Μεγάλος
αριθμός συμπολιτών μας ακούν τη λέξη κόμμα και αισθάνονται πολύ άσχημα. Ίσως η
μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν έχει κατανοήσει ότι το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής
κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που έχουμε είναι κομματοκρατικό. Η κοινοβουλευτική
δημοκρατία δηλαδή, δεν μπορεί να...
λειτουργήσει χωρίς κόμματα. Εδώ δεν έχουν θέση
οι ανεξάρτητες ανθρώπινες προσωπικότητας, παρά μόνο οι απρόσωποι κομματικοί
μηχανισμοί. Αν μάλιστα αυτοί είναι και αρχηγοκεντρικοί, τότε ακόμα χειρότερα. Για
να γίνει κατανοητό αυτό ας το δούμε με ένα παράδειγμα.
Ας υποθέσουμε
ότι εμφανίζεται μια προσωπικότητα πολύ αγαπητή στο λαό και βάζει
υποψηφιότητα
για να εκλεγεί βουλευτής. Πρώτον θα πρέπει να περιοριστεί σε μια
εκλογική περιφέρεια
και δεύτερον οι ψήφοι που θα λάβει θα πρέπει να ξεπερνούν το όριο του 3%
πανελλήνια.
Είναι αυτό εφικτό; Όχι. Επομένως θα πρέπει να κάνει κόμμα που θα απλωθεί
σε μεγάλο
μέρος της χώρας για να πιάσει το 3%. Ας πούμε όμως ότι καταργούμε τον
περιορισμό
της μιας εκλογικής περιφέρειας και ότι μπορεί κάποιος να βάλει ατομική
υποψηφιότητα
στο σύνολο της χώρας. Τότε ακόμα και αν λάβει πάνω από 50% των ψήφων και
πάλι
θα είναι ένας απλός βουλευτής από τους 300 και τίποτε παραπάνω. Αυτός
που τελικά
θα κυβερνήσει, με βάση το κοινοβουλευτικό σύστημα, είναι αυτός (ακόμα
και αν δεν είναι βουλευτής) που θα λάβει τη
στήριξη 151 βουλευτών. Επομένως κυβερνήτης δεν μπορεί να γίνει αυτός που
θα λάβει πάνω
από το 50% των ψήφων των πολιτών, αλλά αυτός που θα έχει τη στήριξη του
πλειοψηφούντος σε βουλευτές κόμματος ή συνεργασίας κομμάτων. Η
κοινοβουλευτική δημοκρατία λοιπόν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με
κόμματα.
Γι’ αυτό και όταν γίνεται συζήτηση από το πολιτικό σύστημα ή την ιντελιγκέντσια που
το στηρίζει για τον εκλογικό νόμο, παρατηρούμε ότι προτάσσουν, όχι την αρχή της
πλειοψηφίας, αλλά την ανάγκη κυβερνησιμότητας. Θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό να
μιλούν για ενισχυμένη και όχι για την
απλή αναλογική που βάζει το σύστημα σε κυβερνητικές «περιπέτειες».
Η
κατάσταση αυτή μπορεί φυσικά να αλλάξει μόνο με μια άλλη πιο δημοκρατική μορφή
πολιτεύματος.
hassapis-peter