογικής», καλό θα ήταν να συμμαχήσει από τώρα με τον Κόντε, πρωθυπουργό της Ιταλίας για την απαλλαγή του χρέους της Πανδημίας στην ΕΚΤ ή έστω για την μετάθεση αποπληρωμής του στο απώτατο μέλλον, έως ότου διαλυθούν τα σύννεφα που συσσωρεύονται στον οικονομικό ορίζοντα.